10 сент., только в AASS
ACTA GRÆCA
auctore anonymo
Ex codice Vaticano 1589, quem seculi 7 credidit Allatius. Interprete J. S.
Barypsabas eremita & Mart. in Oriente (S.)
[Col. 0498B]
A. Anonymo.
[Col. 0498F] Πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πὰν δόρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι, καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φωτῶν, παῤ ᾧ οὔκ ἐστιν παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα. Ὅθεν ἀδελφοί μου ἀγαπῆτοὶ, διήγησιν ὑμῖν βούλομαι σαφηνῖσαι ἀκριβεστάτην περὶ τῆς οἰκονομίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα μετὰ πάσης ἀσφαλείας καὶ καθαρᾶς καρδίας προσέρχωμεν οἱ ἀκούσωμεν τῆς φωνῆς τῶν μυστηρίων, ὧν ὁ Κύριος ἔδωκεν τοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις μετὰ χαρᾶς τὸν στέφανον τῆς ἐπαγγελίας.
[2] Κατὰ τὸν καιρὸν, ὃν ἔπαθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰηστοῦς Χριστὸς ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τοῦ ἡγεμόνος καὶ ἀρχιερέων Ἄννᾳ καὶ Καιάφᾳ, οἵ κατέκριναν τὸν Κύριον θανάτῳ· τότε ὁ Πιλάτος παρέδω Κύριον τὸν Ἰησοῦν ἵνα σταυρωθῇ. Λαβόντες δὲ οἱ στρατιῶται τὸν Ἰησοῦν ἐσταύρωσαν αὐτὸν ἐν τόπῳ ἐπιλεγομένῳ Γωλγοθᾶ, ὅ ἐστιν Κρανίου τόπος. Ἰωσὴφ δὲ ἀνὴρ δίκαιος καὶ θεοσεβὴς προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐ τήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ὁ Πιλάτος ἐκέλευσε δοθῆναι
[Page 499]
[Col. 0499A] αὐτῷ τὸ σῶμα. Καὶ τότε οἱ στρατιῶται ἐλθόντες ἐπὶ τοῦ σταύρου ἴδον τὸν Ἰησοῦν ὅτι ἐφῆκεν τὸ πνεῦμα, καὶ λαβὼν εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχην ἔνυξε τὴν πλευρὰν τοῦ Ἰησοῦ, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ. Ἰδὼν ἄνθρωπός τις ἄξιος τοῦ Θεοῦ ὀνόματι Ἰἀκωβος τὸ γεγονὸς, ἔχων ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ κολόκυνθαν, εὐθέως θεὶς ἐδέξατο αὐτὸ μετὰ χαρᾶς μεγάλης, καὶ ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἀπέκριβεν ἑαυτὸν διὰ τὸν φόβον τῶν Ιουδαίων. Πιστὸς γὰρ ὤν ὁ ἄνθρωπος κατεφρόνησεν τοῦ φόβου αὐτῶν ἵνα γένηται ἀφορμὴ ζωῆς πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸν Χριστὸν τὸν θησαυρὸν τῆς ζωῆς· οἷς γὰρ ἔβλυσεν ἐκ τῆς πλευρᾶς τοῦ Κυρίου.
[3] ... πάν τὸ αἷμα καὶ τὸ ὕδωρ δεξάμενος ἐν τῇ κολοκύνθῃ, ἔλαβεν ἔλαιον καθαρὸν ἐπάνω, ἵνα μηδεὶς δοκῆται ὅτι ἔχει ἐν τῇ κολοκύνθῃ ἄλλο τί ποτε, μὴ μόνον ἔλαιον καθαρὸν. Οὕτως δὲ ἄνθρωπος ὁ πιστὸς ἐφύλαττε τὴν εὐλογίαν, ἣν ἐδέξατο παρὰ τῆς πλευρᾶς τοῦ Ἰησοῦ, ἐπὶ πολλὰ ἔτη μετὰ πολλῆς ἀσφαλείας, καὶ πολλαὶ ἰάσεις ἐγένοντο διὰ τοῦ ἐλαίου ἐκείνου. Ἔτυχε δὲ μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ πιστοῦ Ἰακώβου ἐλθεῖν δυὸ ἀσκητὰς· καὶ οὗτοι ἄνθρωποι ἐν σχήματι ἐρημητῶν ἐπορέυοντο· καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ θησαυρὸς τῆς ζωῆς ἦχθεν εἰς αὐτοὺς, μὴ ἰδότων [Col. 0499B] αὐτῶν ὅτι ἐκ τῆς πήγης τοῦ Ἀθανάτου ἐστίν. Πορευομένων δὲ αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ, ἐφάνη αὐτοῖς ἄγγελος Κυρίου, καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν μαθηταῖ τοῦ Κυρίου· νῦν εὐαγγελλίζομαι ὑμῖν ἵνα ἐν ἀσφαλείᾳ καὶ φόβῳ μεγάλῳ φιλάττητε τὸν θησαυρὸν, ὃν βαστάζετε, ὅτι τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ ἐξελθὸν ἐκ τῆς πλευρᾶς αὐτοῦ, ὃ βαστάζεται ἐν τῇ κολοκύνθῃ· ἀλλὰ μετὰ ἀσφαλείας καὶ ἀγνώτητος σώματος καὶ πνεύματος ἔχετε αὐτὸ· ὡς εἰδότες ποῖον θησαυρὸν ἔχετε, ὅτι ἐξ αὐτοῦ δίδοται ἴασις πᾶσιν ἀνθρώποις, καὶ μὴ κολύετε τὴν δωρεὰν τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μετὰ τὸ λαλῆσαι τὸν Ἄγγελον τοῦς λόγους τούτους ἀπῆλθεν ἀπ᾽ αὐτῶν· οἵ δὲ αὐτοὶ ἀσκηταὶ ἐπορεύοντο εὐλογοῦντες τὸν Θεὸν ἐπι τῇ δωρεᾷ τῇ δοθείσῃ αὐτοῖς ἐν τῇ ἐρήμῳ.
