Loki's Play Time
Loki's Play Time
ปี 2009
อีกครั้งแล้วที่โลกิ ได้แอบมาเยือนแดนมนุษย์อย่างลับๆ สถานที่มนุษย์ผู้โง่เขลาอาศัยกันอยู่มากมาย กลายเป็นที่เริงใจแก่โลกิ โดยเฉพาะเมืองที่เรียกว่าฮอลลีวู้ด
เดิมทีเขาไม่ได้จงใจว่าจะมาที่นี่ แต่สีสันอันเย้ายวน และชื่อเสียงของมันทำให้โลกิ อยากจะมาให้เห็นสักครั้ง และเขาก็เข้าใจว่าเหตุใดมนุษย์ด้วยกันเองยังเรียกที่นี่ว่าเมืองมายา
เพราะที่แห่งนี้แหละที่โลกิ เจ้าแห่งการตลบตะแลง ยังคิดว่าเขาเจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อ
โลกิ เปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาให้กลายเป็นเสื้อผ้าของมนุษย์ การมาเยือนหลายครั้งเข้าทำให้เขาเองก็รู้สึกว่าการแต่งกายอย่างมนุษย์ก็เข้าทีอยู่เหมือนกัน สูทเนื้อดี ดีไซน์เยี่ยมจากร้านค้าที่พวกมนุษย์นิยมชมชอบทำให้เขาเข้ากลุ่มได้ง่ายๆ โลกิเสยรวบผมสีดำขลับของเขาไปด้านหลัง และเดินย่างไปบนถนนยามราตรี ที่ยังคงส่องแสงสว่างดุจกลางวัน
บาร์...สถานผ่อนคลายของพวกมนุษย์ เป็นที่ ที่โลกิโปรด เพราะมันเต็มไปด้วยการโกหกปลิ้นปล้อนซึ่งผลักดันด้วยแรงขับจากสันดานดิบในการหาคู่ ทั้งชายและหญิง อวดโฉมกันในรูปลักษณ์ที่พวกเขาคิดว่างดงามที่สุด พูดจาด้วยท่าทางที่เย้ายวนที่สุด ด้วยหมายว่าค่ำคืนนี้ จะได้สัมผัสไออุ่นจากฝ่ายตรงข้าม
โลกิ เดินแทรกซึมไปในหมู่ฝูงชนหน้าแฉล้ม แดนฮอลลีวู้ดเหมือนจะไม่มีที่ว่างสำหรับความอัปลักษณ์ มันยิ่งทำให้เขาชอบใจนัก เพราะได้เดินฆ่าเวลาดูว่าใครกันบ้างที่เป็นของจริง และส่วนใหญ่มีแต่แต่งเสริมเติมด้วยของปลอมมาแล้วทั้งนั้น
...หลอกกันทั้งเพ
โลกิ ยิ้มอย่างอารมณ์ดี หากใครได้มาเห็นใบหน้าของเขาในตอนนี้คงต้องเห็นพ้องกันว่า รอยยิ้มของโลกิ ช่างดูเจ้าเล่ห์เหลือร้ายที่สุด
< lj-cut text="Christ/Loki">
งานสังสรรค์ เป็นสิ่งที่เหมือนกับลมหายใจของฮอลลีวู้ด และโลกิก็ชอบมัน โดยเฉพาะงานสังสรรค์พบปะของกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่า “คนในวงการ” เพราะที่นี่โลกิมักจะพบกับการโกหกคำโต ตอแหลหน้าตาย และการนินทาลับหลังที่เปี่ยมไปด้วยสีสัน
โลกิตัดสินใจแฝงเข้าไปบาร์ซึ่งกำลังจัดงานเลี้ยง เขาแอบฟังมาได้ว่าเป็นงานที่ผู้ที่ทำหน้าที่จัดหานักแสดงจากค่ายเจ้าใหญ่ยักษ์จัดขึ้น แต่ครั้งนี้ยังไม่ทันที่โลกิจะคิดแผนเล่นสนุกอะไรกับพวกมนุษย์อย่างที่เคยมา เสียงอึกกะทึกของการทะเลาะวิวาท ก็ดังขึ้นจากด้านนอกของบาร์แห่งนั้น
เยี่ยม! ดูท่าว่าวันนี้อาหารจานเด็ดจะเสิร์ฟเร็ว โลกิรีบไปยังที่เกิดเหตุโดยเร็ว มีเหรอเจ้าแห่งความอลม่านอย่างโลกิจะไม่ขอมีส่วนร่วม
แต่ภาพที่เขาเห็นทำให้เขาถึงกับต้องชะงักไป
ไม่ใช่ว่าเหมือนเสียทีเดียว...แต่มีบางสิ่งที่คล้ายคลึงกันเสียเหลือเกิน...
