50* (33) Իմ մի աչքս հանիր
Նախանձ մարթուն մէգը կ'էրթայ թաքաւորին արզայ կու տայ, թէ` ես խեղճ եմ,
ապրուստ չունիմ, մէ օղորմութենմ էրէ որ ապրիմ: Թաքաւորը իմացեր է, որ
նախանձ մարդ է, գ'ուզէ փորձել: Կանչէ, կ'ըսէ. «Քու խնթիրքդ պիտի կատարեմ,
հը-մը անպէս որ, ինչ որ քեզի համար ուզես` անոր երկու ղաթը դրկցիդ պիտի
տամ: Հիմի ուզէ, ի՞նչ գ'ուզես»:
Նախանձը մտածէ կը. «Թէ որ ես մէ
պախչամ ուզեմ` դրկիցս էրկու պախչայ պիտի ունենայ, գէղ ուզեմ` ան էրկու գէղ
պիտի ունենայ. չիլլի»: Մտորի-մտորի կ'ըսէ. «Թագաւորն ապրած կենայ. ես
գ'ուզեմ որ իմ մէ աչքս հանես»:
-- Ախր դուն օղորմութեն գ'ուզէիր ապրուստի համար,-- ըսաւ թագաւորը,-- հիմի ինչի՞ գ'ուզես որ աչքդ հանեմ:
--
Հը-պը լաւ բան ուզեմ, որ դրկիցս էրկու ղաթ լա՞ւն ըստանայ. իմ մէ աչքս հանէ
որ անոր էրկու աչնքն ա հանես. ես մէ աչքով ա եօլայ կ'էրթամ, անիկ էրկու
աչքով քոռ գ'ըլլի»:
Թագաւորը անոր մէ աչքը հանել կու տայ, դրկցին ա
գէղ, պախչայ, ամմէն բան կու տայ, կ'ըսէ. «Ա՛ռ գնա՜. ադ մէ աչքովդ դրկիցիդ
բախտաւորութենը տե՜ս ու տրաքէ»:
* Կայ Եզոբոսի առակներում, Թ 200
արզայ (արիզա) = խնդիր
պախչայ (պաղչէ) = պարտեզ (փոքր)