На два слова!
Мнемотехника на примере эсперанто
▣ Rinocero kaj pantero за вечерним чаем 🦏🍵🐈⬛
Как пишется, так и произносится: "риноцЭро" & "пантЭро"
Рино- это как во всем знакомом осеннем "рините"
+ -cer. "Кератин" от того же корня. Рог у этого животного - не кость, а из материала, подобного волосам.
Pantero = leopardo
"Чёрная пантера не является самостоятельным видом, это леопард (азиатский, африканский)"(Вики)
Лекция:
Из Киплинга:
[Spoiler (click to open)]KIEL LA RINOCERO EKHAVIS SIAN HAŭTON
ORIGINE, iam antaŭ longe, sur neloĝata insulo ĉe la bordo
de la Ruĝa Maro, vivis Parsio de kies ĉapelo la sunradioj
rebrilis en pli-ol-orienta pompo. Kaj la Parsio vivis ĉe la
Ruĝa Maro kun nenio krom sia ĉapelo kaj sia tranĉilo kaj
kuir-forno de la tipo kiun vi precipe neniam tuюu. Kaj en iu
tago li prenis farunon kaj akvon kaj rosinojn kaj prunojn kaj
sukeron kaj aferojn, kaj faris por si unu kukon kiu mezuris du
futojn transe kaj tri futojn dika. ĝi ververe estis Supera
Komestiblo (_tio_ estas Magio), kaj li metis ĝin sur la
fornon ĉar al _li_ estis permesate kuiri sur tiu forno, kaj
li bakis ĝin kaj bakis ĝin ĝis ĝi estis tute brune bakita
kaj odoris plej sentimentale. Sed ĝuste kiam li estis
manĝonta ĝin, venis sur la strandon el la Komplete Neloĝata
Interno unu Rinocero kun korno sur sia nazo, du porko-okuloj,
kaj malbona konduto. En tiuj tagoj la haŭto de la Rinocero
sufiĉe glate akordiĝis al ĝia korpo. ĝi ekzakte aspektis
kiel Rinocero el la Arkeo de Noa, sed kompreneble multe pli
granda. Tamen, ĝi ne bone kondutis tiam, kaj ĝi ne bone
kondutas nun, kaj ĝi neniam bone kondutos. ĝi diris: "Haŭ!"
kaj la Parsio lasis tiun kukon kaj grimpis al la supro de
palmo-arbo kun nenio vestita krom sia ĉapelo, de kiu la
sunradioj rebrilis en pli-ol-orienta pompo. Kaj la Rinocero
renversis la oleo-fornon per sia nazo, kaj la kuko ruliĝis en
la sablon, kaj ĝi pikis tiun kukon sur la kornon de sia nazo,
kaj ĝi manĝis ĝin, kaj ĝi foriris, svingante sian voston,
al la forlasita kaj Ekskluzive Neloĝata Interno kiu oftas sur
la insuloj Mazanderano, Sokotro, kaj la Promontoroj de la
Plilarĝa Ekvinokso. Tiam la Parsio deiris de sia palmo-arbo
kaj metis la fornon sur ĝiajn piedojn kaj recitis la
sekvantan _Slokaon_, kiun mi, ĉar vi ankoraŭ ne aŭdis ĝin,
nun deklamos al vi: --
Kiu la kukojn atakas
Kiujn la Parsio-viro bakas
Tiu la malfeliĉon elpakas.
Kaj estis multe pli da signifo en tio ol vi pensus.
_ĉar_, kvin semajnojn poste, okazis varmo-ondo ĉe la
Ruĝa Maro, kaj ĉiuj malvestis ĉiujn vestaјojn kiujn ili
surhavis. La Parsio formetis sian ĉapelon; sed la Rinocero
demetis sian haŭton kaj portis ĝin sur la юultro kiam ĝi
venis al la strando por baniĝi. En tiu tempo la haŭto
butoniĝis malsupre per tri butonoj kaj aspektis kiel
pluvmantelo. La Rinocero diris tute nenion pri la kuko de la
Parsio, ĉar ĝi estis manĝinta ĝin tute; kaj ĝi neniam
bone kondutis, nek tiam, nek poste, nek estonte. ĝi vadis
rekte en la akvon kaj blovis bobelojn tra sia nazo, lasinte
sian haŭton sur la strando.
