Thanks for Violet for doing the excellent translation. This is the letter that Yusuke wrote to himself when he was 15 years old.
15歳の俺へ
ถึงตัวผมที่อายุ15
あの頃のおまえは、すべてに一生懸命だったよな。
ตัวนายในช่วงเวลานั้น ได้ตั้งใจพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างแล้วนี่นะ
サッカーにもVolleyball にも、勉強にもすべてEngine full Surottoru (Throttle?)
ทั้งเตะบอล เล่นวอลเล่ย์บอล ทั้งเรียนหนังสือ ทุกอย่างก็ทำอย่าง Engine full Surottoru (Throttle?)
それこそ変にも全力投球で、好きな子のためなら何でも頑張れちょうヤツだった。
การเปลี่ยนแปลงนั้นก็คือการขว้างลูกเบสบอลออกไปอย่างเต็มกำลัง ถ้าเพื่อคนที่ชอบแล้วล่ะก็ไม่ว่าอะไรก็จะพยายามทำให้ได้
学校が楽しくて、休みの日は友達とバカやって、毎日毎日休む間もなく体を動かしてた。
โรงเรียนน่ะสนุก แล้ววันหยุดก็ไปทำเรื่องบ้าๆ กับเพื่อนๆ , ทุกวัน ทุกวัน ช่วงเวลาหยุดพักก็ไม่มี เคลื่อนไหวร่างกายตลอดเวลา
今思い返してみると、あれを “青春”っと言うのかな。
ตอนนี้อยากลองย้อนกลับไป นั่นก็คือสิ่งที่เรียกว่า “ช่วงวัยหนุ่มสาว”ล่ะมั้ง (ช่วงสดใสของชีวิต)
だけど、あの時の自分にひとつだけ言っておきたいことがある。
แต่ยังไงก็ตาม มีเพียงเรื่องเดียวที่อยากเตรียมไว้บอกกับตัวเองในช่วงเวลานั้น
芸能界に入るなんて夢にも思っていなかったけど、
ถึงแม้จะไม่ได้คิดฝันถึงเรื่องเข้าสู่โลกของวงการบันเทิง
あの頃から、この世界に興味を待っていてもよかったんじゃないかな。
นับจากตอนนั้น ก็มีสิ่งที่น่าสนใจอย่างมากกำลังรอคอยอยู่บนโลกใบนี้ ก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ
もっと早くこの仕事をはじめていたら、21歳の自分は、いまよりもたくサンの経験を積んでいて、もっともっと成長できていたはずだから。
ถ้าได้เริ่มทำงานนี้เร็วมากกว่านี้ ตอนที่ตัวเราเองอายุ 21 ปี ก็จะสะสมประสบการณ์ได้มากกว่าตอนนี้ แล้วก็คิดว่าจะสามารถเติบโตได้มากขึ้นมากขึ้นแน่ๆ
こんなことを考えちゃうのは、Debutして4年、もう新人扱いされなくなった自分へのちょっとしたアセり(焦り)なのかな。だけど、俺は俺らしく、これからも山本裕典っていう役者をどんどんデカくしていかなきゃっておもってるよ。
เรื่องที่คิดไว้นี้ก็คือ เดบิว 4 ปี ก็ไม่ได้ถูกทรีทเหมือนเป็นหน้าใหม่แล้ว ใจร้อนไปหน่อยรึเปล่านะ แต่ว่านะ ผมก็จะเป็นตัวผมเอง ต่อจากนี้ไปก็คิดว่านักแสดงที่ชื่อยามาโมโตะ ยูสุเกะจะเติบใหญ่ต่อไปเรื่อยๆ นะ
(Handwriting) とにかく、学生生活を楽しんでください!!
じゃあね!!
ยังไงก็ตาม ก็ขอให้ใช้ชีวิตวัยเรียนให้สนุกนะ!!
แล้วเจอกัน!!