На поўніцу

[delost]

Трымай мяне, калматую лілею,
Сівую зорку сну і забыцця.
На злосць усім пракляццям ацалею
І прынясу на досвітку дзіця.

Лагоды моц аддам сваёй дачушцы
І рэшткай сіл ад болю засланю.
Я - вецер. Дый умею спеўна гушкаць,
Але не парушаю цішыню.

Нябёсаў вартаўнік загляне ў хату,
Ласкава пасміхнуўшыся ў вусы:
Матулька-ноч. А з ёю Месяц-тата
Дзяўчынцы мякка лашчаць валасы.