*
Сара Кірш
Паветра пахне ўжо сьнегам
Паветра пахне ўжо сьнегам, мой каханы
Адрасьціў даўгія валасы, ах зіма, зіма, што нас
У цясноцьце супольнае кідае, ужо перад дзьвярыма, яна
На сабаках прыехала. Ледзяныя квяты
Кідае на шыбы, вугольле палае ў грубцы, і
Ты, найпрыгожшы Рыцар Зімы, кладзеш галаву на мае
Калені
Я кажу так
Санкі больш не спыняюцца, сьнег ляціць нам
У сэрцы наўпрост, ён гарыць
На гаршках з попелам у двары любая шэпча мне дрозд
(чыйсьці пераклад зь нямецкай)
Паветра пахне ўжо сьнегам
Паветра пахне ўжо сьнегам, мой каханы
Адрасьціў даўгія валасы, ах зіма, зіма, што нас
У цясноцьце супольнае кідае, ужо перад дзьвярыма, яна
На сабаках прыехала. Ледзяныя квяты
Кідае на шыбы, вугольле палае ў грубцы, і
Ты, найпрыгожшы Рыцар Зімы, кладзеш галаву на мае
Калені
Я кажу так
Санкі больш не спыняюцца, сьнег ляціць нам
У сэрцы наўпрост, ён гарыць
На гаршках з попелам у двары любая шэпча мне дрозд
(чыйсьці пераклад зь нямецкай)