Hoogmoed

Apr 29, 2009 18:53

Want nog geen week nadat ik mijn triomfantelijke overwinning op mijn eigen immuunsysteem (Of gewoon een algemene mellow-heid ten opzichte van pollen) verklaarde ben nu ik plots verzand in een ware tsunami van niezen, snotteren en tranende ogen. Toch blijf ik hoop houden.

Gisteren begon het reeds met enkele niesbuien en een neus die dicht ging zitten. "Misschien is het weer omgeslagen" dacht ik en keek naar buiten. Jawel hoor, het weer was inderdaad omgeslagen. Van vochtig en bewolkt was het veranderd naar helder en mistig. Ik knikte en hield strak vol dat ik echt geen hooikoorts had. Mijn gewrichten begonnen te jeuken en de niezen werden zwaarder, maar toen ik eenmaal buiten fietste en de frisse lucht inademde leek mijn genies juist af te nemen. "Ja, gewoon een weeromslag" dacht ik al knikkend.

Vandaag leek een dag als alle andere. Goed, een ochtendniesje of twee horen er gewoonweg bij. Dat is zeker geen hooikoorts. En ook op het werk ging het redelijk, tot er vanmiddag plotseling iets gebeurde. Mijn lichaam verhoogde plots de niesfrequentie en ook mijn ogen moesten het ontgelden. Ik heb geloof ik een halve liter traanvocht achter me gelaten met een niesfrequentie van minstens 7 mHz*. Al met al hoop ik dat het ook weer snel voorbij is, in mijn omgeving hebben meerdere mensen last gehad van een lichte keelpijn, zware verkoudheid en dergelijken.

En natuurlijk hoop ik dat het ook enkel een verkoudheid of een keelpijntje is. Want hooikoorts? Nee, dat heb ik echt niet.

* mili, niet mega. Ongeveer 2-3 stevige niesbuien per 5 minuten

life

Previous post Next post
Up