[4] Καὶ ἐξῆλθεν ἡ φήμη ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, καὶ συνήρχοντο ἀπὸ πάσης τῆς οἰκουμένης, καὶ οἷος ἀνήρχετο ἐν πίστει, ἐλάμβανεν ἴασιν οἵᾳ δήποτε ἦν κατεχόμενος ἀσθενείᾳ, καὶ ἤρχετο εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ εὐλογοῦν τὸν Θεὸν. Καὶ μετὰ χρόνον πολὺν συνέβη τελευτῆσαι ἔνα τῶν ἀσκητῶν μετ᾽ εἰρήνης· καὶ κατὰ συγκυρίαν τοῦ θεοῦ, τοῦτο οἰκονομίσαντος, μοναχός τις ταπεινὸς ἐπορεύετο κατὰ τὸν τόπον ἐκεῖνον εἰς ἐπίσκεψιν τῶν [Col. 0499C] πατρῶν τούτων. Εἰδὼν ὁ μακάριος ἐπυνθάνετο τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς· ἔφη δὲ αὐτῷ, ὅτι Βαριψαβὰς καλοῦμαι. Καὶ διατρίψαντος αὐτοῦ, ὁ δίκαιος οὐχ ὁμολόγησεν τῷ ἁγίῳ Βαριψαβᾷ, τὸ ποῦ ἔκειτο τὸ ἔλαιον. Καὶ μετὰ πολὺν χρόνον ἔτυχεν τελευτῆσαι τὸν δίκαιον ἐκεῖνον. καὶ πρὸ τῆς αὐτοῦ τελευτῆς ἐκάλεσε τὸν ἅγιον Βαριψαβὰν, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε πάτερ, ὡς νομίζω, ἔφθασεν ἡ ὧρα τοῦ μετελθεῖν με ἐκ τοῦ κόσμου τούτου· ἄλλα παρακαλῶ σε ἀκοῦσόν μου. Καὶ ἃ λέγω σοι, φύλαξον, ἵνα γένῃ ἐλεημοσύνη πᾶσιν ἀνθρώποις, καὶ τὸ ὄνομά σου κυρηχθήσεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ διὰ τὴν παραθήκην, ἣν παρέχω σοι. Μὴ οὖν καταφρονήσῃς, ἄλλ᾽ ἐν ὁσιότητι καὶ καταρότητι πνεύματος καὶ σαρκὸς γένου ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις τῆς ζωῆς σου.
[5] Καὶ ἔλαβεν τὴν ἁγίαν κολόκυνθαν, καὶ ἔδωκε τῷ ἁγίῳ Βαριψαβᾷ, λέγων αὐτῷ, ὅτι τοῦτο ἔχων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν βαστάζεις· ἐπειδὴ τὸ αἷμα καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ἐξελθὸν ἐκ τῆς πλευρᾶς τοῦ Κυρίου ἐπὶ τοῦ τιμίου σταύρου ἐν τῷ Γολγοθᾶ, ὅ ἐστι Κρανίου τόπος, ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν οἱ Ἰουδαῖοι αὐτό ἐστιν, ὃ ἔχει ἡ ἁγία κολόκυνθα. Οὕτως οὖν ποίει πᾶσι τοῖς πιστεύουσι καὶ προσερχομένοις εἰς ἴασιν βαλεῖν ἔλαιον καταρὸν, καὶ μίγε ἐκ τοῦ ἐλαίου τούτου καθαροῦ, καὶ δίδου πᾶσι τοῖς ἐπιδεομένοις εἰς ἴασιν
[Page 500]
[Col. 0500D] ἐν πάντι καιρῷ καὶ τόπῳ. Βλέπε, κύριε πάτερ, μὴ ἀμελησῃς περὶ ὧν ἐνετειλάμην σοι, ἵνα μὴ ἀπολέσῃς τὸν κάματόν σου, ὃν ἔκαμες ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις σου. Ὅ δὲ ἅγιος Βαριψαβὰς ἐποίησε καθὼς ἐνετείλατο αὐτῷ ὁ δίκαιος ἐκεῖνος· καὶ μετ᾽ ὀλίγον χρόνον (ἐνέβαλεν ὃ θεὸς εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ) καταναστὰς ἔλαβεν τὴν εὐλογίαν τῆς ζωῆς τὴν δοθείσην αὐτῷ ὑπὸ τοῦ δικαίου, καὶ ὅπου δ᾽ ἀν ἐπορεύετο δύναμιν ἰαμάτων ἐποίει ὁ Κύριος ἡμῶν Ιησους Χριστὸς διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ, καὶ ἀπὸ τοτε ἕως τοῦ νῦν δυνάμεις μεγάλαι γένονται διὰ τοῦ ἐλαίου τούτου. Ἡμεῖς δὲ, ἄδελφοι, πιστοὶ ὄντες οὕτως πιστεύομεν, ὅτι οἶος ἀν πότε προσέλθῃ τῷ ἐλαίῳ τούτῳ, τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ προσέρχεται, καὶ διὰ τὴν πίστιν τὴν εἰς αὐτὸν λήψεται ἴασιν καὶ θεραπείαν πάντων τῶν μελῶν αὐτοῦ.
