(Untitled)

[dichtvoorje]

Er bestaat geen vrije wil. Alle beslissingen die wij maken in het leven, zijn geen beslissingen, omdat er in feite geen andere keuze mogelijk is dan de keuze die je hebt gemaakt. Onze hersens, onze genen, alle deeltje in ons lichaam sturen de dingen die wij doen en denken. Wanneer iemand iets besluit te doen, doet diegene dat omdat de combinatie

Comments

[dichtvoorje]

De vrijheid sluit de noodwendigheid niet uit, maar impliceert haar; dit diepe inzicht is een van de grote geestesdaden van de Stoïcijnen, die nog lang na hen zal voortleven, die wij nog herhaaldelijk in de geschiedenis van de wijsbegeerte van de nieuwere tijd zullen aantreffen.

Waar het vermogen van 'toestemmen' begint, bij het dier dus, begint ook de mogelijkheid van de vergissing.

Het dier vergist zich en lijdt schade, wanneer het 'toestemt' in dingen, die niet passen bij zijn natuur.

Hetzelfde ondervindt de mens, wanneer hij niet 'volgens zijn natuur leeft'.

Daarom is hij, die naar het redelijk inzicht luistert 'gezond'; hij, die zich vergist, de onredelijke dus, is 'ziek'.

Ondeugden en gebreken zijn niet anders te beschouwen dan als ziekteverschijnselen, als afwijkingen van de norm der natuur.

De Epikucureer put zedelijke moed uit het bewustzijn, dat de dood eigenlijk een niet-zijn is, en dat het Niets, als zijnde waardeloos, ook niet beklagenswaardig zijn kan.

De Stoïcijn daarentegen vindt het evenwicht van zijn gemoed , zijn onverstoorbare zielsrust in de zekerheid, dat al het eindige slechts een stuk, een moment is van de allesomvattende harmonie van de kosmos, wat werkelijk vergaat, is niet te beklagen en wat werkelijk waarde heeft, kan niet vergaan, dat waarborgt ons de deugd van de rechtvaardigheid, de redelijkheid, die oppermachtig in de kosmos heerst.Het Epicurisme zocht afzondering, was een sekte; het Stoïcisme huldigt 'katholicisme' en is als zodanig te vergelijken met de christelijke kerk: het richt zich tot de mensheid in haar geheel:

'Het is een bijzonder voorrecht van de mens, dat hij zelfs hen beminnen kan, die struikelen. En deze liefde tot de medemens ontstaat, zodra gij er op bezint, dat zij van uw geslacht zijn en dat zij slechts ongewild en onwetend het kwade doen en bovenal, dat deze (dwalende) mens uzelf geen schade berokkend heeft, dat deze (dwalende) mens uzelf geen schade berokkend heeft; want hij heeft de u beheersende rede onmogelijk slechter kunne maken dan zij was. - Bemin de medemens. Volg God (d.i. de Rede). (Marc. Aurelius)'"

Bron: http://home.tiscali.nl/levendegedachten/index.htm

(in twee gedeelten, want in één keer paste niet)