Դնեմ՝ չկորի
Бессонница. Гомер. Тугие паруса.
Я список кораблей прочел до середины:
Сей длинный выводок, сей поезд журавлиный,
Что над Элладою когда-то поднялся.
Как журавлиный клин в чужие рубежи, -
На головах царей божественная пена, -
Куда плывете вы? Когда бы не Елена,
Что Троя вам одна, ахейские мужи?
И море, и Гомер - все движется любовью.
Кого же слушать мне? И вот Гомер молчит,
И море черное, витийствуя, шумит
И с тяжким грохотом подходит к изголовью.
Осип Мандельштам
1915
Անքուն եմ: Հոմերոս: Առագաստները ձիգ են,
Դեռ կեսն եմ կարդացել այս նավերի ցանկի․
Ճտաշարան ձգված, գնացքն այս կռունկերի,
Որ օրերից մի օր ելավ Հելլադայից։
Օտար սահմաններում սեպով մխված կռունկներ,
Արքաների գլխին փրփուրն աստվածային՝
Եւ ու՞ր եք դուք նավում, եթե ձեզ պետք չէ Տրոյան
Առանց Հեղինեի, աքայացի այրեր։
Թե ծովն, թե Հոմերոսը՝ սիրով են սոսկ շարժվում,
Իսկ ես ու՞մ հետեւեմ, լռու՜մ ես, Հոմերոս։
Եւ ծովն է աղմկում, սեւ ծովը պերճախոս
Սաստիկ որոտալով մահճիս է մոտենում։
Օ․Մանդելշտամ
1915
թ․ dabavog (c)