Onder lichte dwang en veel pijn, heb ik dan toch maar de dokter laten beslissen over mijn al dan niet deelname aan de Corrida. Helaas was ontstekingsremmers slikken en rusten zowat de enige optie... Hoewel ik er nog lang in geloofd heb dat ik wel aan de start zou verschijnen. Een bijkomende val op mijn overbelaste knie heeft de doodsteek gegeven. Juichen aan de zijlijn, maar diep van binnen heel hard huilen.
IK HAAT FALEN.