[6] Ὁ δὲ ἅγιος Βαριψαβὰς κατὰ ἀποκάλυψιν τοῦ Κυρίου καὶ θεοῦ ἔλαβεν τὴν δοθείσην ἁγίαν παραθήκην τὸν θησαυρὸν τῆς ζωῆς, καὶ ἐπορεύθη Καταῤῥὰν ἐν χωρίῳ ἐπιλεγομένῳ Σουχρεῶν, καὶ ᾤκησεν ἐκεῖ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ, καὶ ἀπὸ τότε ἑὼς τοῦ νῦν ἰάσεις καὶ θεραπείαι γένονται ἐν πάντι νοσήματι τοῖς ἐν πίστει προσερχομένοις τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ καὶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ ἁγίου καὶ ἐνδόξου Βαριψαβᾶ· καὶ [Col. 0500E] ὅτε ἔδοξεν αὐτὸν ὁ Κύριος μεταθέσθαι ἐκ τοῦ σώματος ἐν πολλῇ ἦν ἀσκήσει καὶ σωφροσύνῃ· καὶ ἐκεῖσε οἰκήσας τις ὁλίγας ἡμέρας μετὰ τοῦ δικαίου ἠκολούθει. [Ἐβούλετο] ἐξελθεῖν ὁ ἀββὰς Βαριψαβὰς καὶ ἀπελθεῖν εἰς τὸν ἴδιον τόπον καὶ παρεκάλεσεν αὐτὸν ὁ δίκαιος αὐτὸς λέγων· Κύριε πάτερ ἔαν ἐστὶ θεοῦ εὐδοκία παρακαλῶ σε ἳνα τὴν οἴκησιν ποιησώμεθα μετ᾽ ἀλλήλων. Ὁ δὲ ἀββὰς Βαριψαβὰς θεου εὐδοκήσαντος ἠνἔσθετο τοῦ συμμεῖναι μετὰ τοῦ δικαίου καὶ ἔμειναν ὁμοθύμαδον χρόνον πολύν. Καὶ ἔβλεπεν δυνάμεις πολλὰς καὶ ἰάσεις γενομένας διὰ τοῦ ἐλαίου τοῦ ὄντος ἐν τῇ κολοκύνθῃ· κατέλειπεν αὐτὸς τον θήσαυρον τῆς ζωῆς ἡμῶν τὸν δοθέντα αὐτῳ ἐν τῇ κολοκύνθῃ τῷ μαθητῇ αὐτοῦ. Πάντες δὲ προθύμως προσέλθωμεν τοῖς λιψάνοι αὐτοῦ, καὶ δόξαν ἀναπέμψωμεν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υῷ καὶ τῷ ἁγὶῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς ἀιῶνας τῶν αἰώνων. Αμὴν.
[Col. 0498C] [Auctor fidem suam in narrando commendat.] Omne datum optimum, & omne donum perfectum de sursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio. Unde, fratres dilecti, accuratissima a narratione vobis manifestare cupio dispensationem Domini nostri Jesu Christi, ut omni cum securitate & mundo corde accedamus, qui audiverimus verbum mysteriorum, quorum Dominus dedit recipientibus ipsum cum gaudio coronam promissionis.
[2] Eo tempore, quo passus est Dominus noster Jesus Christus sub Pontio Pilato præside & summis sacerdotibus Anna & Caipha, [Finentem ex latere Christi Sanguinem & aquam excepisse quidam dicitur:] qui Dominum condemnarunt ad mortem, Pilatus tradidit Dominum nostrum Jesum, ut crucifigeretur. Qui vero Jesum acceperunt milites, crucifixerunt ipsum in loco Golgotha dicto, quod est LOCUS CALVARIÆ. Josephus autem vir justus & religiosus, accedens ad Pilatum, petiit corpus Jesu, & Pilatus
[Page 499]
[Col. 0499D] illi corpus dari jussit. Tunc milites ad crucem venientes, viderunt Jesum esse mortuum: unus autem militum accepta lancea latus Jesu aperuit; & statim effluxit Sanguis & aqua. Hoc factum cum videret vir quidam Deo dignus, nomine Jacobus b, qui in manu habebat cucurbitam, mox illam supponens, magno cum gaudio Sanguinem & aquam excepit, credensque in Christum, abscondit se propter metum Judæorum. Cum enim homo esset fidelis, contempsit timorem illum, ut fieret vitæ occasio omnibus hominibus credentibus in Christum, qui vitæ est thesaurus: illis enim fluxit ex latere Domini.
[3] [quo mortuo, thesaurus ille ad duos alios fertur delatus,] Porro c ubi omnem sanguinem & aquam in cucurbita recepisset, purum oleum supra posuit, ne quis censeret aliud quidpiam esse in cucurbita præter solum oleum purum. Sic vero vir fidelis munus, quod ex latere Jesu acceperat, multis annis magna cum securitate conservabat, & oleo illo multæ fiebant sanationes. Contigit autem post obitum fidelis Jacobi, ut venirent duo viri religiosi, qui habitu eremitarum incedebant; & hic ipse thesaurus vitæ venit ad illos d, ignorantes illum esse ex fonte Immortalis. Euntibus vero illis [Col. 0499E] per viam apparuit angelus Domini, eisque dixit: Pax vobis, discipuli Domini. Nunc vobis annuntio, ut tute & magno cum timore custodiatis thesaurum, quem fertis, quia Sanguis est Domini nostri Jesu Christi, ex latere ipsius egressus, qui gestatur in cucurbita. Verum cum securitate & puritate corporis & animæ habete illum, tamquam scientes, qualem habeatis thesaurum, quia ex illo datur sanatio omnibus hominibus: nolite impedire donum Christi. Angelus, hæc verba locutus, ab eis discessit. Viri vero hi religiosi ibant laudantes Deum de dono sibi in solitudine dato.
[4] [multisque claruisse miraculis: datur deinde S. Baripsabæ,] Fama porro exivit in mundum universum, & conveniebant homines ex orbe toto e, ac quisquis cum fide accedebat, sanitatem consequebatur, quacumque correptus esset infirmitate, domumque redibat laudans Deum. Post multum tempus unus ex illis eremitis quievit in pace: & fortuito, Deo ita disponente, Monachus quidam humilis per locum illum transibat, ut patres illos inviseret. Hunc videns beatus ille, rogabat quod [Col. 0499F] Patri esset nomen. Reposuit vero: Baripsabas nominor. Illo autem ibidem commorante, justus ille non indicavit S. Baripsabæ, ubi esset oleum. At, multo tempore elapso, mortuus est justus ille; & ante mortem vocavit S. Baripsabam, eique dixit: Domine pater, quemadmodum existimo, advenit hora, qua discedam ex hoc mundo. Verum te rogo, audi me: & quæ tibi dico, observa, ut misericordiam præstes omnibus hominibus. Nomen tuum prædicabitur in toto mundo propter depositum, quod tibi trado. Noli igitur contemnere; sed fac sis sanctus & purus anima & corpore omnibus diebus vitæ tuæ.
