З пачутага

[dzenik_kravina]

Еду ў тралейбусе ў 6 раніцы з вакзала. Магілеў. Толькі-толькі прыехаў цягнік з Мінска.
Чацвёра хлопцаў. Краем вуха чую:
- Мне так смешно, когда попадаю в белорусскую школу. А друга моего реально веселит вот это: "я сапраўдны беларус". Это как переводится? - звяртаецца да сяброў.
- Это не мой родной язык - адказвае адзін.
- Реально поржать можно. А Вы, Вы же вроде белорусы? Как переводится?
Два другіх паціскаюць плячыма. Адзін кажа:
- Я настоящий белорус.
- Чё, реально? Настоящий? А скажи ещё какое-нибудь смешное слово.
- Не знаю.
- Ну, там какая-нибудь "цукерка"... Ха-ха, цукерка....А ещё?
Усе маўчаць. Тут запіс у тралейбусе аб'яўляе:
- Наступны прыпынак - "Цэнтральны універмаг".
- О, "прыпынак", ха-ха...
Падыходзіць кандуктар. Той ў яго пытае:
- А как будет "здравствуйте" по-белорусски?
Мужык момант думае, потым з агідай кідае "ай, не знаю".
- "Дзякуй?"
Аднекуль чуецца "Прывітанне".
І ён зноў смяецца...
А поўны тралейбус людзей працята маўчыць у адказ...