Напярэдадні...
Сьнежная Панна на белай дарозе
Не пакідае сьлядоў.
Колькі яшчэ Яна будзе прыходзіць?
Сотні, мільёны разоў?...
Новую раніцу ноч сустракае.
Ў белым тумане ўсе фарбы памерлі.
Ціха й пяшчотна зязюля кувае
Сярод карцін ў мастакоўскай майстэрні.
Усяго 3 разы... Ужо 3 гадзіны...
Прыйшла Міласэрнасьці Божай часіна...
Горад павольна плыве па туману -
Прама да Бога Жывога у рукі.
Езус калыша маленькую Панну.
Анёлы рыхтуюць Ёй падарункі.
Раніцай бела-чырвона-белай
Горад наш будзе належаць Ёй.
Ўсё аддаем мы Табе, Каралева,
Ўсё, што мы маем - і радасьць, і боль...
3-33, горад сьпіць на руках у Пана,
Толькі ня гасьне сьвятло ў старажытнай майстэрні.
Піша мастак партрэт Сьнежна-Белай Панны,
Белы анёл адчыняе для Раніцы дзьверы...