[5] [qui co multa patrat miracula,] Sumpsit autem sanctam cucurbitam, deditque S. Baripsabæ f, dicens ipsi: Qui hoc habet, Dominum nostrum Jesum Christum gestat, quandoquidem Sanguis & aqua, quæ ex latere Domini effluxerunt in cruce pretiosa in Golgotha, id est, in loco Calvariæ, ubi ipsum crucifixerunt Judæi, est illud ipsum, quod continet sancta cucurbita. Sic igitur omnes credentes & accedentes, ut sanentur, jube dare mundum oleum, eique admisce ex hoc oleo puro, & da omnibus petentibus
[Page 500]
[Col. 0500A] in sanationem omni tempore & loco. Vide, Domine pater, ne quid neglexeris eorum, quæ tibi mandavi, ne perdas laborem, quem sustinuisti omnibus diebus tuis. Sanctus vero Baripsabas fecit, sicut ipsi mandavit justus ille; & post modicum tempus (Deo id ipsi suggerente consilium) surgens accepit munus vitæ sibi a justo donatum; & quocumque pergebat, ibi virtutem sanationum per manus ipsius faciebat Dominus noster Jesus Christus. Ab illo tempore g usque in præsens insignes virtutes fiunt oleo isto. Nos vero, fratres, utpote fideles, sic credimus, quod quisquis aliquando ad illud oleum accesserit, ad Dominum nostrum Jesum Christum accedat, ac per fidem in ipsum obtineat medelam omniumque membrorum suorum sanationem.
[6] Sanctus vero Baripsabas secundum revelationem Domini & Dei sumpsit datum sibi sanctum depositum, [ac eumdem thesaurum discipulo relinquit.] thesaurum vitæ ac ivit Catarram h in locum dictum Σουχρεῶν, & habitabat ibi omnibus diebus vitæ suæ, & ab eo tempore usque ad præsens omnes ibi morbi sanantur eorum, qui cum fide accedunt ad Dominum nostrum Jesum Christum, [Col. 0500B] & in nomine sancti & gloriosi Baripsabæ. Cum autem videbatur Dominus eum a corpore translaturus, erat in multa exercitatione & temperantia: & cum aliquis ibi paucis diebus cum Justo habitasset eum sequebatur. Volebat i abire abbas Baripsabas & redire ad locum suum. Illum vero rogabat justus ille, dicens: Domine pater, si Dei est beneplacitum, rogo te, ut simul habitemus. Abbas vero Baripsabas, Deo volente, sustinuit simul cum justo manere: & manserunt unanimiter multo tempore. Ille autem vidit virtutes multas & sanationes factas per oleum, quod erat in cucurbita. Reliquit (Baripsabas k) hunc thesaurum vitæ nostræ, sibi datum in cucurbita, discipulo suo Omnes vero alacriter accedamus ad reliquias ipsius, & gloriam demus Deo Patri & Filio & Spiritui sancto, nunc & semper & in secula seculorum. Amen.
ANNOTATA.
End Notea Quamvis auctor dicat, accuratissimam se velle narrationem instituere de modo, quo verus Domini nostri Sanguis servatus fuit in terra; & fortasse etiam bona fide processerit; varia tamen narrat adjuncta, quæ parum videntur credibilia.
End Noteb [Col. 0500C] Qualis sit iste Jacobus, ignoratur. At non videtur fieri potuisse, ut ignotus omnino maneret, si satis constitisset de excepto per ipsum Sanguine Dominico: modus etiam, quo id fecisse dicitur, non est valde verisimilis.
End Notec Hic vox aliqua Græca fuit omittenda, quod scripta esset tam mendose, ut nullo modo divinare potuerim qualis esset, & utrum ad præcedentia an ad subsequentia pertineret. Verum phrasis sine corrupta illa voce satis intelligitur; illique Latine substitui porro, quod simile quid esse credam.
End Noted Tam hæc de adveniente ad eremitas cucurbita, quam sequentia de angelo ipsis apparente, & thesaurum cucurbitæ explicante, fabulam redolent. Præterea, qua demum ratione innotuit, quomodo Jacobus Christi Sanguinem in cucurbita exceperit, si ipse id nulli narravit, ut videtur supponi: nam angelus tantum revelasse dicitur, Sanguinem Christi esse in cucurbita.
End Notee Auctor haud dubie, si quæ tunc sanationes contigerint, concursum hominum supra verum amplificat.
End Notef In Synaxario & in Menologio Basiliano, ex quo elogium S. Barypsabæ dedi in Commentario num. 2, dicitur cucurbita illa non tam cito ad Barypsabam venisse, sed per manus fuisse tradita, ac tandem post multas ætates pervenisse ad Barypsabam, cujus ætas hinc admodum fit incerta.
End Noteg Hic auctor noluit negare ea, quæ num. 4 narraverat de sanationibus quorumcumque ex toto mundo accurrentium, priusquam cucurbita ad manus Barypsabæ pervenerat.
End Noteh Cum apographum, quod habeo, variis inquinatum sit mendis, ex quibus clara aliquot locis correxi; dubito an voces Καταῤῥὰν & quæ mox sequitur, Σουχρεῶν recte sint scriptæ, nec scire possum loca iis vocibus designata.
End Notei Cum hic phrasi aliquid deesset, vocem ἐβούλετο volebat, uncis inclusam, adjunxi.
End Notek Videbit studiosus lector hanc Vitam plane esse imperfectam, cum ne mors quidem S. Barypsabæ referatur, sed magis supponatur. Illud fere unicum est, quod ex ea discere possumus, nimirum
[Page 501]
nimirum antiquam esse apud Græcos traditionem de servato aliquo Christi Sanguine. Traditionem quidem hanc ineptus scriptor exposuit modo parum verisimili; traditionem tamen hanc fuisse apud Græcos ante miraculum in imagine Berythensi factum, videtur evincere vetustas codicis, cui deinde adstipulati sunt Græcorum Fasti.
