(no subject)
20 06 08
Ellen zei: ‘Write down in one word what you feel you have learned this year, then we will talk about discuss it in class.’
En ik dacht na.
Ik heb geleerd wat rust is, en hoe fijn het voelt. Dat de grote, boze wereld wel groot is, maar niet altijd zo boos. En dat-ie niet vergaat als ik er alleen doorheen moet, zonder dat iemand m’n handje vasthoudt. En ook niet als ik me met bril in het openbaar vertoon.
Dat studeren ook leuk kan zijn, en erover zeuren al helemaal.
Ik heb geleerd dat het leven ontzettend leuk kan zijn, en nog veel leuker als je er gewoon voor gaat en je de beren die je op de weg ziet laat voor wat ze zijn; niets. En dat onzekerheid bij me hoort, maar af en toe genegeerd dient te worden. En dat mijn hoofd niet ontploft als het rood is, net zo min als m’n credibility (nou ja, een beetje dan).
Ik heb gemerkt dat de liefde bestaat en dat kneuterigheid net zo fijn kan zijn als de wijde wereld.
Maar ook dat het beter is om gif uit te blazen in tien tellen en weten dat het vanzelf zakt.
En ik dacht; ik heb geleerd dat je soms beter stil kan zijn in plaats van er doorheen te kleppen om te verbergen dat je niets te zeggen hebt. Af en toe eerst denken voordat ik mijn mond open doe, en dat je sommige dingen er niet zomaar even uit flapt. En dat ik geen verborgen talenten heb, maar toch best wat kwaliteiten die ik kan gebruiken.
En dat ik ooit nog wel leer gitaar te spelen. En dat ik hoop dat de woorden snel weer uit mijn vingers vloeien.
Maar ik dacht na en zei: ‘I’ve learned to work in groups instead of individually, as I was used to before.’
Ellen zei: ‘Write down in one word what you feel you have learned this year, then we will talk about discuss it in class.’
En ik dacht na.
Ik heb geleerd wat rust is, en hoe fijn het voelt. Dat de grote, boze wereld wel groot is, maar niet altijd zo boos. En dat-ie niet vergaat als ik er alleen doorheen moet, zonder dat iemand m’n handje vasthoudt. En ook niet als ik me met bril in het openbaar vertoon.
Dat studeren ook leuk kan zijn, en erover zeuren al helemaal.
Ik heb geleerd dat het leven ontzettend leuk kan zijn, en nog veel leuker als je er gewoon voor gaat en je de beren die je op de weg ziet laat voor wat ze zijn; niets. En dat onzekerheid bij me hoort, maar af en toe genegeerd dient te worden. En dat mijn hoofd niet ontploft als het rood is, net zo min als m’n credibility (nou ja, een beetje dan).
Ik heb gemerkt dat de liefde bestaat en dat kneuterigheid net zo fijn kan zijn als de wijde wereld.
Maar ook dat het beter is om gif uit te blazen in tien tellen en weten dat het vanzelf zakt.
En ik dacht; ik heb geleerd dat je soms beter stil kan zijn in plaats van er doorheen te kleppen om te verbergen dat je niets te zeggen hebt. Af en toe eerst denken voordat ik mijn mond open doe, en dat je sommige dingen er niet zomaar even uit flapt. En dat ik geen verborgen talenten heb, maar toch best wat kwaliteiten die ik kan gebruiken.
En dat ik ooit nog wel leer gitaar te spelen. En dat ik hoop dat de woorden snel weer uit mijn vingers vloeien.
Maar ik dacht na en zei: ‘I’ve learned to work in groups instead of individually, as I was used to before.’