Самотныя балады

[damavik]

Са скрухой і самотай, углядаўся ў неба,
Як праз хмары маўкліва ляціць самалёт.
Ты сказала мне дзякуй, дай мне тысячу баксаў
Пасадзі ў машыну і вязі ў аэрапорт!

Я ж кахаў цябе моцна, я чытаў твае кнігі,
Я глядзеў твае фільмы, слухаў песні і мат.
Ты казала мне прыкра, дапіваючы брэндзі,
Што я злодзей апошні, недарэка і кат.

Лашчыў я тваё цела, цалаваў твае сцёгны,
Набываў чаравікі, футра, кнігі, рассол.
Ты глядзела ў вокны, як хаваюцца шпікі,
І з самотай гаротнай клалася на стол.

Выціраў твае слёзы і цярпеў твае крыкі,
На кашулях твой мокры даўгі парасон.
Ты казала, што ціхі і затурканы люмпен -
Гэта я з нараджэння і да дзейных часоў!

Дык збірай свае рэчы і сядай ў машыну,
Забірай штуку баксаў, хадзем цераз двор.
Адвязу праз Расію ў краіну Шэнгена
І па свойму прыгожых пяціпромневых зор.

(Чытаць яшчэ)