ชายร่างสูงใหญ่ ร่างกายกำยำ ผมสีบลอนด์ทอง กำลังแสดงอาการเกรี้ยวกราดเหลือประมาณ และข้างๆ นั้น มีเด็กหนุ่มร่างสูง ที่ดูหน้าตาแล้วน่าจะมีสายเลือดเดียวกัน อาจจะเป็นน้องชายเพราะดูแล้วอ่อนวัยกว่า กำลังต่อล้อต่อเถียงกับคู่กรณีท่าทางเอาเรื่องอยู่
ไม่ทันไร เด็กหนุ่มเป็นฝ่ายถูกชกเข้าที่ศีรษะ โลกิรู้ทันทีว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เอาแล้วไง! โลกิยิ้มกริ่ม
ชายร่างใหญ่ตรงปรี่เข้าไปอัดคู่กรณีอย่างแรง ส่วนน้องชายก็ตามเข้าไปผสมโรง สองรุมหนึ่งอีกฝ่ายจะสู้ได้อย่างไร
เหมือน....
ท่าทางมุทะลุดุดัน ยามเห็นผู้อื่นถูกทำร้าย
เหมือนมาก........
ตรงปรี่เข้าไปอย่างเลือดขึ้นหน้าจนโง่เขลาและบ้าคลั่ง พร้อมที่จะต่อกรกับศัตรูได้ทุกเวลา
ธอร์........
โลกิเห็นภาพตรงหน้านี้ซ้อนทับกับหลายๆ ศึกที่ธอร์กับเขาร่วมกันมา มากครั้งที่เหตุเริ่มต้นมาจากเขาเอง โดยที่ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นคนผิด เขายั่วยุให้ฝ่ายตรงข้ามโกรธขึ้งจนลงไม้ลงมือได้อย่างง่ายๆ และสุดท้ายเขาก็กลายเป็นคนที่ลอยนวล เนื่องจากธอร์ผู้ความอดทนต่ำมักจะจัดการกับคู่กรณีได้อย่างราบคาบจนกลายเป็นแพะรับบาปเสมอ
โลกิ ข่มใจ พยายามเลิกคิดถึงธอร์ เหตุที่เขามายังมนุษย์โลกก็เพื่อที่จะได้เลิกคิดเรื่องของธอร์บ้างมิใช่หรือ เหตุใดเขาถึงกลับต้องมาวุ่นวายใจเช่นนี้อีก
แสงแฟลชวาบขึ้น ราวกับสายฟ้าแล่บ พร้อมกับมีบอดี้การ์ดร่างยักษ์กรูเข้าไปยุติเหตุทะเลาะ โลกิกลับมาสนใจยังเหตุตรงหน้าต่อ
ทั้งสองฝ่ายยังคงด่าทอกันไม่เลิก แต่สุดท้ายก็แยกย้ายกันไปคนละทาง สองพี่น้องโดนกลุ่มคนจำนวนหนึ่งไล่ถ่ายรูป ส่วนบุคคลคู่กรณีนิรนามก็ถูกแยกหายไปกับฝูงชน โลกิรีบสาวเท้าตามคู่พี่น้องไป คงไม่ใช่คนธรรมดา หากได้รับความสนใจขนาดนี้
เมื่อถึงที่จุดสงบ ห่างจากสายตาผู้คนและกลุ่มคนพร้อมกล้องถ่ายรูป ชายหนุ่มร่างสูงก็ดึงตัวผู้ที่เป็นน้องชายเข้ามาใกล้ๆ
“ เป็นอะไรหรือเปล่า...เลียม”
“ ไม่อ่ะ...พี่อะเจ็บหรือเปล่า”
ผู้เป็นพี่ชายส่ายหน้า แล้วเอื้อมมือไปลูบหัวน้องชายเบาๆ ตรงบริเวณที่โดนชก จนเด็กหนุ่มต้องเบ้หน้า
“ เฮ้ย อย่าจับเดะ”
“ ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไง” คริสหัวเราะน้อยๆ แต่แววตาแฝงด้วยความกังวล
ไม่เหมือน.......