Okazis ke la Parsio preteriris kaj trovis la haŭton, kaj
li ridis unu ridon kiu dufoje ĉirkaŭis lian vizaĝon. Tiam
li dancis trifoje ĉirkaŭ la haŭto kaj frotis siajn manojn.
Tiam li iris al sia kampadejo kaj plenigis sian ĉapelon per
kukeroj, ĉar la Parsio manĝis neniam ion krom kukojn, kaj
neniam balais sian kampadejon. Li prenis tiun haŭton, kaj li
trenis tiun haŭton, kaj li trotis tiun haŭton, kaj li frotis
tiun haŭton kaj plenigis ĝin per malnovaj, malfreюaj,
sekaj, tiklaj kukeroj kaj kelkaj bruligitaj rosinoj, tiom kiom
ĝi _entute_ povis enhavi. Tiam li grimpis al la supro de sia
palmo-arbo kaj atendis ĝis la Rinocero venos el la akvo kaj
surmetos ĝin.
Kaj la Rinocero surmetis sian haŭton. ĝi butonis ĝin
per la tri butonoj, kaj ĉio tiklis kiel kukeroj en lito. Tiam
ĝi volis grati sin, sed tio nur malbonigis la aferon; kaj
tiam ĝi ekkuюis sur la sablojn kaj ruliĝis kaj ruliĝis kaj
ruliĝis, kaj ĉiufoje kiam ĝi ruliĝis la kukeroj tiklis
ĝin pli kaj pli kaj pli. Tiam ĝi kuris al la palmo-arbo kaj
frotis kaj frotis kaj frotis sin kontraŭ tiu. ĝi frotis sin
tiel multe kaj tiel forte ke pro la frotado ekestis granda
faldo en la haŭto super la юultroj, kaj alia faldo malsupre,
kie la butonoj antaŭe estis (sed la butonoj estis
forfrotitaj), kaj pro la frotado ekestis pliaj faldoj sur
ĝiaj kruroj. Kaj tio fuюis ĝian humoron, sed ne faris ajnan
diferencon al la kukeroj. Ili estis interne de ĝia haŭto kaj
ili tiklis. Do ĝi iris hejmen, vere tre kolera kaj terure
gratema; kaj ekde tiu tago ĝis la nuna ĉiu rinocero havas
grandajn faldojn en sia haŭto kaj tre malbonan humoron, ĉio
pro la kukeroj interne.
Sed la Parsio deiris de sia palmo-arbo, surhavante sian
ĉapelon, de kiu la sunradioj rebrilis en pli-ol-orienta
pompo, prenis sian kuir-fornon, kaj foriris en la direkto de
Orotavo, Amigdalo, la Supraj Paюtejoj de Anantarivo, kaj la
Sonaputaj Marĉoj.
Jen la bildo de la Parsio kiu komencas manĝi sian kukon sur
la Neloĝata Insulo en la Ruĝa Maro en vere varmega tago; kaj
de la Rinocero kiu venas el la Komplete Neloĝata Interno,
kiu, kiel vi laŭvere povas vidi, estas tute roka. La haŭto
de la Rinocero estas tute glata, kaj la tri butonoj per kiu
oni butonas ĝin estas malsupre, do vi ne povas vidi ilin. La
kirlaјoj sur la ĉapelo de la Parsio estas la sunradioj
rebrilantaj en pli-ol-orienta pompo, ĉar se mi estus
desegninta verajn radiojn ili estus plenigintaj la tutan
bildon. En la kuko estas rosinoj; kaj la rado-afero kiu kuюas
sur la sablo en la antaŭo apartenis al unu el la batalĉaroj
de la Faraono kiam tiu provis transiri la Ruĝan Maron. La
Parsio trovis ĝin, kaj konservis ĝin por ludi. La nomo de la
Parsio estis Pestalĝi' Pugalĝi', kaj la Rinocero nomiĝis
Strorkso, ĉar ĝi spiris tra sia buюo anstataŭ tra sia
nazo. Mi ne demandus ion pri la kuir-forno, se _mi_ estus vi.
