Jan 03, 2009 19:14
Ik heb al eerder met Igor gesproken over bepaalde onderwerpen die betrekking hebben tot bepaalde punten uit onze, eigenlijk verschillende maar toch dezelfde, levens.
Die momenten, diepe gesprekken aan de telefoon, Joy Division op de achtergrond, het zijn zulke fijne momenten, momenten die ik, mocht er wat gebeuren tussen ons, echt nooit zal vergeten.
Toen ik hem leerde kennen zat ik al in een fase dat ik dacht mezelf te kennen, dat ik aan het veranderen was, maar ik denk toch dat hij me, onbewust, heeft aangespoord écht te gaan veranderen.
Ik vind dat ik mezelf stukje bij beetje leer kennen, niet te overhaast ofzo, gewoon normaal.
Ik voel me fijn bij hem. De humoristische, soms onzinnige gesprekken, de alledaagse ditjes en datjes die we uitwisselen, maar ook deze diepere gesprekken zijn datgene wat me zo gek maakt op hem, het is bijna verslaafd te noemen.
Ik heb, voor dat ik hem leerde kennen, veel geschreven over mezelf, mijn gedachtes. Nooit aan iemand laten lezen en/of voorgelezen, maar bij Igor kan het. Hij snapt me, geeft me een vertrouwd gevoel en weet er op te reageren, hij fuckin SNAPT MIJ.
God, ik hou van hem