En nu? Werd je wakker met een glimlach?
Ik moet toegeven dat ik erg verbaasd was toen ik de hond als een mens hoorde praten. Maar eerlijk gezegd verbaasde ik me nog veel meer toen de hond zei: "Ik heb je geschreven maar de postbode heeft alle brieven waarin hij droevig nieuws vermoedde, verbrand."
Vijfentwintig dagen.
Jij kwam bij mij voor het eerst, en meteen voor het einde.
Ik was nog niet eens bij het begin.
Je trok me op je schoot en sprak van verliefdheid, ik had gedacht 'dat komt nog wel'.
Geen aanraking, ja toch, een kus op mijn wang, een op mijn voorhoofd, neus, toch dan maar op mn mond. Ik wilde geen liefdadigheid. Ik wilde je lijf, als ik je hart niet kreeg. Ik wilde je terugzoenen maar schudde je van me af.
Toen je weg was probeerde ik te huilen, maar de tranen kwamen niet.
Vijfentwintig dagen.
Jij kwam bij mij voor het eerst, en meteen voor het einde.
Ik was nog niet eens bij het begin.
Je trok me op je schoot en sprak van verliefdheid, ik had gedacht 'dat komt nog wel'.
Geen aanraking, ja toch, een kus op mijn wang, een op mijn voorhoofd, neus, toch dan maar op mn mond. Ik wilde geen liefdadigheid. Ik wilde je lijf, als ik je hart niet kreeg. Ik wilde je terugzoenen maar schudde je van me af.
Toen je weg was probeerde ik te huilen, maar de tranen kwamen niet.