Jen la Parsio Pestalĝi' Pugalĝi' sidanta en sia palmo-arbo
kaj rigardanta la Rinoceron Strorkso kiu baniĝas apud la
strando de la Komplete Neloĝata Insulo post kiam Strorkso
estis forpreninta sian haŭton. La Parsio jam frotis la
kukerojn en la haŭton, kaj li ridas pensante pri kiel ili
tiklos Strorkson kiam Strorkso denove surmetos ĝin. La haŭto
estas tuj sub la rokoj sub la palmo-arbo en malplivarma loko;
tial vi ne povas vidi ĝin. La Parsio surhavas novan
pli-ol-oriente-pompan ĉapelon de la speco kiun Parsioj
surhavas; kaj li havas tranĉilon en sia mano por tranĉi sian
nomon en palmo-arbojn. La nigraj aferoj sur la insuloj en la
maro estas pecoj de юipoj kiuj pereis юipante laŭ la Ruĝa
Maro; sed ĉiuj pasaĝeroj estis savitaj kaj iris hejmen.
La nigra afero en la akvo proksime de la bordo tute ne
estas pereinta юipo. Tio estas Strorkso la Rinocero
baniĝanta sen sia haŭto. Strorkso estis sub sia haŭto same
nigra kiel ekstere. Mi ne demandus ion pri la kuir-forno, se
_mi_ estus vi.
▣ Rinocero kaj pantero за вечерним чаем 🦏🍵🐈⬛
Как пишется, так и произносится: "риноцЭро" & "пантЭро"
Рино- это как во всем знакомом осеннем "рините"
+ -cer. "Кератин" от того же корня. Рог у этого животного - не кость, а из материала, подобного волосам.
Pantero = leopardo
"Чёрная пантера не является самостоятельным видом, это леопард (азиатский, африканский)"(Вики)
Лекция:
Click to viewИз Киплинга:
[Spoiler (click to open)]KIEL LA RINOCERO EKHAVIS SIAN HAŭTON
ORIGINE, iam antaŭ longe, sur neloĝata insulo ĉe la bordo
de la Ruĝa Maro, vivis Parsio de kies ĉapelo la sunradioj
rebrilis en pli-ol-orienta pompo. Kaj la Parsio vivis ĉe la
Ruĝa Maro kun nenio krom sia ĉapelo kaj sia tranĉilo kaj
kuir-forno de la tipo kiun vi precipe neniam tuюu. Kaj en iu
tago li prenis farunon kaj akvon kaj rosinojn kaj prunojn kaj
sukeron kaj aferojn, kaj faris por si unu kukon kiu mezuris du
futojn transe kaj tri futojn dika. ĝi ververe estis Supera
Komestiblo (_tio_ estas Magio), kaj li metis ĝin sur la
fornon ĉar al _li_ estis permesate kuiri sur tiu forno, kaj
li bakis ĝin kaj bakis ĝin ĝis ĝi estis tute brune bakita
kaj odoris plej sentimentale. Sed ĝuste kiam li estis
manĝonta ĝin, venis sur la strandon el la Komplete Neloĝata
Interno unu Rinocero kun korno sur sia nazo, du porko-okuloj,
kaj malbona konduto. En tiuj tagoj la haŭto de la Rinocero
sufiĉe glate akordiĝis al ĝia korpo. ĝi ekzakte aspektis
kiel Rinocero el la Arkeo de Noa, sed kompreneble multe pli
granda. Tamen, ĝi ne bone kondutis tiam, kaj ĝi ne bone
kondutas nun, kaj ĝi neniam bone kondutos. ĝi diris: "Haŭ!"
