Nov 25, 2012 11:44
Пакуль Марфей трымаў цябе ў абдымках,
Салодкіх, файных, поўных жэрсці млявай,
Прырода зладзіла ўсё хутка i, на дзіва,
Зірнеш у вакно, а там ужо зіма…
Пад коўдраю бялявай знікла глеба,
Сыходзяць у сон аголеныя дрэвы,
А зверху з радасным вітаннем неба
Лятуць нам у рукі белыя анёлы.
думкі,
творчасьць,
вершы