Oct 12, 2010 22:37
In november ga ik weer optreden. Niks bijzonders, een feest van een kennis waar wat punk/rock bandjes komen optreden. En mij was gevraagd om het geheel wat op te leuken met m'n camera en projector.
Aankomend weekend haal ik m'n stoel op. Tot m'n schrik realiseer ik me dat het 4 jaar geleden is dat vriendin L deze meenam om het opnieuw te bekleden.
Vandaag was ik weer eens op de website waar ik 12 jaar geleden begon met chatten en online vrinden maken. Er zijn nog steeds mensen die ik ken uit die tijd. Mensen waarmee ik regelmatig contact heb, mensen die ik nog nooit in levende lijve heb gezien.
Vanochtend de eerste cursus-dag van m'n tweede intro-cursus. Natuurlijk was er de voorstel ronde. Iedereen vertelde wat over genoten opleiding, eventuele eerdere jobs, eventuele eega's, kinderen en andere hobbies. Het kwam er bij mij uit als een routine.
De vrouw naast me zij: My name is Eli, I'm from Norway. I live in Antwerp and travel here every day. I'm going to be the manager of (blahblah) so the next few months I won't have time for any hobbies.
Ik moest iets te hard lachen om het onverhulde sarcasme.
Ik mocht willen dat ze mijn manager was :-)
Een Roemeense collega klaagde dat de belastingtelefoon alleen nog maar Nederlands doet.
Het mooiste was de manier waarop hij daar achter kwam.
De vrouw aan de andere kant van de lijn vertelde hem (in perfect Engels): I'm sorry sir, but my boss has forbidden me to talk English to you.
Ik vindt het een goed plan.
Jij geen Nederlands spreken? Jij teveel belasting betalen!
Of ben ik aan het verwilderen?