ไม่คล้าย..........
ธอร์......ไม่.....
“คริส...เลียม งามหน้านักนะ!” เสียงของสตรีผู้หนึ่งที่ดูเหมือนจะมีอำนาจต่อชายทั้งสองดังแหววขึ้น
“ ฉันพาพวกเธอมาออกงานเพื่อโชว์ตัวให้พวกโปรดิวเซอร์ได้เห็น ไม่ได้มาโชว์ปาหี่ เปิดสังเวียนมวยให้ไอ้พวกปาปารัซซี่เอาไปลงข่าวฟรีๆ ให้ตายเหอะพวกออสซี่เลือดร้อน อยากจะอยู่ที่นี่ก็หัดสำรวมซะบ้าง นี่ไม่ใช่บ้านป่าเมืองเถื่อนเหมือนบ้านของพวกเธอ โดยเฉพาะเธอ เลียม! รู้ไหมว่าฉันปั้นข่าวไมลีย์กับเธอไปตั้งเท่าไร เธอควรเอาเวลาโทรหายัยหน้าเงือกนั่นบ้างนะ แทนที่จะมาวางมวยต่อยชาวบ้านแบบนี้”
เลียมทำท่าจะต่อร้องต่อเถียง แต่คริสก็ส่งสายตาปรามไว้
“ คริส เธอก็เหมือนกัน กว่าฉันจะนัดพวกฝ่ายคัดตัวนักแสดงจากค่ายใหญ่ๆ เพื่อมาดูตัวเธอ ยากแค่ไหนเธอรู้ไหม หลังจากนี้ก็อย่าหวังเลยว่าจะได้งานดีๆ”
“ ครับ ผมขอโทษ...” คริสพูดยังไม่ทันจบก็โดนขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน
“ เก็บคำขอโทษเธอเอาไว้กับตัวเองเถอะ รีบกลับห้องพักของเธอไปซะก่อนที่จะโดนถ่ายรูปอีก ฉันจะลองดูอีกทีละกันว่ายังจะพอกลบเกลื่อนแก้ตัวอะไรให้พวกเธอได้บ้าง”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผู้หญิงนางนั้นรีบรับแล้วกรอกเสียงอ่อนเสียงหวานลงไป พร้อมส่งสายตาว่าไม่อยากเสวนาใดๆ กับสองพี่น้องอีก
เลียมทำท่าหมั่นไส้สุดฤทธิ์ แต่ก็โดนคริสลากตัวกลับไปยังรถของพวกเขาจนได้ เลียมกระชากเปิดประตูรถและปิดโดยแรง....