еще см. статью: http://www.slavistik-portal.de/datenpool/matslavbib-db.html?data=413
auctore anonymo
Ex codice Vaticano 1589, quem seculi 7 credidit Allatius. Interprete J. S.
Barypsabas eremita & Mart. in Oriente (S.)
[Col. 0498B]
A. Anonymo.
[Col. 0498F] Πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πὰν δόρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι, καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φωτῶν, παῤ ᾧ οὔκ ἐστιν παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα. Ὅθεν ἀδελφοί μου ἀγαπῆτοὶ, διήγησιν ὑμῖν βούλομαι σαφηνῖσαι ἀκριβεστάτην περὶ τῆς οἰκονομίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα μετὰ πάσης ἀσφαλείας καὶ καθαρᾶς καρδίας προσέρχωμεν οἱ ἀκούσωμεν τῆς φωνῆς τῶν μυστηρίων, ὧν ὁ Κύριος ἔδωκεν τοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις μετὰ χαρᾶς τὸν στέφανον τῆς ἐπαγγελίας.
[2] Κατὰ τὸν καιρὸν, ὃν ἔπαθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰηστοῦς Χριστὸς ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τοῦ ἡγεμόνος καὶ ἀρχιερέων Ἄννᾳ καὶ Καιάφᾳ, οἵ κατέκριναν τὸν Κύριον θανάτῳ· τότε ὁ Πιλάτος παρέδω Κύριον τὸν Ἰησοῦν ἵνα σταυρωθῇ. Λαβόντες δὲ οἱ στρατιῶται τὸν Ἰησοῦν ἐσταύρωσαν αὐτὸν ἐν τόπῳ ἐπιλεγομένῳ Γωλγοθᾶ, ὅ ἐστιν Κρανίου τόπος. Ἰωσὴφ δὲ ἀνὴρ δίκαιος καὶ θεοσεβὴς προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐ τήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ὁ Πιλάτος ἐκέλευσε δοθῆναι
[Page 499]
[Col. 0499A] αὐτῷ τὸ σῶμα. Καὶ τότε οἱ στρατιῶται ἐλθόντες ἐπὶ τοῦ σταύρου ἴδον τὸν Ἰησοῦν ὅτι ἐφῆκεν τὸ πνεῦμα, καὶ λαβὼν εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχην ἔνυξε τὴν πλευρὰν τοῦ Ἰησοῦ, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ. Ἰδὼν ἄνθρωπός τις ἄξιος τοῦ Θεοῦ ὀνόματι Ἰἀκωβος τὸ γεγονὸς, ἔχων ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ κολόκυνθαν, εὐθέως θεὶς ἐδέξατο αὐτὸ μετὰ χαρᾶς μεγάλης, καὶ ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἀπέκριβεν ἑαυτὸν διὰ τὸν φόβον τῶν Ιουδαίων. Πιστὸς γὰρ ὤν ὁ ἄνθρωπος κατεφρόνησεν τοῦ φόβου αὐτῶν ἵνα γένηται ἀφορμὴ ζωῆς πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸν Χριστὸν τὸν θησαυρὸν τῆς ζωῆς· οἷς γὰρ ἔβλυσεν ἐκ τῆς πλευρᾶς τοῦ Κυρίου.
[3] ... πάν τὸ αἷμα καὶ τὸ ὕδωρ δεξάμενος ἐν τῇ κολοκύνθῃ, ἔλαβεν ἔλαιον καθαρὸν ἐπάνω, ἵνα μηδεὶς δοκῆται ὅτι ἔχει ἐν τῇ κολοκύνθῃ ἄλλο τί ποτε, μὴ μόνον ἔλαιον καθαρὸν. Οὕτως δὲ ἄνθρωπος ὁ πιστὸς ἐφύλαττε τὴν εὐλογίαν, ἣν ἐδέξατο παρὰ τῆς πλευρᾶς τοῦ Ἰησοῦ, ἐπὶ πολλὰ ἔτη μετὰ πολλῆς ἀσφαλείας, καὶ πολλαὶ ἰάσεις ἐγένοντο διὰ τοῦ ἐλαίου ἐκείνου. Ἔτυχε δὲ μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ πιστοῦ Ἰακώβου ἐλθεῖν δυὸ ἀσκητὰς· καὶ οὗτοι ἄνθρωποι ἐν σχήματι ἐρημητῶν ἐπορέυοντο· καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ θησαυρὸς τῆς ζωῆς ἦχθεν εἰς αὐτοὺς, μὴ ἰδότων [Col. 0499B] αὐτῶν ὅτι ἐκ τῆς πήγης τοῦ Ἀθανάτου ἐστίν. Πορευομένων δὲ αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ, ἐφάνη αὐτοῖς ἄγγελος Κυρίου, καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν μαθηταῖ τοῦ Κυρίου· νῦν εὐαγγελλίζομαι ὑμῖν ἵνα ἐν ἀσφαλείᾳ καὶ φόβῳ μεγάλῳ φιλάττητε τὸν θησαυρὸν, ὃν βαστάζετε, ὅτι τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ ἐξελθὸν ἐκ τῆς πλευρᾶς αὐτοῦ, ὃ βαστάζεται ἐν τῇ κολοκύνθῃ· ἀλλὰ μετὰ ἀσφαλείας καὶ ἀγνώτητος σώματος καὶ πνεύματος ἔχετε αὐτὸ· ὡς εἰδότες ποῖον θησαυρὸν ἔχετε, ὅτι ἐξ αὐτοῦ δίδοται ἴασις πᾶσιν ἀνθρώποις, καὶ μὴ κολύετε τὴν δωρεὰν τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μετὰ τὸ λαλῆσαι τὸν Ἄγγελον τοῦς λόγους τούτους ἀπῆλθεν ἀπ᾽ αὐτῶν· οἵ δὲ αὐτοὶ ἀσκηταὶ ἐπορεύοντο εὐλογοῦντες τὸν Θεὸν ἐπι τῇ δωρεᾷ τῇ δοθείσῃ αὐτοῖς ἐν τῇ ἐρήμῳ.
