пра няўлоўнае
Click to viewгорадня зьмяняецца - як вонкава, гэтак і ўнутрана. адначасова з чарговымі прыкладамі архітэктурнага і прыроднага вандалізму ды ўсё меншай колькасьцю тых, хто заўжды быў для мяне горадняй і хто дагэтуль ня зьехаў, яна гусьцее, набрыньвае новымі фарбамі, гукамі, пахамі.
і адчуваньнямі. калі вуліцы ахутвае бяздонны туман, шэрыць у вечаровым сутоньні сьнег альбо лашчыць самотаю адвечны гарадзенскі дождж, места абкручваецца старымі савецкімі кінастужкамі, выцягвае з шафы зжаўцелыя фотакарткі й залівае кіпнем да краёў кубак сёлетняга ліпавага цьвету.
і прывіды вяртаюцца ў свае кінутыя хаціны.