พวกเขาไม่รู้เลยว่า โลกิ ได้แอบตามมาด้วย
****************************
ในห้องพักของโรงแรมไม่ไกลจากนั้น โลกินั่งฟังสองพี่น้องปรับทุกข์กันอย่างน่าเหนื่อยหน่าย ทีแรกเขาคิดว่าจะเลิกตามพี่น้องคู่นี้แล้ว เพราะต่างก็เหมือนกับผู้ที่เรียกตัวว่า “นักแสดง” ทั่วไปที่เดินชนกันขวักไขว่บนถนนในเมืองนี้
เลียม ผู้น้อง ดูเป็นเด็กห้าว แต่ที่จริงแล้วก็แค่วัยรุ่นธรรมดา ที่สนใจแต่เรื่องไร้สาระอย่างการจีบหญิง เลียมตีโพยตีพายใส่คริสอยู่พักใหญ่ ทั้งสบถทั้งก่นด่าพาดพิงผู้หญิงที่เพิ่งแยกจากพวกเขาไปอย่างสาดเสียเทเสีย
คริส ผู้ที่เขาเผลอคิดว่าแอบมีส่วนคล้ายธอร์อยู่นิดหน่อย ก็ได้แต่นั่งฟัง แล้วก็ตอบน้องชายไปแกนๆ เพราะตัวเองก็ยังคิดไม่ตกเหมือนกันว่าจะทำอย่างไรกับชีวิต
ไม่เหมือนธอร์เลยสักนิด ธอร์ไม่มีวันขอโทษใคร แล้วมานั่งเสียใจแบบนี้
เสียงโทรศัพท์มือถือของเลียมดังขึ้น หน้าจอมือถือเขียนชื่อเอาไว้ว่า ไมลี่ ไมโลอะไรซักอย่างที่เจ้าตัวเห็นแล้วอมยิ้ม จนแยกตัวไปยืนคุย ปล่อยให้คริสมองตามอยู่เงียบๆ แต่แสดงถึงอาการขัดใจ
สายตาของคริส ไม่ใช่อาการเหนื่อยหน่าย
แต่เป็นอาการกังวลในบางสิ่งบางอย่าง
สายตาที่ไม่ใช่แค่พี่ชายห่วงในน้องชาย
สายตาที่คล้ายกับเวลาที่เขามองธอร์ เวลาที่ธอร์ไม่คิดแม้แต่จะปรายตามาทางเขา
ธอร์ ที่สนใจแต่การรบราฆ่าฟัน ทำตัวกร่างไปทั่ว จนไม่รู้สึกตัวว่ามีใครอยู่ข้างๆ
สายตาเหมือนกับเวลาที่เขา.......อยากให้ธอร์หันกลับมามองเขาแค่คนเดียว
น่าสนใจ.........โลกิยิ้ม....และคิดว่าในที่สุดคืนนี้ก็ไม่เสียเวลาเปล่า....
คริส แยกตัวจากน้อง ออกมานั่งที่บาร์ของโรงแรม เงียบๆ โลกิเฝ้ามองชายหนุ่มสั่งเหล้ามากินแก้กลุ้ม แล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้........จะที่ไหนก็เหมือนกันแอสการ์ดหรือฮอลลีวู้ด น้ำเมาเป็นตัวช่วยชั้นต่ำที่ใช้ลืมปัญหาเสมอ
โลกิลอบมองใบหน้าของคริสเพื่อรอคอยจังหวะเวลา โครงหน้าคมสัน แลดูแข็งแกร่ง แดงก่ำขึ้นเรื่อยๆ มองในมุมนี้คริสมีส่วนคล้ายธอร์อยู่บ้าง
“ เอาอีก!” ชายหนุ่มกระแทกแก้วลงกับบาร์อย่างแรง
แวบหนึ่ง โลกิเองก็ต้องยอมรับว่าเห็นภาพธอร์ซ้อนทับกับคริส
ถึงเวลาแล้วสินะ....
