Doornroosje
Bah wat een hoop werk. Zo ongelooflijk veel dingen tegelijk. Ik zal blij zijn als het januari is. Nog blijer als mijn pws af is, nog veel blijer als ik eenmaal toegelaten en geslaagd ben. Het allerblijst als ik ook nog mijn research master gesubsidieerd krijg. Haha.
Toetsweekresultaten konden wel door de beugel. Op filo na had het wel iets hoger gemogen. Maarja.
Als we nu toch een soort reversechronologie aanhouden ga ik nu vertellen dat ons feest in Murphy's erg geslaagd was. Ons feest was erg geslaagd. Dat was ook al wel duidelijk, maar nu weten jullie ook dat ik dat zo vond. En gatverdamme mijn handen ruiken naar schoonmaakprut.
Goed, ik ga nu weer verder want we liggen alweer achter op schema.
Tot vanavond.
Doornroosje sliep.
Naast haar lag een brief:
‘Niet wakker kussen.
Onder geen voorwaarde.
Ook niet na 100 jaar.’
Wat zal ik doen? dacht de prins. Zal ik weggaan?
Of zal ik haar kussen en denken dat zij het niet zo bedoelt?
Ik ben zo moe, zo dodelijk vermoeid...
Doornroosje gluurde door haar wimpers.
Met de grootst mogelijke moeite haalde ze langzaam en regelmatig adem.
Ze zag de deur dichtgaan,
hoorden de treden van de trap -
zo moe zo pijnlijk vermoeid, elke stap -
en haar hart werd verscheurd.
- Toon Tellegen
Toetsweekresultaten konden wel door de beugel. Op filo na had het wel iets hoger gemogen. Maarja.
Als we nu toch een soort reversechronologie aanhouden ga ik nu vertellen dat ons feest in Murphy's erg geslaagd was. Ons feest was erg geslaagd. Dat was ook al wel duidelijk, maar nu weten jullie ook dat ik dat zo vond. En gatverdamme mijn handen ruiken naar schoonmaakprut.
Goed, ik ga nu weer verder want we liggen alweer achter op schema.
Tot vanavond.
Doornroosje sliep.
Naast haar lag een brief:
‘Niet wakker kussen.
Onder geen voorwaarde.
Ook niet na 100 jaar.’
Wat zal ik doen? dacht de prins. Zal ik weggaan?
Of zal ik haar kussen en denken dat zij het niet zo bedoelt?
Ik ben zo moe, zo dodelijk vermoeid...
Doornroosje gluurde door haar wimpers.
Met de grootst mogelijke moeite haalde ze langzaam en regelmatig adem.
Ze zag de deur dichtgaan,
hoorden de treden van de trap -
zo moe zo pijnlijk vermoeid, elke stap -
en haar hart werd verscheurd.
- Toon Tellegen