Feb 17, 2014 15:43
Цішыня. Толькі чутна, як сэрцы
Адбіваюць няспынна, нястомна
Кахання нашага танец.
Ты са мной - і я падаю ў вечнасць
Безнадзейны. Прыўкрасны, няўлоўны
Ты мне лёсам дадзены шанец.
Цеплыня. Твае рукі палаюць
Пухнатым агнём, ядвабным,
У вачах зіхацяць вясёлкі.
Побач ты - і я ўсё маю
Ў гэтым свеце такім прывабным
Ад святла такой яркай зоркі.
Паглядзі. У вачах-люстэрках
Мы бяжым паўз кроплі пялёсткаў
Кудысьці да чыстага шчасця.
Ты адчуй. Адкажы. Ты верыш,
Што кахання можа быць досыць
І аднойчы нам прыйдзецца згаснуць?
Ты не верыш. А я не веру.
У гэтым сне, падобным да казкі,
Я імя тваё даў марам.
Купідон не мог не пацэліць,
І з гэтай чароўнай пасткі
Нам выбірацца парай.
14.02.2014
Каця,
творчасьць,
верш,
каханьне