Normalsi #1
Najciekawszą częścią moich praktyk jest to, że dużo przebywam z normalsami, czyli w tym wypadku nie-feministkami tudzież innymi osobami przyzwyczajonymi do mnie. A jako, że czytanie akt jest generalnie nudne i trzeba coś zrobić, żeby się nie narobić, a czas minął, więc gadamy.
Zadziwia mnie, jak dużo gadamy z dziewczynami o: małżeństwie, ślubach, dzieciach (kto ile chce i kiedy urodzić). Mam wtedy takie dziwne uczucie odłączenia. Bo dla nich są to kwestie, z którymi się spotykają na ci dzień, a ja się obracam w sferze abstrakcji.
Po raz pierwszy też (a przynajmniej po raz pierwszy świadomie) obserwuje dynamikę „różnic” w postrzeganiu świata przez kobiety i mężczyzn. Ale też różne podejście do tych różnic. Koleżanka M. czytała książki Lwa Starowicza „O kobiecie” i „O mężczyźnie” (nie czytałam, nie wiem, nie mam opinii). Jej się bardzo podobały i opowiadała o nich z takim zaciekawieniem, że autor tak fajnie analizuje, jak myśli kobieta, a jak mężczyzna. I jej podejście było właśnie takie: myślimy inaczej i jest to ciekawe. Na co kolega (który książek nie czytał): „Co? Jak mu się udało opisać w jednej książce jak myśli kobieta?” w znaczeniu „przecież to jest niemożliwe zrozumieć, jak myśli kobieta” (sorry za te wszystkie dopowiedzenia, ale nie jestem w stanie oddać mimiki, tonu głosu i innych elementów pozawerbalnych, które bardzo się tu liczą). Ona miała takie podejście „różni, ale równi” a on od razu ustawił hierarchię. Choć to nie było jego intencją to od razu sprowadził nas (kobiety) do parteru i pokazał, gdzie jest nasze miejsce.
A co gorsza nie powiedział nic nadzwyczajnego. Kto nie słyszał wcześniej podobnego zdania (wiem, że powiedzenia typu „faceci” też są częste, ale to jednak nie to. A może to to - przekonajcie mnie)? To zdanie od razu ustawia faceta, jako wzorcowego, przeciętnego, człowieka bez płci, figuranta w statystykach, o którym się myśli, chcąc coś stworzyć „dla wszystkich”. Jego myślenie jest normalne i prawidłowe (z całymi implikacjami pt. „co i jak stworzyć dla wszystkich”). Kobieta jest Inną. Jej myślenie jest inne i pokrętne i co najważniejsze nawet nie warto próbować jej zrozumieć. I nie warto tworzyć niczego opierając się na jej rozumowaniu, bo przecież nieracjonalnym jest tworzenie czegoś opierając się na nieprawidłowym myśleniu.
Drugi przykład. W rozmowach o dzieciach, małżeństwach itp. uczestniczą głównie/wyłącznie kobiety. I nie chodzi o to, ze faceci gadają o czym innym, czy są zirytowani nudnym tematem rozmowy (heloł, kumam, że kogoś może to nudzić, zwłaszcza, że temat pojawia się często). Chodzi o to, w jaki sposób okazują swój brak zainteresowania, który generalnie wyraża ogólną pogardę dla tematu. A jeśli się to skoreluje z powszechnym i również wprost przez nich wyrażanym przekonaniem, że jest to temat kobiecy, znowu mamy pokazywanie kobietom ich miejsca w codzienny, niezauważalny i zinternalizowany sposób. Dziś np. panowie sobie ostentacyjnie wyszli z tekstem „to się wygadajcie, jak nas nie będzie” (no dziękuję łaskawcom za pozwolenie). I choć wyszli, bo chcieli pójść do sklepu to a) zabrali się wszyscy faceci, choć część wcale nie chciała nic kupić („np. przecież nie zostanę sam w tej rozmowie o dzieciach” - również poważne wprost) b) wybrali odpowiedni moment c) tekst.
Swoja drogą zastanawia mnie, jak bardzo ich ten temat nie interesuje, a jak bardzo się zgrywają, dostosowując do męskiej roli społecznej podobnie zastanawia mnie jak bardzo ja się dostosowuję do żeńskiej roli społecznej uczestnicząc w tych rozmowach aktywnie. Bo część z nich jest żonata. Wiec przepraszam bardzo, ale ten ślub to było dla nich takie nic? Po cholerę się żenili (i oświadczali zapewne)? No i chyba wyginiemy, bo faceci nie chcą się rozmarzać. Niech politycy przestaną pierdzielić, że kobiety nie chcą rodzić dzieci i czeka nas katastrofa demograficzna. To wszystko wina facetów.
Boru, to miał być post o tym, co namacalnego daje mi feminizm, ale kurde robi się późno, a jutro 9 godz. wykładów (ktoś to genialnie wymyślił, naprawdę, gratuluję). Kiedy indziej. W ogóle to mam mnóstwo przemyśleń związanych z moimi kontaktami z normalsami (czemu kontakty z grupą ze studiów albo z ludźmi w pracy nie wywołuje takich przemyśleń?). Zastanawiam się tylko czy taka analiza nie jest protekcjonalna „teraz ja sobie zanalizuję wasze zachowanie, a sama jestem ponad to wszystko”
Na koniec porcja traumy na dziś:
Ja: *wyrażam swoje oburzenie alimentami w wysokości 200 zł na dziecko*
Kolega R: No ale z drugiej strony widziały gały co brały, prawda? Mogła się postarać o lepszy materiał genetyczny.
Ja: *strzelam sobie w łeb* to może go w ogóle zwolnimy?
