Geen gevulde koek meer voor het slapengaan.
Ik droomde dat ik aan het fietsen was in de bergen tussen Nijmegen en Arnhem. Op een brug over een vallei met stijle rotswanden. De brug ging over in een betonnen richel die als het ware tegen de berg was aangeplakt en zo als een spiraal om de berg heen ging.
Ineens werd ik ingehaald door een studente met een eettafel en LCD tv op haar baggage-drager. Ze groette me in het voorbijgaan en ik groette terug. Toen brak de ketting en begon haar fiets achteruit de helling af te gaan. Bij een bocht vloog haar fiets over de richel, zelf kon ze zich nog net vastklampen aan de rand. Ik snelde toe, rijkte haar m'n hand om haar omhoog te trekken.
Toen ze eenmaal weer vaste grond onder de voeten had begon ze te trillen en te huilen en klampte zich aan me vast. Ze wilde niet meer verder met verhuizen (waar ze blijkbaar mee bezig was) maar wilde met mij mee achterop m'n fiets.
Wat maar weer eens aantoont dat je laat op de avond geen gevulde koek moet eten. Daar ga je namelijk raar van dromen.
Ineens werd ik ingehaald door een studente met een eettafel en LCD tv op haar baggage-drager. Ze groette me in het voorbijgaan en ik groette terug. Toen brak de ketting en begon haar fiets achteruit de helling af te gaan. Bij een bocht vloog haar fiets over de richel, zelf kon ze zich nog net vastklampen aan de rand. Ik snelde toe, rijkte haar m'n hand om haar omhoog te trekken.
Toen ze eenmaal weer vaste grond onder de voeten had begon ze te trillen en te huilen en klampte zich aan me vast. Ze wilde niet meer verder met verhuizen (waar ze blijkbaar mee bezig was) maar wilde met mij mee achterop m'n fiets.
Wat maar weer eens aantoont dat je laat op de avond geen gevulde koek moet eten. Daar ga je namelijk raar van dromen.