Rood licht.
We doen niets anders dan dit. Opstaan, rennen, doorgaan en slapen. Elke dag opnieuw. We stoppen enkel voor rood. En zelfs dat doen we niet altijd. Want we hebben altijd haast. We staan nergens bij stil. Ik sta nergens meer bij stil. Ik vergeet de kleine dingen. Een kusjeknuffel van James, een dag met de familie, een koffie met een vriend of een avond lachen op de bank. Het samenzijn. Bij elkaar zijn moet genoeg zijn om stil te staan.
En nu lig ik in bed, denkend aan iedereen in mijn leven. En ik sta stil.