โลกิ เดินไปนั่งเก้าอี้ตัวข้างๆ ชายหนุ่มเหลือบตามอง แต่ก็ไม่สนใจอะไร
“...เทรซี่ บอกไว้ไม่มีผิดว่าจะพบคุณที่นี่” โลกิเอ่ยขึ้น
“อ่ะ...ครับ ว่าไงนะ” คริสรีบเลื่อนแก้วไปด้านข้าง ให้ความสนใจกับโลกิขึ้นมาทันที
“ ผมเครเมอร์ จาก UTA ครับ” โลกิ ควักเอาการ์ดใบเล็กๆ ที่พวกมนุษย์เรียกว่านามบัตร เลื่อนให้กับคริส สำหรับโลกิแล้วมันก็แค่เศษกระดาษ ที่เขาแอบจิ๊กมาจากใครซักคนตอนแอบเข้ามาในงานเลี้ยงครั้งก่อนๆ แต่นั่นมันทำให้คริสดูเหมือนจะตื่นเต้นจนแทบจะสร่างเมาขึ้นมาทันที
อุ๊บส์ อย่าเพิ่งสิ...นายคนนี้เดาง่ายชะมัดเลย โลกิคิด
“ ผมรู้เรื่องคุณกับน้องชายแล้ว คืนนี้พวกคุณโชว์บทบู๊ไปไม่ใช่น้อยเลยนะ”
“ อ่อ เอ่อ... คือ ” คริส เหมือนจะตีบตันคำพูด ทำให้โลกิแอบยิ้มในใจนิดหน่อย เขาเป็นพวกแก้ตัวไม่เก่งเหมือนกับธอร์ ผิดเสียแต่ว่าถ้าเป็นธอร์ เรียกได้ว่าเป็นพวกไม่มีอะไรจะแก้ตัว หนำซ้ำคงป่าวประกาศไปทั่วเสียกระมังว่าคืนนี้ล้มใครมาได้
“ เฮ้อ....เทรซี่ เหมือนจะตั้งใจทุ่มกับน้องคุณไปเยอะเหมือนกันนะ ทำไงได้ล่ะ ก็ยัยเด็กนั่นขอมานี่เนอะ” โลกิ รุกต่อ
“ ยัยกระหรี่เด็ก!” คริสสบถ
ปากร้ายเหมือนกัน แต่ธอร์เป็นพวกสุภาพกับสตรี คำพรุสวาส พรรค์นี้คงไม่ออกจากปากเป็นแน่ โลกิเบ้หน้า แต่เขาก็แอบชอบใจเล็กๆ
“ คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ถ้าหลังจากนี้เราจะวางแผนโปรโมทน้องชายคุณกับไม...ลี่ย์” โลกิ เกือบหลุดไปแล้วเหมือนกัน เพราะชื่อมนุษย์ประหลาดๆ ชื่อนี้ยังไม่ค่อยคุ้นปากเขาเท่าไรนัก
“ เอ่อ...ก็....แล้วแต่...เลียมมันก็เหมือนจะโอเคแล้วนี่ครับ” คริสตอบ พลางพยักหน้าให้บาร์เทนเดอร์เติมเหล้าในแก้ว
“ ผมไม่ได้ถามถึงน้องชายคุณนะ...”
คริส หันมามองโลกิอย่างไม่เข้าใจ เขาทำท่าว่าจะพูดอะไรออกมาบางอย่าง แต่ก็ยับยั้งชั่งใจเอาไว้
“ ถ้าเพื่ออนาคต ก็คงเป็นสิ่งที่ต้องจ่าย...” โลกิ พูดพลาง เอื้อมมือไปขอขวดเหล้าจากบาร์เทนเดอร์ที่กำลังจะเติมเหล้าให้คริส มาเติมให้ด้วยตัวเอง
“ ที่นี่...เขาดังกันด้วยแบบนี้จริงไหม” โลกิหันไปยิ้มให้กับคริส ที่คว้าแก้วเหล้ามาดื่มรวดเดียวหมด หน้าของชายหนุ่มแดงก่ำ ตัวเริ่มนั่งไม่ตรงเสียแล้ว
“ เอาเถอะ ผมไม่ได้มาที่นี่ เรื่องน้องของคุณ...แต่เป็นเรื่องคุณ เทรซี่ขอให้ผมมาดูตัวคุณหน่อย เผื่อบางทีผมอาจจะหาบทในหนังบางเรื่องให้กับคุณได้...แต่ดูท่าว่าคุณ...จะไม่ไหวแล้วซะละมั้ง” โลกิ ลูบมือของคริสเบาๆ แล้วทำท่าจะลุกไป
“ เดี๋ยวก่อน...” คริส รีบคว้าข้อมือของโลกิไว้
ติดกับ........ มนุษย์นี่ช่างโง่เขลาเสียจริง โลกิยิ้ม
**********************************
ในห้องว่างห้องหนึ่ง ที่โลกิอ้างว่าเขาเปิดเอาไว้ แค่มาฮอลลีวู้ดไม่นานก็พอจะรู้ธรรมเนียมของที่นี่มาอยู่บ้าง นักแสดงมักไม่ปฏิเสธโอกาสที่ผ่านเข้ามา แม้ว่าพวกเขารู้ดีกว่าจะต้องจ่ายด้วยอะไร โลกิพาคริสที่เมาได้ที่เข้ามาหลังจากที่ดื่มและคุยกันต่ออีกไม่นาน โลกิคิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่น่าจะมาเป็นนักแสดงเสียด้วยซ้ำ เพราะทุกครั้งที่โลกิกล่าวพาดพิงอะไรถึงเลียม คริสแทบจะเก็บอาการไว้ไม่ได้เสียทีเดียว
“ คุณรู้ใช่ไหม ว่าเราไม่ใช่มานั่งคุยกันหรอกนะ” โลกิว่า
“ อืม” คริส ตอบ ชายหนุ่มร่างสูงยืนเซนิดๆ และพยายามครองสติตัวเองอย่างน่าสมเพช
“ คุณอยากให้ผมเอาคุณ!” คริส พูดเสียงดัง พร้อมกับหัวเราะลั่น
โลกิ ถอนหายใจอย่างเบื่อๆ ....