[4] Καὶ ἐξῆλθεν ἡ φήμη ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, καὶ συνήρχοντο ἀπὸ πάσης τῆς οἰκουμένης, καὶ οἷος ἀνήρχετο ἐν πίστει, ἐλάμβανεν ἴασιν οἵᾳ δήποτε ἦν κατεχόμενος ἀσθενείᾳ, καὶ ἤρχετο εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ εὐλογοῦν τὸν Θεὸν. Καὶ μετὰ χρόνον πολὺν συνέβη τελευτῆσαι ἔνα τῶν ἀσκητῶν μετ᾽ εἰρήνης· καὶ κατὰ συγκυρίαν τοῦ θεοῦ, τοῦτο οἰκονομίσαντος, μοναχός τις ταπεινὸς ἐπορεύετο κατὰ τὸν τόπον ἐκεῖνον εἰς ἐπίσκεψιν τῶν [Col. 0499C] πατρῶν τούτων. Εἰδὼν ὁ μακάριος ἐπυνθάνετο τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς· ἔφη δὲ αὐτῷ, ὅτι Βαριψαβὰς καλοῦμαι. Καὶ διατρίψαντος αὐτοῦ, ὁ δίκαιος οὐχ ὁμολόγησεν τῷ ἁγίῳ Βαριψαβᾷ, τὸ ποῦ ἔκειτο τὸ ἔλαιον. Καὶ μετὰ πολὺν χρόνον ἔτυχεν τελευτῆσαι τὸν δίκαιον ἐκεῖνον. καὶ πρὸ τῆς αὐτοῦ τελευτῆς ἐκάλεσε τὸν ἅγιον Βαριψαβὰν, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε πάτερ, ὡς νομίζω, ἔφθασεν ἡ ὧρα τοῦ μετελθεῖν με ἐκ τοῦ κόσμου τούτου· ἄλλα παρακαλῶ σε ἀκοῦσόν μου. Καὶ ἃ λέγω σοι, φύλαξον, ἵνα γένῃ ἐλεημοσύνη πᾶσιν ἀνθρώποις, καὶ τὸ ὄνομά σου κυρηχθήσεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ διὰ τὴν παραθήκην, ἣν παρέχω σοι. Μὴ οὖν καταφρονήσῃς, ἄλλ᾽ ἐν ὁσιότητι καὶ καταρότητι πνεύματος καὶ σαρκὸς γένου ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις τῆς ζωῆς σου.
[5] Καὶ ἔλαβεν τὴν ἁγίαν κολόκυνθαν, καὶ ἔδωκε τῷ ἁγίῳ Βαριψαβᾷ, λέγων αὐτῷ, ὅτι τοῦτο ἔχων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν βαστάζεις· ἐπειδὴ τὸ αἷμα καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ἐξελθὸν ἐκ τῆς πλευρᾶς τοῦ Κυρίου ἐπὶ τοῦ τιμίου σταύρου ἐν τῷ Γολγοθᾶ, ὅ ἐστι Κρανίου τόπος, ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν οἱ Ἰουδαῖοι αὐτό ἐστιν, ὃ ἔχει ἡ ἁγία κολόκυνθα. Οὕτως οὖν ποίει πᾶσι τοῖς πιστεύουσι καὶ προσερχομένοις εἰς ἴασιν βαλεῖν ἔλαιον καταρὸν, καὶ μίγε ἐκ τοῦ ἐλαίου τούτου καθαροῦ, καὶ δίδου πᾶσι τοῖς ἐπιδεομένοις εἰς ἴασιν
[Page 500]
[Col. 0500D] ἐν πάντι καιρῷ καὶ τόπῳ. Βλέπε, κύριε πάτερ, μὴ ἀμελησῃς περὶ ὧν ἐνετειλάμην σοι, ἵνα μὴ ἀπολέσῃς τὸν κάματόν σου, ὃν ἔκαμες ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις σου. Ὅ δὲ ἅγιος Βαριψαβὰς ἐποίησε καθὼς ἐνετείλατο αὐτῷ ὁ δίκαιος ἐκεῖνος· καὶ μετ᾽ ὀλίγον χρόνον (ἐνέβαλεν ὃ θεὸς εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ) καταναστὰς ἔλαβεν τὴν εὐλογίαν τῆς ζωῆς τὴν δοθείσην αὐτῷ ὑπὸ τοῦ δικαίου, καὶ ὅπου δ᾽ ἀν ἐπορεύετο δύναμιν ἰαμάτων ἐποίει ὁ Κύριος ἡμῶν Ιησους Χριστὸς διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ, καὶ ἀπὸ τοτε ἕως τοῦ νῦν δυνάμεις μεγάλαι γένονται διὰ τοῦ ἐλαίου τούτου. Ἡμεῖς δὲ, ἄδελφοι, πιστοὶ ὄντες οὕτως πιστεύομεν, ὅτι οἶος ἀν πότε προσέλθῃ τῷ ἐλαίῳ τούτῳ, τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ προσέρχεται, καὶ διὰ τὴν πίστιν τὴν εἰς αὐτὸν λήψεται ἴασιν καὶ θεραπείαν πάντων τῶν μελῶν αὐτοῦ.
