Венецыя стала другiм нашым прыпынкам. Гэта была ужо непасрэдна Iталiя, але я пакуль яшчэ не разумела гэта. Ды наогул разуменне прыходзiць нашмат пазней: у маiм впадку толькi дома. Горад уражвае прыгажосцю i непауторнасцю. Нам пашанцавала з надворем. Тэмпература даходзiла да 25, хоць i лiчыцца не характэрнай для Венецыi.
Любуемся краявiдамi!
Апошнiя сучасныя будынкi, прыкладна канец 60-х. Цяпер не будуюць, бо гэта не дазваляецца законам. А усё з-за таго, што не хапае месца, - раз, i з-а жадання захаваць культурную спадчыну - два. Ёсць тут адваротны бок: Венецыю пакiдае моладзь, ей не хапае жылля.
З кожным годам горад на 1 см апускаецца у ваду. За 20 стагоддзе Венецыя апынулась там на 23 см. З-за гэтага шматлiкiя гiстарычныя будынкi проста разбураюцца. Як бачна на здымку вежа нахiлiушысь i у любы момант можа аказацца у вадзе. Як нам патлумачылi, гэта не першы выпадак.
Крылаты леу - сымбаль Венецыi
Сабор Святога Марка
Аздоблены ён мармуровымi калонамi i фрэскамi, упрыгожанымi золатам
Сукенка для знакамiтага карнавалю
Помнiк аднаму прадстаунiку з вядомага роду Медзiчы
Прыклад будынка 16 ст.
Венецыанскае вяселле
Cпадзяюсь, я вас не вельмi стамiла такой колькасцю здымкау? калi што, пiшыце!