“ แล้วทำได้ไหมล่ะ...”
“ มาดิ”
โลกิเดินเข้าไปหาอย่างว่าง่าย ........เล่นกับไอ้มนุษย์นี่อีกซักหน่อยเป็นไร แม้ในใจอยากจะเข้าไปตบหน้ามนุษย์จองหองผู้นี้ซักฉาด
แต่ที่โลกิคิดไม่ถึงก็คือ คริสจิกผมของเขาอย่างแรง และกระชากดึงหน้าเข้ามาจูบแบบบดขยี้อย่างที่ไม่ทันได้ตั้งตัว และผลักโลกิ จนเสียหลักลงไปนั่งกับพื้น
“ ไอ้เกย์ทุเรศ!” คริสปาดริมฝีปากอย่างรังเกียจ และทำหันหลังกลับจะเปิดประตูออกไป
ชิ!.......ประมาทเกินไป
“งั้นแบบนี้ล่ะ”
โลกิแปลงร่างเป็นเลียม และย้ายร่างไปดันประตูไว้ คริสตกตะลึงกับภาพตรงหน้าจนผงะ ตาสีฟ้าของเขาจ้องมองโลกิตั้งแต่หัวจรดเท้า ทุกอย่างคือเลียมอย่างไม่มีผิดเพี้ยน
โลกิโน้มคอคริสเข้ามาใกล้ๆ ช้าๆ และกระซิบข้างหูด้วยเสียงที่แผ่วเบา
“ถ้าเป็นผม ...ได้ไหม...พี่ชาย”
คริสยืนนิ่งไม่ไหวติง สายตาของเขายังส่อแววตกใจและไม่เชื่อ แต่ทุกสิ่งตรงหน้าบอกกับเขาว่านี่คือเลียม ทั้งรูปร่าง หน้าตา น้ำเสียง เพียงแต่ว่าดูเย้ายวนใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
เลียม...น้องชายของเขา ผู้ที่เขาได้แต่เฝ้ามองและเก็บกักความรู้สึกเอาไว้ในใจส่วนลึกที่สุด
โลกิ ใช้จังหวะเผลอจู่โจมเอาคืนด้วยการจิกหลังคอของคริสโน้มใบหน้าเข้ามาบดเบียดริมฝีปาก หากแต่ว่าคราวนี้สัมผัสตอบรับต่างออกไป มันเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย จนแทบจะกลืนกิน
โถ...มนุษย์.....ไม่ยากเท่าไรเลยนี่นะ โลกิยิ้มเยาะในใจ
คริสกับโลกิเบียดบดริมฝีปากอยู่นาน เมื่อเขาถอนริมฝีปากออก เขาก็จ้องมองสำรวจโลกิอีกครั้งอย่างชั่งใจ แต่เขาก็ตกอยู่ในห้วงมนต์มายาของโลกิเสียแล้ว คริสเลิกละล้าละลัง และลูบไล้โลกิมากขึ้น พร้อมกับดึงตัวเข้ามาแนบชิดอย่างรักใคร่ และบดเบียดริมฝีปากไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง จนโลกิเองก็แทบจะหายใจไม่ทัน
ระยะทางจากหน้าห้องถึงเตียง ดูเหมือนกับว่าไกลโพ้น เหมือนโลกกับแอสการ์ด....