[6] Ὁ δὲ ἅγιος Βαριψαβὰς κατὰ ἀποκάλυψιν τοῦ Κυρίου καὶ θεοῦ ἔλαβεν τὴν δοθείσην ἁγίαν παραθήκην τὸν θησαυρὸν τῆς ζωῆς, καὶ ἐπορεύθη Καταῤῥὰν ἐν χωρίῳ ἐπιλεγομένῳ Σουχρεῶν, καὶ ᾤκησεν ἐκεῖ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ, καὶ ἀπὸ τότε ἑὼς τοῦ νῦν ἰάσεις καὶ θεραπείαι γένονται ἐν πάντι νοσήματι τοῖς ἐν πίστει προσερχομένοις τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ καὶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ ἁγίου καὶ ἐνδόξου Βαριψαβᾶ· καὶ [Col. 0500E] ὅτε ἔδοξεν αὐτὸν ὁ Κύριος μεταθέσθαι ἐκ τοῦ σώματος ἐν πολλῇ ἦν ἀσκήσει καὶ σωφροσύνῃ· καὶ ἐκεῖσε οἰκήσας τις ὁλίγας ἡμέρας μετὰ τοῦ δικαίου ἠκολούθει. [Ἐβούλετο] ἐξελθεῖν ὁ ἀββὰς Βαριψαβὰς καὶ ἀπελθεῖν εἰς τὸν ἴδιον τόπον καὶ παρεκάλεσεν αὐτὸν ὁ δίκαιος αὐτὸς λέγων· Κύριε πάτερ ἔαν ἐστὶ θεοῦ εὐδοκία παρακαλῶ σε ἳνα τὴν οἴκησιν ποιησώμεθα μετ᾽ ἀλλήλων. Ὁ δὲ ἀββὰς Βαριψαβὰς θεου εὐδοκήσαντος ἠνἔσθετο τοῦ συμμεῖναι μετὰ τοῦ δικαίου καὶ ἔμειναν ὁμοθύμαδον χρόνον πολύν. Καὶ ἔβλεπεν δυνάμεις πολλὰς καὶ ἰάσεις γενομένας διὰ τοῦ ἐλαίου τοῦ ὄντος ἐν τῇ κολοκύνθῃ· κατέλειπεν αὐτὸς τον θήσαυρον τῆς ζωῆς ἡμῶν τὸν δοθέντα αὐτῳ ἐν τῇ κολοκύνθῃ τῷ μαθητῇ αὐτοῦ. Πάντες δὲ προθύμως προσέλθωμεν τοῖς λιψάνοι αὐτοῦ, καὶ δόξαν ἀναπέμψωμεν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υῷ καὶ τῷ ἁγὶῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς ἀιῶνας τῶν αἰώνων. Αμὴν.
[Col. 0498C] [Auctor fidem suam in narrando commendat.] Omne datum optimum, & omne donum perfectum de sursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio. Unde, fratres dilecti, accuratissima a narratione vobis manifestare cupio dispensationem Domini nostri Jesu Christi, ut omni cum securitate & mundo corde accedamus, qui audiverimus verbum mysteriorum, quorum Dominus dedit recipientibus ipsum cum gaudio coronam promissionis.
[2] Eo tempore, quo passus est Dominus noster Jesus Christus sub Pontio Pilato præside & summis sacerdotibus Anna & Caipha, [Finentem ex latere Christi Sanguinem & aquam excepisse quidam dicitur:] qui Dominum condemnarunt ad mortem, Pilatus tradidit Dominum nostrum Jesum, ut crucifigeretur. Qui vero Jesum acceperunt milites, crucifixerunt ipsum in loco Golgotha dicto, quod est LOCUS CALVARIÆ. Josephus autem vir justus & religiosus, accedens ad Pilatum, petiit corpus Jesu, & Pilatus
[Page 499]
[Col. 0499D] illi corpus dari jussit. Tunc milites ad crucem venientes, viderunt Jesum esse mortuum: unus autem militum accepta lancea latus Jesu aperuit; & statim effluxit Sanguis & aqua. Hoc factum cum videret vir quidam Deo dignus, nomine Jacobus b, qui in manu habebat cucurbitam, mox illam supponens, magno cum gaudio Sanguinem & aquam excepit, credensque in Christum, abscondit se propter metum Judæorum. Cum enim homo esset fidelis, contempsit timorem illum, ut fieret vitæ occasio omnibus hominibus credentibus in Christum, qui vitæ est thesaurus: illis enim fluxit ex latere Domini.
[3] [quo mortuo, thesaurus ille ad duos alios fertur delatus,] Porro c ubi omnem sanguinem & aquam in cucurbita recepisset, purum oleum supra posuit, ne quis censeret aliud quidpiam esse in cucurbita præter solum oleum purum. Sic vero vir fidelis munus, quod ex latere Jesu acceperat, multis annis magna cum securitate conservabat, & oleo illo multæ fiebant sanationes. Contigit autem post obitum fidelis Jacobi, ut venirent duo viri religiosi, qui habitu eremitarum incedebant; & hic ipse thesaurus vitæ venit ad illos d, ignorantes illum esse ex fonte Immortalis. Euntibus vero illis [Col. 0499E] per viam apparuit angelus Domini, eisque dixit: Pax vobis, discipuli Domini. Nunc vobis annuntio, ut tute & magno cum timore custodiatis thesaurum, quem fertis, quia Sanguis est Domini nostri Jesu Christi, ex latere ipsius egressus, qui gestatur in cucurbita. Verum cum securitate & puritate corporis & animæ habete illum, tamquam scientes, qualem habeatis thesaurum, quia ex illo datur sanatio omnibus hominibus: nolite impedire donum Christi. Angelus, hæc verba locutus, ab eis discessit. Viri vero hi religiosi ibant laudantes Deum de dono sibi in solitudine dato.
[4] [multisque claruisse miraculis: datur deinde S. Baripsabæ,] Fama porro exivit in mundum universum, & conveniebant homines ex orbe toto e, ac quisquis cum fide accedebat, sanitatem consequebatur, quacumque correptus esset infirmitate, domumque redibat laudans Deum. Post multum tempus unus ex illis eremitis quievit in pace: & fortuito, Deo ita disponente, Monachus quidam humilis per locum illum transibat, ut patres illos inviseret. Hunc videns beatus ille, rogabat quod [Col. 0499F] Patri esset nomen. Reposuit vero: Baripsabas nominor. Illo autem ibidem commorante, justus ille non indicavit S. Baripsabæ, ubi esset oleum. At, multo tempore elapso, mortuus est justus ille; & ante mortem vocavit S. Baripsabam, eique dixit: Domine pater, quemadmodum existimo, advenit hora, qua discedam ex hoc mundo. Verum te rogo, audi me: & quæ tibi dico, observa, ut misericordiam præstes omnibus hominibus. Nomen tuum prædicabitur in toto mundo propter depositum, quod tibi trado. Noli igitur contemnere; sed fac sis sanctus & purus anima & corpore omnibus diebus vitæ tuæ.