Wiecie, oni będą pełnomocnikami stron, to naprawdę pół biedy, ale kurde nie ma żadnych powodów przypuszczać, że na prokuratorskiej czy sądowej jest lepiej.
Zadziwia mnie, jak dużo gadamy z dziewczynami o: małżeństwie, ślubach, dzieciach (kto ile chce i kiedy urodzić). Mam wtedy takie dziwne uczucie odłączenia. Bo dla nich są to kwestie, z którymi się spotykają na ci dzień, a ja się obracam w sferze abstrakcji.
Po raz pierwszy też (a przynajmniej po raz pierwszy świadomie) obserwuje dynamikę „różnic” w postrzeganiu świata przez kobiety i mężczyzn. Ale też różne podejście do tych różnic. Koleżanka M. czytała książki Lwa Starowicza „O kobiecie” i „O mężczyźnie” (nie czytałam, nie wiem, nie mam opinii). Jej się bardzo podobały i opowiadała o nich z takim zaciekawieniem, że autor tak fajnie analizuje, jak myśli kobieta, a jak mężczyzna. I jej podejście było właśnie takie: myślimy inaczej i jest to ciekawe. Na co kolega (który książek nie czytał): „Co? Jak mu się udało opisać w jednej książce jak myśli kobieta?” w znaczeniu „przecież to jest niemożliwe zrozumieć, jak myśli kobieta” (sorry za te wszystkie dopowiedzenia, ale nie jestem w stanie oddać mimiki, tonu głosu i innych elementów pozawerbalnych, które bardzo się tu liczą). Ona miała takie podejście „różni, ale równi” a on od razu ustawił hierarchię. Choć to nie było jego intencją to od razu sprowadził nas (kobiety) do parteru i pokazał, gdzie jest nasze miejsce.
A co gorsza nie powiedział nic nadzwyczajnego. Kto nie słyszał wcześniej podobnego zdania (wiem, że powiedzenia typu „faceci” też są częste, ale to jednak nie to. A może to to - przekonajcie mnie)? To zdanie od razu ustawia faceta, jako wzorcowego, przeciętnego, człowieka bez płci, figuranta w statystykach, o którym się myśli, chcąc coś stworzyć „dla wszystkich”. Jego myślenie jest normalne i prawidłowe (z całymi implikacjami pt. „co i jak stworzyć dla wszystkich”). Kobieta jest Inną. Jej myślenie jest inne i pokrętne i co najważniejsze nawet nie warto próbować jej zrozumieć. I nie warto tworzyć niczego opierając się na jej rozumowaniu, bo przecież nieracjonalnym jest tworzenie czegoś opierając się na nieprawidłowym myśleniu.
Drugi przykład. W rozmowach o dzieciach, małżeństwach itp. uczestniczą głównie/wyłącznie kobiety. I nie chodzi o to, ze faceci gadają o czym innym, czy są zirytowani nudnym tematem rozmowy (heloł, kumam, że kogoś może to nudzić, zwłaszcza, że temat pojawia się często). Chodzi o to, w jaki sposób okazują swój brak zainteresowania, który generalnie wyraża ogólną pogardę dla tematu. A jeśli się to skoreluje z powszechnym i również wprost przez nich wyrażanym przekonaniem, że jest to temat kobiecy, znowu mamy pokazywanie kobietom ich miejsca w codzienny, niezauważalny i zinternalizowany sposób. Dziś np. panowie sobie ostentacyjnie wyszli z tekstem „to się wygadajcie, jak nas nie będzie” (no dziękuję łaskawcom za pozwolenie). I choć wyszli, bo chcieli pójść do sklepu to a) zabrali się wszyscy faceci, choć część wcale nie chciała nic kupić („np. przecież nie zostanę sam w tej rozmowie o dzieciach” - również poważne wprost) b) wybrali odpowiedni moment c) tekst.
Swoja drogą zastanawia mnie, jak bardzo ich ten temat nie interesuje, a jak bardzo się zgrywają, dostosowując do męskiej roli społecznej podobnie zastanawia mnie jak bardzo ja się dostosowuję do żeńskiej roli społecznej uczestnicząc w tych rozmowach aktywnie. Bo część z nich jest żonata. Wiec przepraszam bardzo, ale ten ślub to było dla nich takie nic? Po cholerę się żenili (i oświadczali zapewne)? No i chyba wyginiemy, bo faceci nie chcą się rozmarzać. Niech politycy przestaną pierdzielić, że kobiety nie chcą rodzić dzieci i czeka nas katastrofa demograficzna. To wszystko wina facetów.
Boru, to miał być post o tym, co namacalnego daje mi feminizm, ale kurde robi się późno, a jutro 9 godz. wykładów (ktoś to genialnie wymyślił, naprawdę, gratuluję). Kiedy indziej. W ogóle to mam mnóstwo przemyśleń związanych z moimi kontaktami z normalsami (czemu kontakty z grupą ze studiów albo z ludźmi w pracy nie wywołuje takich przemyśleń?). Zastanawiam się tylko czy taka analiza nie jest protekcjonalna „teraz ja sobie zanalizuję wasze zachowanie, a sama jestem ponad to wszystko”
Na koniec porcja traumy na dziś:
Ja: *wyrażam swoje oburzenie alimentami w wysokości 200 zł na dziecko*
Kolega R: No ale z drugiej strony widziały gały co brały, prawda? Mogła się postarać o lepszy materiał genetyczny.
Ja: *strzelam sobie w łeb* to może go w ogóle zwolnimy?
Wiecie, oni będą pełnomocnikami stron, to naprawdę pół biedy, ale kurde nie ma żadnych powodów przypuszczać, że na prokuratorskiej czy sądowej jest lepiej.