kaj la Parsio lasis tiun kukon kaj grimpis al la supro de
palmo-arbo kun nenio vestita krom sia ĉapelo, de kiu la
sunradioj rebrilis en pli-ol-orienta pompo. Kaj la Rinocero
renversis la oleo-fornon per sia nazo, kaj la kuko ruliĝis en
la sablon, kaj ĝi pikis tiun kukon sur la kornon de sia nazo,
kaj ĝi manĝis ĝin, kaj ĝi foriris, svingante sian voston,
al la forlasita kaj Ekskluzive Neloĝata Interno kiu oftas sur
la insuloj Mazanderano, Sokotro, kaj la Promontoroj de la
Plilarĝa Ekvinokso. Tiam la Parsio deiris de sia palmo-arbo
kaj metis la fornon sur ĝiajn piedojn kaj recitis la
sekvantan _Slokaon_, kiun mi, ĉar vi ankoraŭ ne aŭdis ĝin,
nun deklamos al vi: --
Kiu la kukojn atakas
Kiujn la Parsio-viro bakas
Tiu la malfeliĉon elpakas.
Kaj estis multe pli da signifo en tio ol vi pensus.
_ĉar_, kvin semajnojn poste, okazis varmo-ondo ĉe la
Ruĝa Maro, kaj ĉiuj malvestis ĉiujn vestaјojn kiujn ili
surhavis. La Parsio formetis sian ĉapelon; sed la Rinocero
demetis sian haŭton kaj portis ĝin sur la юultro kiam ĝi
venis al la strando por baniĝi. En tiu tempo la haŭto
butoniĝis malsupre per tri butonoj kaj aspektis kiel
pluvmantelo. La Rinocero diris tute nenion pri la kuko de la
Parsio, ĉar ĝi estis manĝinta ĝin tute; kaj ĝi neniam
bone kondutis, nek tiam, nek poste, nek estonte. ĝi vadis
rekte en la akvon kaj blovis bobelojn tra sia nazo, lasinte
sian haŭton sur la strando.
Okazis ke la Parsio preteriris kaj trovis la haŭton, kaj
li ridis unu ridon kiu dufoje ĉirkaŭis lian vizaĝon. Tiam
li dancis trifoje ĉirkaŭ la haŭto kaj frotis siajn manojn.
Tiam li iris al sia kampadejo kaj plenigis sian ĉapelon per
kukeroj, ĉar la Parsio manĝis neniam ion krom kukojn, kaj
neniam balais sian kampadejon. Li prenis tiun haŭton, kaj li
trenis tiun haŭton, kaj li trotis tiun haŭton, kaj li frotis
tiun haŭton kaj plenigis ĝin per malnovaj, malfreюaj,
sekaj, tiklaj kukeroj kaj kelkaj bruligitaj rosinoj, tiom kiom
ĝi _entute_ povis enhavi. Tiam li grimpis al la supro de sia
palmo-arbo kaj atendis ĝis la Rinocero venos el la akvo kaj
surmetos ĝin.
