рыгор барадулін, як па сухому
Дзень, як сын дачаканы, падрос. Ціша стому вярнула дадому.І ступаў малады ХрыстосПа вадзе, як па сухому.Тыя, што над вадойІ ў вадзе,Ўсе нямелі ў нябесным здзіве,Ведалі,Гэта Сейбіт ідзеСеяць душыНа горкай ніве.Досвітак загараўся й гас.І рабіліся блізкімі далі.Хвалі ўрэшце дагналі час
(Продолжить)І Хрыстовысляды захавалі.Ростань выкне вініць успамін.У сустрэчы сцежка крывая.Калі Госпаду верыш, як Сын,Дык цябе і вада трымае...24 лютага 2007, рэанімацыя