Myn Lief ik min uw. Dus mijn lieve leve seyde.
When I go to work I pass a building that has the first line of a poem written on it in huge lettering. I have seen it often and I always thought them so lovely. Today I decided to look up the poem. Here it is. It was written by Maria Tesselschade a very long time ago.
Myn Lief ik min uw. Dus mijn lieve leve seyde,
Mit dat mijn lippen van haer lieve lippe scheyde.
Geen meerder soetigheyd ter voren inne quam:
Dan als sy my dat gaf, het geen ick haer ontnam.
Onthout die toontjes ey! ick bid uw Cupidootje
Gy kleyne Sielen-vooght, gy machtigh wonder Goodtje!
En steltse in mijn borst op sulken even maet,
Dat daer op pols, en mild, hert, longh, en lever slaet.
Gebied, hier door, mijn Siel aen 't Lichaem 't sijn te geven,
En stadigh dat te voen met sulk een lieve leven;
En seggen dan: mijn lief ik min uw, liefste mijn :
Gy sult altoos, ô lief, mijn lieve leven sijn!
Myn Lief ik min uw. Dus mijn lieve leve seyde,
Mit dat mijn lippen van haer lieve lippe scheyde.
Geen meerder soetigheyd ter voren inne quam:
Dan als sy my dat gaf, het geen ick haer ontnam.
Onthout die toontjes ey! ick bid uw Cupidootje
Gy kleyne Sielen-vooght, gy machtigh wonder Goodtje!
En steltse in mijn borst op sulken even maet,
Dat daer op pols, en mild, hert, longh, en lever slaet.
Gebied, hier door, mijn Siel aen 't Lichaem 't sijn te geven,
En stadigh dat te voen met sulk een lieve leven;
En seggen dan: mijn lief ik min uw, liefste mijn :
Gy sult altoos, ô lief, mijn lieve leven sijn!