Kaj la Rinocero surmetis sian haŭton. ĝi butonis ĝin
per la tri butonoj, kaj ĉio tiklis kiel kukeroj en lito. Tiam
ĝi volis grati sin, sed tio nur malbonigis la aferon; kaj
tiam ĝi ekkuюis sur la sablojn kaj ruliĝis kaj ruliĝis kaj
ruliĝis, kaj ĉiufoje kiam ĝi ruliĝis la kukeroj tiklis
ĝin pli kaj pli kaj pli. Tiam ĝi kuris al la palmo-arbo kaj
frotis kaj frotis kaj frotis sin kontraŭ tiu. ĝi frotis sin
tiel multe kaj tiel forte ke pro la frotado ekestis granda
faldo en la haŭto super la юultroj, kaj alia faldo malsupre,
kie la butonoj antaŭe estis (sed la butonoj estis
forfrotitaj), kaj pro la frotado ekestis pliaj faldoj sur
ĝiaj kruroj. Kaj tio fuюis ĝian humoron, sed ne faris ajnan
diferencon al la kukeroj. Ili estis interne de ĝia haŭto kaj
ili tiklis. Do ĝi iris hejmen, vere tre kolera kaj terure
gratema; kaj ekde tiu tago ĝis la nuna ĉiu rinocero havas
grandajn faldojn en sia haŭto kaj tre malbonan humoron, ĉio
pro la kukeroj interne.
Sed la Parsio deiris de sia palmo-arbo, surhavante sian
ĉapelon, de kiu la sunradioj rebrilis en pli-ol-orienta
pompo, prenis sian kuir-fornon, kaj foriris en la direkto de
Orotavo, Amigdalo, la Supraj Paюtejoj de Anantarivo, kaj la
Sonaputaj Marĉoj.
Jen la bildo de la Parsio kiu komencas manĝi sian kukon sur
la Neloĝata Insulo en la Ruĝa Maro en vere varmega tago; kaj
de la Rinocero kiu venas el la Komplete Neloĝata Interno,
kiu, kiel vi laŭvere povas vidi, estas tute roka. La haŭto
de la Rinocero estas tute glata, kaj la tri butonoj per kiu
oni butonas ĝin estas malsupre, do vi ne povas vidi ilin. La
kirlaјoj sur la ĉapelo de la Parsio estas la sunradioj
rebrilantaj en pli-ol-orienta pompo, ĉar se mi estus
desegninta verajn radiojn ili estus plenigintaj la tutan
bildon. En la kuko estas rosinoj; kaj la rado-afero kiu kuюas
sur la sablo en la antaŭo apartenis al unu el la batalĉaroj
de la Faraono kiam tiu provis transiri la Ruĝan Maron. La
Parsio trovis ĝin, kaj konservis ĝin por ludi. La nomo de la
Parsio estis Pestalĝi' Pugalĝi', kaj la Rinocero nomiĝis
Strorkso, ĉar ĝi spiris tra sia buюo anstataŭ tra sia
nazo. Mi ne demandus ion pri la kuir-forno, se _mi_ estus vi.
Jen la Parsio Pestalĝi' Pugalĝi' sidanta en sia palmo-arbo
kaj rigardanta la Rinoceron Strorkso kiu baniĝas apud la
strando de la Komplete Neloĝata Insulo post kiam Strorkso
estis forpreninta sian haŭton. La Parsio jam frotis la
kukerojn en la haŭton, kaj li ridas pensante pri kiel ili
tiklos Strorkson kiam Strorkso denove surmetos ĝin. La haŭto
estas tuj sub la rokoj sub la palmo-arbo en malplivarma loko;
tial vi ne povas vidi ĝin. La Parsio surhavas novan
pli-ol-oriente-pompan ĉapelon de la speco kiun Parsioj
surhavas; kaj li havas tranĉilon en sia mano por tranĉi sian
nomon en palmo-arbojn. La nigraj aferoj sur la insuloj en la
maro estas pecoj de юipoj kiuj pereis юipante laŭ la Ruĝa
Maro; sed ĉiuj pasaĝeroj estis savitaj kaj iris hejmen.
La nigra afero en la akvo proksime de la bordo tute ne
estas pereinta юipo. Tio estas Strorkso la Rinocero
baniĝanta sen sia haŭto. Strorkso estis sub sia haŭto same
nigra kiel ekstere. Mi ne demandus ion pri la kuir-forno, se
_mi_ estus vi.