there is beauty in the breakdown;

Dec 23, 2005 22:46

Zij zat daar, en de wereld gleed aan haar voorbij in een slowmotion van 120 km p/u. Het geroezemoes in de trein vouwde zich om haar heen terwijl haar blik verloren ging in de monotonie van de wereld achter het glas. Gelijktijdig voelde zij zich zo verbonden met de mensen in haar omgeving, en toch bekeek ze hen van een kilometer afstand. Haar lijf werd naar het zuiden gevoerd maar iets weerhield haar, als lange elastieken die elk moment hun uiterste breekpunt zouden bereiken.
Het plaatje klopte niet en het scheen haar toe dat als zij nu ergens anders wenste te zijn, dit slechts enkele seconden zou duren. Bij de gedachte hieraan knapte er iets in haar. Zij stond op en schreeuwde in het wilde weg vragen met betrekking tot de onzekerheid die ieder mens kent aangaande zijn toekomst.
Hoewel er ook enkele loze inslagen waren troffen de meeste vragen, afgevuurd als vlijmscherpe projectielen, doel in het hart en hoofd van haar medereizigers. Een rusteloze sfeer nam bezit van de coupé en hier en daar verscheen een zweem van paniek in een blik.
Onwetend van de onrust die zij had veroorzaakt, ging zij weer zitten en verloor zichzelf opnieuw in het toonloze landschap, niet langer in staat fantasie en werkelijkheid van elkaar te onderscheiden.
Previous post Next post
Up