Nov 02, 2030 12:03
Mammoetbotten spoelen aan. Zandstormen hebben tientallen kilometers van de Chinese Muur verwoest.
Kinderen krijgen computerogen. Een dieet wordt overbodig.
De postbode is er niet meer. Boeken zijn in code. Machines praten terug.
Ik ren door het perk van tijd en download het zaakje nog een keer.
Printers spugen 1000 x per minuut. Ziektes blijven muteren en de mobiliteit is verhoogd.
Mijn balg is lek, de stootbuffer faalt in mijn luchtveer. Je hart tocht door de kieren in haar omhulsel. De huiglel vonkt op het middenrif.
Leeg je blaas. Piercings door je adamsappel.
Ik maak vochtig contact met de buikpluis uit je navel. Het is melig en smaakt naar stoffig tapijt.
Druk je navel in, ga mee met mij naar de halfvolle melkweg er zijn hier teveel mensen. Richting zwarte, romige sterren. Ik kan hier niet leven, maar er is niets anders.
Ik verander in een echo. Een herhaling van mezelf en van jou. Je blijft wakker worden en reist van droom naar droom, steeds dichter in mij. Samen de sneeuwbloemen van de ruit likken met onze warme tongen en met het smeltvocht kussen. In bed is zij een vulkaan en haar huid is als zijde zo zacht. Ze liet er geen gras overgroeien en had stressontspannende seks met me.