(no subject)
Whaah. Just whhaaa.
Gisteravond mocht (ja, mocht) ik een avondje in het Gall-filiaal in Doorn werken. ´Ze´ zijn daar zwaar onderbemand ´Ze´ is eigenlijk namelijk maar enkelvoud, een parttimer die niet zo flexibel schijnt te zijn qua werktijden blah blah.
Anyway.
Mijn baas Evert vroeg me of ik daar een avondje wou staan, samen met iemand uit weer een ander filiaal. Prima! Ik heb zelden problemen als ik samenwerk met iemand, ik pas me wel aan. Zo ook gisteren. Ik heb hard moeten werken, want collega A. is nogal... actief... Dat hard meewerken is best leuk, want je hoeft je niet te vervelen en je hebt het gevoel dat je echt wat nuttigs aan het doen bent. A. is, zoals ze het zelf omschrijft, een nogal bezig bijtje. No kidding! Ze is als een duracell konijntje dat op het lichtnet is aangesloten. Geweldige werklust. Toch is er één reden waarom ik haar als manager nooit zou aannemen...
Ze vergeet om te schakelen als er klanten bij zijn. Ze is zo druk en onrustig dat klanten haar verschrikt aankijken. In al haar enthousiasme schreeuwt ze zelfs naar die arme mensen, vanaf de andere kant van de winkel. Ze schreeuwde ook naar mij trouwens: ´HEY, MOET JIJ NOG ETEN?´, ´GEZELLIG HÈ, ZO SAMENWERKEN?´. Whaaa. Het was allemaal te druk, te veel, te vaak en te luid. Een schel lachje dat op de meest onverwachte momenten in je oren dendert. Een constante gejaagde blik in haar ogen.
Het is een slecht teken als je collega vermoeiender is dan je feitelijke werkzaamheden.
Ik stel voor dat A. voortaan wat minder Red Bull drinkt. Of niet meer aan de recreatieve poeders en pillen van haar kinderen komt. Of dat ze zich juist wel iets laat voorschrijven door de huisarts. Of iets ánders laat voorschrijven door de huisarts.
Just fix it, verdomme!
Gisteravond mocht (ja, mocht) ik een avondje in het Gall-filiaal in Doorn werken. ´Ze´ zijn daar zwaar onderbemand ´Ze´ is eigenlijk namelijk maar enkelvoud, een parttimer die niet zo flexibel schijnt te zijn qua werktijden blah blah.
Anyway.
Mijn baas Evert vroeg me of ik daar een avondje wou staan, samen met iemand uit weer een ander filiaal. Prima! Ik heb zelden problemen als ik samenwerk met iemand, ik pas me wel aan. Zo ook gisteren. Ik heb hard moeten werken, want collega A. is nogal... actief... Dat hard meewerken is best leuk, want je hoeft je niet te vervelen en je hebt het gevoel dat je echt wat nuttigs aan het doen bent. A. is, zoals ze het zelf omschrijft, een nogal bezig bijtje. No kidding! Ze is als een duracell konijntje dat op het lichtnet is aangesloten. Geweldige werklust. Toch is er één reden waarom ik haar als manager nooit zou aannemen...
Ze vergeet om te schakelen als er klanten bij zijn. Ze is zo druk en onrustig dat klanten haar verschrikt aankijken. In al haar enthousiasme schreeuwt ze zelfs naar die arme mensen, vanaf de andere kant van de winkel. Ze schreeuwde ook naar mij trouwens: ´HEY, MOET JIJ NOG ETEN?´, ´GEZELLIG HÈ, ZO SAMENWERKEN?´. Whaaa. Het was allemaal te druk, te veel, te vaak en te luid. Een schel lachje dat op de meest onverwachte momenten in je oren dendert. Een constante gejaagde blik in haar ogen.
Het is een slecht teken als je collega vermoeiender is dan je feitelijke werkzaamheden.
Ik stel voor dat A. voortaan wat minder Red Bull drinkt. Of niet meer aan de recreatieve poeders en pillen van haar kinderen komt. Of dat ze zich juist wel iets laat voorschrijven door de huisarts. Of iets ánders laat voorschrijven door de huisarts.
Just fix it, verdomme!