[5] [qui co multa patrat miracula,] Sumpsit autem sanctam cucurbitam, deditque S. Baripsabæ f, dicens ipsi: Qui hoc habet, Dominum nostrum Jesum Christum gestat, quandoquidem Sanguis & aqua, quæ ex latere Domini effluxerunt in cruce pretiosa in Golgotha, id est, in loco Calvariæ, ubi ipsum crucifixerunt Judæi, est illud ipsum, quod continet sancta cucurbita. Sic igitur omnes credentes & accedentes, ut sanentur, jube dare mundum oleum, eique admisce ex hoc oleo puro, & da omnibus petentibus
[Page 500]
[Col. 0500A] in sanationem omni tempore & loco. Vide, Domine pater, ne quid neglexeris eorum, quæ tibi mandavi, ne perdas laborem, quem sustinuisti omnibus diebus tuis. Sanctus vero Baripsabas fecit, sicut ipsi mandavit justus ille; & post modicum tempus (Deo id ipsi suggerente consilium) surgens accepit munus vitæ sibi a justo donatum; & quocumque pergebat, ibi virtutem sanationum per manus ipsius faciebat Dominus noster Jesus Christus. Ab illo tempore g usque in præsens insignes virtutes fiunt oleo isto. Nos vero, fratres, utpote fideles, sic credimus, quod quisquis aliquando ad illud oleum accesserit, ad Dominum nostrum Jesum Christum accedat, ac per fidem in ipsum obtineat medelam omniumque membrorum suorum sanationem.
[6] Sanctus vero Baripsabas secundum revelationem Domini & Dei sumpsit datum sibi sanctum depositum, [ac eumdem thesaurum discipulo relinquit.] thesaurum vitæ ac ivit Catarram h in locum dictum Σουχρεῶν, & habitabat ibi omnibus diebus vitæ suæ, & ab eo tempore usque ad præsens omnes ibi morbi sanantur eorum, qui cum fide accedunt ad Dominum nostrum Jesum Christum, [Col. 0500B] & in nomine sancti & gloriosi Baripsabæ. Cum autem videbatur Dominus eum a corpore translaturus, erat in multa exercitatione & temperantia: & cum aliquis ibi paucis diebus cum Justo habitasset eum sequebatur. Volebat i abire abbas Baripsabas & redire ad locum suum. Illum vero rogabat justus ille, dicens: Domine pater, si Dei est beneplacitum, rogo te, ut simul habitemus. Abbas vero Baripsabas, Deo volente, sustinuit simul cum justo manere: & manserunt unanimiter multo tempore. Ille autem vidit virtutes multas & sanationes factas per oleum, quod erat in cucurbita. Reliquit (Baripsabas k) hunc thesaurum vitæ nostræ, sibi datum in cucurbita, discipulo suo Omnes vero alacriter accedamus ad reliquias ipsius, & gloriam demus Deo Patri & Filio & Spiritui sancto, nunc & semper & in secula seculorum. Amen.
ANNOTATA.
End Notea Quamvis auctor dicat, accuratissimam se velle narrationem instituere de modo, quo verus Domini nostri Sanguis servatus fuit in terra; & fortasse etiam bona fide processerit; varia tamen narrat adjuncta, quæ parum videntur credibilia.
End Noteb [Col. 0500C] Qualis sit iste Jacobus, ignoratur. At non videtur fieri potuisse, ut ignotus omnino maneret, si satis constitisset de excepto per ipsum Sanguine Dominico: modus etiam, quo id fecisse dicitur, non est valde verisimilis.
End Notec Hic vox aliqua Græca fuit omittenda, quod scripta esset tam mendose, ut nullo modo divinare potuerim qualis esset, & utrum ad præcedentia an ad subsequentia pertineret. Verum phrasis sine corrupta illa voce satis intelligitur; illique Latine substitui porro, quod simile quid esse credam.
End Noted Tam hæc de adveniente ad eremitas cucurbita, quam sequentia de angelo ipsis apparente, & thesaurum cucurbitæ explicante, fabulam redolent. Præterea, qua demum ratione innotuit, quomodo Jacobus Christi Sanguinem in cucurbita exceperit, si ipse id nulli narravit, ut videtur supponi: nam angelus tantum revelasse dicitur, Sanguinem Christi esse in cucurbita.
End Notee Auctor haud dubie, si quæ tunc sanationes contigerint, concursum hominum supra verum amplificat.
End Notef In Synaxario & in Menologio Basiliano, ex quo elogium S. Barypsabæ dedi in Commentario num. 2, dicitur cucurbita illa non tam cito ad Barypsabam venisse, sed per manus fuisse tradita, ac tandem post multas ætates pervenisse ad Barypsabam, cujus ætas hinc admodum fit incerta.
End Noteg Hic auctor noluit negare ea, quæ num. 4 narraverat de sanationibus quorumcumque ex toto mundo accurrentium, priusquam cucurbita ad manus Barypsabæ pervenerat.
End Noteh Cum apographum, quod habeo, variis inquinatum sit mendis, ex quibus clara aliquot locis correxi; dubito an voces Καταῤῥὰν & quæ mox sequitur, Σουχρεῶν recte sint scriptæ, nec scire possum loca iis vocibus designata.
End Notei Cum hic phrasi aliquid deesset, vocem ἐβούλετο volebat, uncis inclusam, adjunxi.
End Notek Videbit studiosus lector hanc Vitam plane esse imperfectam, cum ne mors quidem S. Barypsabæ referatur, sed magis supponatur. Illud fere unicum est, quod ex ea discere possumus, nimirum
[Page 501]
nimirum antiquam esse apud Græcos traditionem de servato aliquo Christi Sanguine. Traditionem quidem hanc ineptus scriptor exposuit modo parum verisimili; traditionem tamen hanc fuisse apud Græcos ante miraculum in imagine Berythensi factum, videtur evincere vetustas codicis, cui deinde adstipulati sunt Græcorum Fasti.
еще см. статью: http://www.slavistik-portal.de/datenpool/matslavbib-db.html?data=413