[03]
Tak, słucham Dira jak by ktoś pytał
Tak, i piszę o nich notkę
"The Final" - mam ogromny sentyment do tej piosenki, która mimo wszystko nadal jest jedną z moich ulubionych.
Tak samo jak "凌辱の雨" , z którym mam tak wiele pięknych wspomnień. Doskonale pamiętam Berlin, Stargard Szczeciński, 5/5, obcinanie Oli włosów, nie spanie kilka nocy z rzędu, co zaowocowało późniejszym spaniem w Mc Donald'sie tudzież na dworcu, spacery nocą, wschód słońca,czekanie dobrych kilkadziesiąt godzin przed Collumbian Halle, picie czyjejś wody mineralnej... ale przede wszystkim pamiętam ten koncert, który sam w sobie był czymś niesamowitym i niezwykłym. I muszę z ręką na sercu przyznać, że nadal mam jakiś sentyment do Dira, tego starego dobrego Dira, dzięki któremu poznałam tylu wspaniałych ludzi i mam tak piękne wspomnienia.
"Hotarubi" - pomimo tego, co słyszałam dokoła, że większości ludzi ulubioną balladą było "Mushi" ja mimo wszystko składniałam się do "Hotarubi" z właściwie niewiadomych sobie przyczyn. Bo nie można przecież jednoznacznie stwierdzić, czemu lubi się to a nie co innego. Mimo wszystko jush po pierwszych taktach skrzypiec wiedziałam, że będę do niej wracać. Ona potrafi przenieść mnie gdzieś daleko, gdzie cały ten materialny świat nie ma znaczenia. I przede wszystkim głos Kyo potrafi przenikać, sprawiać, że oplata cię jakąś niewidzialną nicią i chcąc czy nie idzie się za nim, zanurzając się coraz głębiej w jego mroczny świat.
Dir en grey mimo wszystko pozostanie gdzieś tam wewnątrz mnie. Nawet teraz, kiedy nie śledzę na bierząco j-rockowych nowości, nie rozpaczam tydzień, że nie jadę na koncert Dira w Wa-wie, nie rozmieszczam ogłoszeń, że dałabym się poćwiartować i sprzedam nerkę za bilet. Nie. Ale to nie oznacza, że Diru nie zajmują szczególnego miejsca w moim małym muzycznym światku. Bo zbyt wiele im zawdzięczam...
Dziękuję za uwagę ^^
EDIT
"Glass skin" - siedzę i zbieram szczękę z podłogi... napisałabym coś bardziej twórczego ale aktualnie ta piosenka mnie wgniotła w krzesło <333333333333333 totally in love <3333
Tak, i piszę o nich notkę
"The Final" - mam ogromny sentyment do tej piosenki, która mimo wszystko nadal jest jedną z moich ulubionych.
Tak samo jak "凌辱の雨" , z którym mam tak wiele pięknych wspomnień. Doskonale pamiętam Berlin, Stargard Szczeciński, 5/5, obcinanie Oli włosów, nie spanie kilka nocy z rzędu, co zaowocowało późniejszym spaniem w Mc Donald'sie tudzież na dworcu, spacery nocą, wschód słońca,czekanie dobrych kilkadziesiąt godzin przed Collumbian Halle, picie czyjejś wody mineralnej... ale przede wszystkim pamiętam ten koncert, który sam w sobie był czymś niesamowitym i niezwykłym. I muszę z ręką na sercu przyznać, że nadal mam jakiś sentyment do Dira, tego starego dobrego Dira, dzięki któremu poznałam tylu wspaniałych ludzi i mam tak piękne wspomnienia.
"Hotarubi" - pomimo tego, co słyszałam dokoła, że większości ludzi ulubioną balladą było "Mushi" ja mimo wszystko składniałam się do "Hotarubi" z właściwie niewiadomych sobie przyczyn. Bo nie można przecież jednoznacznie stwierdzić, czemu lubi się to a nie co innego. Mimo wszystko jush po pierwszych taktach skrzypiec wiedziałam, że będę do niej wracać. Ona potrafi przenieść mnie gdzieś daleko, gdzie cały ten materialny świat nie ma znaczenia. I przede wszystkim głos Kyo potrafi przenikać, sprawiać, że oplata cię jakąś niewidzialną nicią i chcąc czy nie idzie się za nim, zanurzając się coraz głębiej w jego mroczny świat.
Dir en grey mimo wszystko pozostanie gdzieś tam wewnątrz mnie. Nawet teraz, kiedy nie śledzę na bierząco j-rockowych nowości, nie rozpaczam tydzień, że nie jadę na koncert Dira w Wa-wie, nie rozmieszczam ogłoszeń, że dałabym się poćwiartować i sprzedam nerkę za bilet. Nie. Ale to nie oznacza, że Diru nie zajmują szczególnego miejsca w moim małym muzycznym światku. Bo zbyt wiele im zawdzięczam...
Dziękuję za uwagę ^^
EDIT
"Glass skin" - siedzę i zbieram szczękę z podłogi... napisałabym coś bardziej twórczego ale aktualnie ta piosenka mnie wgniotła w krzesło <333333333333333 totally in love <3333