(no subject)
Я люлблю калі ноч, я люблю калі пах
Ад блакітнага бэзу да мядовых палёў.
Падымаецца ў неба, хоць у нашых дварах,
Хоць у нашых дварах, больш не будзе мянтоў!
А ты болей глядзі ў пустэчу між ніў,
Між аголеных дам і пагардлівых сцэн.
Я пяшу табе верш, ўчора сасніў,
Што ўчора сасніў, гэтым разам найперш.
А паглядзі на мяне, я крычу бы вар'ят,
Бы знясілены волат, бы апошні герой.
Не магчыма, каб далей жыла пустыня,
Жыла пустыня ды з красуняй табой.
Па пустым вадасховішчам чоўны плывуць,
У іх злодзей гарланіць нібы быццам дарма,
Мы тут сталі з табой, што нас хутка папруць,
Што нас хутка папруць, будзе домам турма!
А мне пляваць я з табою між гэтых палёў,
Між гэтых жахаў бяздонных і бясконцых заўваг,
Недальнабачных, агідных, сухіх халуёў,
Тут наша воля, тут наш старажытны пасах!
Ад блакітнага бэзу да мядовых палёў.
Падымаецца ў неба, хоць у нашых дварах,
Хоць у нашых дварах, больш не будзе мянтоў!
А ты болей глядзі ў пустэчу між ніў,
Між аголеных дам і пагардлівых сцэн.
Я пяшу табе верш, ўчора сасніў,
Што ўчора сасніў, гэтым разам найперш.
А паглядзі на мяне, я крычу бы вар'ят,
Бы знясілены волат, бы апошні герой.
Не магчыма, каб далей жыла пустыня,
Жыла пустыня ды з красуняй табой.
Па пустым вадасховішчам чоўны плывуць,
У іх злодзей гарланіць нібы быццам дарма,
Мы тут сталі з табой, што нас хутка папруць,
Што нас хутка папруць, будзе домам турма!
А мне пляваць я з табою між гэтых палёў,
Між гэтых жахаў бяздонных і бясконцых заўваг,
Недальнабачных, агідных, сухіх халуёў,
Тут наша воля, тут наш старажытны пасах!