Woorden van leven
Er zijn zoveel dingen waar ik over zou kunnen schrijven. Er zijn zoveel dingen waar ik over zou willen schrijven. Er zijn zoveel dingen waar ik over zou willen durven te schrijven.
Er zijn zoveel dingen die ik ooit nog wil zeggen. Er zijn zoveel dingen die ik ooit nog onder de woorden wil brengen die ze waard zijn. Er zijn zoveel dingen waar ik nooit over zal schrijven, praten of lachen.
Want er zijn gewoon zoveel dingen in deze wereld. En het houdt niet op. Elke dag ontstaan er nieuwe onderwerpen. Nieuwe ontwikkelingen. Elke seconde worden er kinderen geboren die onze wereld kunnen maken of breken. Elke seconde sterven er mensen die hun stempel op ons hebben achter gelaten. Over al deze mensen zou je moeten schrijven. Over alles wat ze deden, wat ze hebben meegemaakt. Wat ze hebben betekend voor hun vrienden en familie, of voor 'the greater good'.
Ieder mens is het waard om een boek over te schrijven. Het leven van iedereen zou bibilotheken kunnen vullen. Steden vol bibliotheken. Straten vol boeken, met stoepen van boekenruggen en deuren van encyclopedieen. Er zou een nieuw volk ontstaan van bibliothecarissen. Die hun eigen levens leven in de stad van de levens. Waar ze hun eigen levens zullen beschrijven terwijl ze het leven. Waar ze iedere minuut van iedere dag documenteren op typmachines. Er zouden landen ontstaan waartussen de oorlogen niet gingen over olie, maar over papier. Er zouden werelddelen beplant moeten worden met bomen voor het papier voor de boeken. En ook de mensen die daar werkten zouden iedere gedachtengang dicteren aan hun eigen secretarissen. Die zouden getraind zijn in schrijven met twee handen tegelijkertijd zodat ze ook hun eigen leven bij konden houden. En aan het eind van iedere dag zouden er weer duizenden boeken gebonden moeten worden. Uiteindelijk zouden zelfs de steden niet groot genoeg meer zijn voor alle boeken van alle mensen en al hun belevenissen en er zouden torens gebouwd moeten worden. Torens, muren, wolkenkrabbers. De boeken zouden bergen vormen en de woordenlawines zouden meer levens eisen dan hongersnoden. RSI zou zich verspreiden als de pest tot iedereen met versleten armen uiteindelijk moet accepteren dat het niet kan.
Je kunt niet alles beschrijven. Het is onmogelijk om ooit iets over alles gezegd te hebben. Je kunt niet iedereen de eer bewijzen die ze toekomt. Over sommige dingen zul je moeten blijven zwijgen. Sommige dingen moeten onbesproken blijven. Woorden zullen altijd tekort schieten om het leven te bevatten.
Daarvoor is het veel te groot.