เสื้อผ้าของโลกิแทบจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ทั้งสองร่างทาบทับสอดประสานกันอยู่บนพื้นพรมนุ่มของโรงแรม
โลกิ ปล่อยให้คริสเสพสุขกับร่างกายของเขาในร่างของเลียมได้อย่างเต็มที่ คริสดุดัน และเร่าร้อนอย่างที่เขาคิดไว้ เขามีหน้าที่สนองตอบทุกจังหวะที่ร่างกายของคริสแทรกผ่านเข้ามา
เป็นอีกค่ำคืนหนึ่งที่ไฟราคะ..ได้รับการตอบสนองก็เท่านั้นเอง
โลกิ กระหยิ่มยิ้มย่องในชัยชนะ ได้เพียงไม่นาน เพราะแต่แล้วจู่ๆ คริส ก็โน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูของเขา และ จูบที่ใบหูอย่างรักใคร่
“พี่....รัก...นาย”
“ อย่าทิ้งพี่ไปไหนเลยนะ...”
โลกิ รู้สึกเหมือนร่วงหล่นลงมาจากที่สูง......คำเหล่านี้คือสิ่งที่ปรารถนาเร้นลึกของเขาเฝ้าฝันมาตลอด .......
หยุด เสียเถิดโลกิ ....เจ้าเล่นมามากเกินไปแล้ว...
โลกิ ใช้พลังของเขาสะกดจิตให้คริสหลับ เขาแปลงกายกับคืนสู่ร่างเดิม และจัดเอาร่างใหญ่โตของคริสไปนอนบนเตียง
โลกิกระซิบร่ายมนต์ที่ข้างหูของชายร่างใหญ่ ที่ทำให้คืนค่ำของเขารู้สึกปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก พรุ่งนี้คริสก็จะจำอะไรเกี่ยวกับโลกิไม่ได้ เขาจะจำได้แค่พบกับสาวสวยนางหนึ่งและพากันขึ้นมานอนที่นี่ เท่านั้น
ความเป็นไปได้ จะทำให้เขาไม่คิดอะไรมาก และพร้อมที่จะลืมทุกสิ่ง ไร้ร่องรอย ไร้พันธะ ตามกฎของเมืองมายาฮอลลีวู้ด พรุ่งนี้เช้า คริส ก็จะกลับไปเป็นพี่ชายของเลียม อย่างที่เขาควรจะเป็น
เหมือนอย่างที่โลกิ....จะพยายามปั้นสีหน้าเป็นน้องชายของธอร์ เมื่อเขากลับไปยังแอสการ์ด
****************************
โลกิห้ามตัวเองไม่ให้กลับมายังฮอลลีวู้ดอีกไม่ได้ แต่เป้าหมายของเขาเปลี่ยนไปจากเช่นเคย เขาไม่ได้มองหาเรื่องที่จะกลั่นแกล้งหรือยุแยงให้ปั่นป่วนอีกแล้ว สายตาของเขากลับมองหาคริส ชายหนุ่มที่เขาเจอแค่เพียงข้ามคืน แต่ไม่รู้ทำไมถึงติดอยู่ในใจอย่างประหลาด
“ เรา เคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่า”
เสียงหนึ่งทักขึ้นจากข้างหลังโลกิ ในวันที่เขาแวะเวียนเขามาในงานปาร์ตี้อีกครั้ง โลกิแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อคนที่ทักเขา กลับกลายเป็นคริสนั่นเอง
“ คิดว่าไม่ล่ะมั้งครับ” โลกิพยายามวางมาด ทั้งที่ในใจ ตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะได้เจอ อีกทั้งไม่น่าจะเป็นไปได้ที่คริสจะจำเขาได้
