is that alright?
gister huilde ik, vandaag ging ik dansen. twee voorstellingen en steeds kwam ik er zo warm en gelukkig uit. in een geblokt overhemd en snel aangeschoten all stars hoi zeggen tegen mijn ouders. een kus op mijn wang en gemeende lof en ik voelde me weer een danser. vreemd is dat, hoe ik me vaak het meest een danser voel na voorstellingen en lessen. tussendoor dronken we warme drankjes in een warm café, trotseerden we de kou voor frisse lucht en het bewonderen van andere dansers (vooral de paaldanseressen aan de gracht zal ik me herinneren, in hun korte broekjes en de ijzige wind), en wriemelden we in en uit onze kostuums.
nu ben ik moe en koud, verwarm ik mezelf met dekentjes en sinaasappel-gember thee, muziek uit de voorstelling en de gedachte dat we mooi waren.
wanneer mag ik weer?
nu ben ik moe en koud, verwarm ik mezelf met dekentjes en sinaasappel-gember thee, muziek uit de voorstelling en de gedachte dat we mooi waren.
wanneer mag ik weer?