Jeetje, ik had geen idee! Echt een leuk feit dit. :)
Ik heb 'vroegah' ook een jaar of 5 op een manege gereden. Ik merk aan mezelf dat ik me er ook heel prettig bij voel. Voor mensen die er niets mee hebben vaak moeilijk te begrijpen. Ik blijf ook het liefst de hele dag daar. De sociale contacten zullen me aan mijn kont roesten, het is een en al roddel en achterklap daar. Maar de paarden, het buiten zijn is gewoon heerlijk. Ik heb nu een zogenaamd bijrijdpaard die ik drie dagen doe. Ik mag op die dagen ook alles met hem doen; longeren, rijden, wandelen. Het is alleen jammer dat er enkel een buitenbak op het pension is waar je niet mag freestylen of grondwerken. Er mag alleen in gereden worden. Heb jij je verdiept in Monty Roberts of Emiel Voest? Zo te horen heb jij namelijk die methode een beetje gebruikt. Waar ik zelf ook erg enthousiast over ben. Zou zelf ook de zogenaamde 'join up' wel eens willen doen om de band sterker te maken maar jammer genoeg zijn de mogelijkheden daar gewoon heel beperkt. Het is helaas ook niet mijn eigen paard dus alles moet in overleg. Het is een draver, geen idee of je daar bekent mee bent maar die zijn ook niet makkelijk. Hij heeft koersen gelopen dus het rijden is soms helemaal een ramp. Maar toch zo heerlijk! Ik ben gek op die beesten, of ze me nu in het prikkerdraad gooien of niet. :p Het heeft me ook nog eens geholpen mijn leven wer een beetje op de rails te krijgen.
Als het mijn eigen paard was zou je er op mogen rijden. Je mag natuurlijk wel eens de geur op komen snuiven. :p Is een bijrijdpaard anders ook niks voor jou?
Ja, ik ben wel een beetje aan het doordraven met mijn verhaal hè...
Ik heb eigenlijk helemaal niets gelezen. Ja, de regels voorm ijn ruiterbewijs. Ik heb mijn eigen stijl en de band met Mar 9het paard van die ex) is echt buitengewoon. En ik heb ooit een jong dravertje die mishandeld was, moeten inrijden tot manege pony. Die had het idee dat elke keer als hij ging galopperen hij op z'n lazer kreeg, dus als hij dan moest galopperen, snapte hij er geen drol meer van, werd bang en knalde alle kanten op. Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk is het een schatje geworden waar beginners rustig op kunnen.
En als ik een bijrijdpaard zou hebben, zou ik teveel moeten naast alles wat ik al moet doen. Ik heb op een leukere optie die uit de lucht komt vallen.
Echt een leuk feit dit. :)
Ik heb 'vroegah' ook een jaar of 5 op een manege gereden. Ik merk aan mezelf dat ik me er ook heel prettig bij voel. Voor mensen die er niets mee hebben vaak moeilijk te begrijpen. Ik blijf ook het liefst de hele dag daar. De sociale contacten zullen me aan mijn kont roesten, het is een en al roddel en achterklap daar. Maar de paarden, het buiten zijn is gewoon heerlijk. Ik heb nu een zogenaamd bijrijdpaard die ik drie dagen doe. Ik mag op die dagen ook alles met hem doen; longeren, rijden, wandelen. Het is alleen jammer dat er enkel een buitenbak op het pension is waar je niet mag freestylen of grondwerken. Er mag alleen in gereden worden.
Heb jij je verdiept in Monty Roberts of Emiel Voest? Zo te horen heb jij namelijk die methode een beetje gebruikt. Waar ik zelf ook erg enthousiast over ben. Zou zelf ook de zogenaamde 'join up' wel eens willen doen om de band sterker te maken maar jammer genoeg zijn de mogelijkheden daar gewoon heel beperkt. Het is helaas ook niet mijn eigen paard dus alles moet in overleg. Het is een draver, geen idee of je daar bekent mee bent maar die zijn ook niet makkelijk. Hij heeft koersen gelopen dus het rijden is soms helemaal een ramp.
Maar toch zo heerlijk! Ik ben gek op die beesten, of ze me nu in het prikkerdraad gooien of niet. :p Het heeft me ook nog eens geholpen mijn leven wer een beetje op de rails te krijgen.
Als het mijn eigen paard was zou je er op mogen rijden. Je mag natuurlijk wel eens de geur op komen snuiven. :p Is een bijrijdpaard anders ook niks voor jou?
Reply
Ik heb eigenlijk helemaal niets gelezen. Ja, de regels voorm ijn ruiterbewijs.
Ik heb mijn eigen stijl en de band met Mar 9het paard van die ex) is echt buitengewoon.
En ik heb ooit een jong dravertje die mishandeld was, moeten inrijden tot manege pony.
Die had het idee dat elke keer als hij ging galopperen hij op z'n lazer kreeg, dus als hij dan moest galopperen, snapte hij er geen drol meer van, werd bang en knalde alle kanten op.
Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk is het een schatje geworden waar beginners rustig op kunnen.
En als ik een bijrijdpaard zou hebben, zou ik teveel moeten naast alles wat ik al moet doen. Ik heb op een leukere optie die uit de lucht komt vallen.
Reply
Leave a comment