“ เอ่อ... งั้นขอโทษครับ” คริสหลุบตาลงต่ำอย่างเขินอาย
แสงแฟลช วาบขึ้นที่มุมหนึ่ง เลียม กับดาราสาวน้อยวัยทีน กำลังยืนเข้าคู่ให้เหล่าช่างภาพถ่ายรูปในแบ็กดรอป ทั้งคู่ดูยิ้มแย้ม ร่าเริง และรักกันปานจะกลืนกิน โลกิเข้าใจแล้วว่าเหตุใดคริสถึงแยกตัวออกมาอยู่คนเดียว
“ ได้ข่าวว่าวันนี้จะมีบิ๊กๆ มานี่ครับ” โลกิ แกล้งทักเพื่อชวนคุย
“ ใช่ครับ เคนเน็ธ กำลังจะมา ผมมีนัดเจอกับเขาด้วย” ท่าทางซึมเมื่อครู่นี้หายไปเป็นปลิดทิ้ง มาดของคริสผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ คล้ายคลึงกับธอร์กลับมาอีกครั้ง
“ ขอให้คุณโชคดีนะ..เขามาโน่นแล้ว”
แสงแฟลชวาบขึ้นอีกครั้ง เลียมกับแม่สาวน้อยหลบฉากออกมาจากแบ็กดรอป พ่อน้องชายตัวดี ชี้ไม้ชี้มือไม่เก็บอาการ ทั้งพยักพเยิดให้คริสมองไปยังผู้มาใหม่
“ ขอบคุณครับ..” คริส กล่าวขอบคุณแต่คู่สนทนาของเขาก็หายไปเสียแล้ว คริสจัดเสื้อผ้าของเขาให้ดูเข้าทีที่สุด และเดินอย่างมั่นใจไปยังแขกสำคัญของเขา
ในห้วงมิติที่ไม่มีใครเห็น โลกิเดินแฝงร่างสวนฝูงชนเดินออกไป จังหวะที่คริสและเคนเน็ธจับมือกัน โลกิกระซิบอย่างแผ่วเบาว่า
“เลือกเขา...เขาเหมาะสมที่สุดแล้ว”
ในวินาทีนั้น....คริสเอง ก็ไม่รู้เลยว่า เขากำลังจะได้รับบทที่สำคัญที่สุดในชีวิตการแสดง
เป็นของขวัญเล็กๆ น้อย ๆ จากโลกิ....
END
NOTE:
คริสกะเลียม โดนจิ้น incest ไปซะละ ขอโทดน้าาาาาา
UTA : United Talent Agency เป็นเอเจนซี่จัดหานักแสดงใหญ่ยักษ์ของฮอลลีวู้ดค่ะ มีดารา โปรดิวเซอร์ดังๆ เป็นลูกค้ามากมาย ส.อ. ยืมชื่อมาใช้เฉยๆ ค่ะ
เลือดร้อน และ รักน้อง นี่เหมือนใครหว่า
เหตุการณ์ที่ 2 พี่น้องต่อยคน จนปาปา ถ่ายรูปเอาไว้ได้ นั่นตั้งแต่ก่อนทั้งคู่ดังช่วงที่มาล่าฝันในฮอลลีวู้ดค่ะ ส.อ.จับเอามาผูกเรื่องมั่วซั่วเอง เพราะเห็นว่าไทมมิ่ง ใกล้ๆ กันกับช่วงก่อนที่เลียมจะเล่นหนังกับไมลีย์ เรื่อง The Last Song และ คริส กำลังจะได้คัดตัวเป็นธอร์ค่ะ แต่เวลาไม่ใช่ว่าจะตรงเผงนะคะ จับเอามาเป็นพล็อตเฉยๆ http://www.comicbookmovie.com/fansites/CookiepussProduction/news/?a=13142
ลองอ่านข่าวดูได้ค่ะ
เรื่องนี้แต่งไว้ตั้งแต่ 24 กันยายน 2011 ตั้งแต่หลังธอร์ภาคแรกฉาย กว่าจะเสร็จก็วันที่ 8 ก.ค. 2012 ฮ่าๆๆ ที่จบลงได้ เพราะว่าได้แรงขับ แต่งให้จบมาเป็นฟิคบรรนาการ แด่ท่านอาชาฯ ผู้ช่วยเหลือส.อ. ลงโปรแกรมในมือถือ (ซึ่งโง่เองเผลอลบเองโทษใครไม่ได) ค่ะ ขอบคุณมากๆๆๆ ค่ะ