(no subject)
"Мне здаецца, што горы - гэта вялiкiя хамякi." - кажа Оля. Мы сядзiм на паyдарозе да Гаверлы на схiле - сьпякотнае сонца i сцюдзёны вецер, справа - Румынскiя Kaрпаты удалечынi, высокiя; перад вачыма - Чарнагорскi хрыбет, якi мы-такi прайшлi!, на гарызонце Пiп-Iван, злева паланiна з азёрамi дзесь далёка унiзе. "Мне здаецца, можна працягнуць руку i пагладзиць iх, адчуць iх жывoе цела i дыхаць у такт iх дыханьню."