(no subject)
Vannacht heb ik over mijn opa gedroomd..
een levensechte droom over dat lieve mannetje die alweer bijna een half jaar niet meer bij ons is.
en hij zei dat ik me niet zo'n zorgen moest maken.. en dat alle puzzelstukjes nu pas op hun plaats vielen.
ik weet dat het fout is maar ik wil zo graag geloven dat hij, vanuit waar hij nu ook is, mijn droom is 'binnengekropen' en echt die boodschap heeft overgebracht..niet dat mijn eigen hersenen zoiets gefabriceerd hebben.
Ik hield hem zo stevig vast en ik zei nog "je gaat niet weg he?", "nee ik ga nergens heen" toen ik mijn moeder ging halen om te laten zien dat opa er even was.. (ook al was het een droom, in mijn droom wist ik dat hij er maar even was)
Wat ik er niet voor over zou hebben om nog een keer een kusje op zijn voorhoofd te geven..
Hierom hecht ik me niet aan mensen.. ik wil ze gewoon niet verliezen. Mijn opa had nog jaren moeten leven! Hij fietste elke dag, ging touwtjespringen met me en wat niet. Het was een goede man die echt nog jaren had moeten leven en niet op zo'n oneervolle manier aan zijn einde had moeten komen.
Het laatste kneepje in mijn hand terwijl je het eigenlijk niet meer kon zal ik altijd koesteren.
Zoveel dingen had ik nog willen vragen, willen weten, en je had nog zoveel moeten zien! Waarom jij er straks niet bij bent als ik misschien wel ga trouwen of kinderen krijg.. het is gewoon niet eerlijk. Het was gewoon niet je tijd.
Heb het verlies weggestopt en het komt nu als een dikke deken van mist over me heen vallen.. ik wil je helemaal nog niet missen.. ik KAN je helemaal nog niet missen. Je was mijn 'allesje', en dat wist je! Ik kan je niet missen! Ik kan het niet ik kan het niet.. De beste band had ik met jou.. waarom jij dan uitgerekend degene ben die ik het eerst moet missen..
Bestond er maar zoiets als 'seintjes' geven.. gewoon een klein seintje dat het goed is. Dat ondanks dat jij daar bent en ik hier, ik je kleine meisje nog ben.
Hopelijk wordt er nog heel vaak 'ingebroken' in mijn dromen want wat het ook is, ik geloof gewoon dat jij het was.
Ik hoef me geen zorgen te maken he..
en alle puzzelstukjes gaan op hun plaats vallen..
maar ik mis je gewoon zo erg..
een levensechte droom over dat lieve mannetje die alweer bijna een half jaar niet meer bij ons is.
en hij zei dat ik me niet zo'n zorgen moest maken.. en dat alle puzzelstukjes nu pas op hun plaats vielen.
ik weet dat het fout is maar ik wil zo graag geloven dat hij, vanuit waar hij nu ook is, mijn droom is 'binnengekropen' en echt die boodschap heeft overgebracht..niet dat mijn eigen hersenen zoiets gefabriceerd hebben.
Ik hield hem zo stevig vast en ik zei nog "je gaat niet weg he?", "nee ik ga nergens heen" toen ik mijn moeder ging halen om te laten zien dat opa er even was.. (ook al was het een droom, in mijn droom wist ik dat hij er maar even was)
Wat ik er niet voor over zou hebben om nog een keer een kusje op zijn voorhoofd te geven..
Hierom hecht ik me niet aan mensen.. ik wil ze gewoon niet verliezen. Mijn opa had nog jaren moeten leven! Hij fietste elke dag, ging touwtjespringen met me en wat niet. Het was een goede man die echt nog jaren had moeten leven en niet op zo'n oneervolle manier aan zijn einde had moeten komen.
Het laatste kneepje in mijn hand terwijl je het eigenlijk niet meer kon zal ik altijd koesteren.
Zoveel dingen had ik nog willen vragen, willen weten, en je had nog zoveel moeten zien! Waarom jij er straks niet bij bent als ik misschien wel ga trouwen of kinderen krijg.. het is gewoon niet eerlijk. Het was gewoon niet je tijd.
Heb het verlies weggestopt en het komt nu als een dikke deken van mist over me heen vallen.. ik wil je helemaal nog niet missen.. ik KAN je helemaal nog niet missen. Je was mijn 'allesje', en dat wist je! Ik kan je niet missen! Ik kan het niet ik kan het niet.. De beste band had ik met jou.. waarom jij dan uitgerekend degene ben die ik het eerst moet missen..
Bestond er maar zoiets als 'seintjes' geven.. gewoon een klein seintje dat het goed is. Dat ondanks dat jij daar bent en ik hier, ik je kleine meisje nog ben.
Hopelijk wordt er nog heel vaak 'ingebroken' in mijn dromen want wat het ook is, ik geloof gewoon dat jij het was.
Ik hoef me geen zorgen te maken he..
en alle puzzelstukjes gaan op hun plaats vallen..
maar ik mis je gewoon zo erg..