(SF) GDYB Series 19: จุดเริ่มต้น (PG13)
จุดเริ่มต้น
GDYB พวกเขาสองคนเจอกันครั้งแรกตอนป.6
ใครว่าเพื่อนแท้หายาก แต่ทั้งสองคนโชคดีที่หาเพื่อนคนสำคัญเจอนับตั้งแต่นั้น
พยายาม ลุกขึ้น ล้มลง ลุกขึ้นใหม่ มากมายนับครั้งไม่ถ้วน แต่ทั้งสองคนยังคงอยู่เคียงข้างกัน
“ตอนนี้ผมไม่เหงาแล้ว เพราะเราเป็น GDYB”
“ผมดีใจมากที่ได้ทำสิ่งต่างๆ กับจียงครับ”
การเริ่มต้นของ BIG BANG เพื่อนใหม่ ประสบการณ์ใหม่ และความรู้สึกใหม่ที่ทั้งสองค้นพบ.....
“หมอนี่ไม่เคยมีแฟนครับ”
“หมอนี่หน้าหม้อมากครับ”
เรื่องราวบทใหม่ของเขาทั้งคู่เริ่มต้นจากตอนนั้น
….
“จียง พรุ่งนี้ฉันต้องถ่ายฉากจูบด้วย ทำยังไงดี” เด็กหนุ่มเสียงดีถามเสียงเครียด
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายกำลังคิดอะไรทะลึ่งอยู่หรือไงยองแบ” เด็กหนุ่มอีกคนกลับแซวเสียงใส
“ไม่ใช่นะ คือ แบบว่า นายก็รู้ว่าฉันไม่เคยเรื่องแบบนี้” ยองแบก้มหน้าก้มตา เขาอายจียงไม่น้อยที่อ่อนประสบการณ์เรื่องสาวๆ
“หึ ไม่ต้องสั่นน่าไอ้น้อง เดี๋ยวพี่สอน” จียงตบอกตัวเองปุๆ โชว์เหนือ ยิ้มแป้นแก้มป่อง
“ขอบใจนะเพื่อน” ยองแบเงยหน้า มีความหวังที่เพื่อนรักจะช่วยอย่างจริงใจ ก่อนจะเริ่มยิงคำถามจนคนสอนต้องยกมือขึ้นกุมหัว “ว่าแต่เวลาจูบเนี่ยเราต้องทำยังไงบ้าง ต้องหลับตามั้ย แล้วต้องอ้าปากมั้ย ต้องขยับมั้ย แล้วลิ้นล่ะ แล้วมือล่ะ”
“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวก่อนวายบีเพื่อนรัก นายไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้ เวลาคนจูบกัน เค้าไม่คิดขนาดนั้นหรอก มันเป็นไปเองตามธรรมชาติ โห นายเล่นถามซะ เด็กๆ มันได้ยินคงต้องหาสมุดปากกามาจดขั้นตอนการจูบกันแล้วมั้ง” จียงเริ่มเหงื่อตก กังวลว่าเพื่อนรักเขาเป็นคนปกติเหรือเปล่า แล้วงานที่เขาคิดว่าง่ายๆ ก็ดูท่าจะไม่ง่ายเท่าไรแล้ว
“ก็คนมันไม่เคย ไม่เหมือนนายนี่นา จะรู้ได้ยังไง” ยองแบเริ่มจะน้อยใจอีกฝ่ายแล้ว
“หึหึหึ โทษทีๆ งั้นเอาไงดีอะ หรือจะลองจูบกับฉันดีเพื่อนรัก” จียงยังหาเรื่องแกล้งยองแบไม่เลิก
“ก็ดี” ยองแบตอบรับทันที เล่นเอาจียงหน้าเหวอไปเลย ก็เพื่อนรักของเขาทำหน้าจริงจังขนาดนั้น
“เฮ้ย ฉันล้อเล่น” จียงแก้ตัวเสียงหลง
“ไหนๆ นายก็เคยจูบมา ยังไงให้ฉันลอง นายจะได้แนะนำได้ไงว่า ดีไม่ดีนะ” ยองแบพูดอย่างจริงจัง เขาไม่ได้คิดแกล้งเพื่อนตัวดีจริงๆ นะ ไม่พูดเปล่าร่างหนายกมือประคองหน้าร่างบาง ดึงคนที่กำลังอ้าปากพูดเข้ามาหาตัวเองทันที
“อื้อ...”
ชั่วเวลาเพียงเสี้ยววินาทีกลับนานเหมือนชั่วโมง
“เป็นไงมั่งจียง” ยองแบถามหลังจากถอนริมฝีปากของตนเองออกมา จูบ มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ ดีมากๆ ถึงว่า คนอื่นถึงได้ชอบจูบกัน
“ยองแบ! นายจูบฉันได้ยังไง!” จียงโวยวายเสียงหลง ไอ้เตี้ยนี่เล่นไม่รู้เรื่อง แล้วทำไมเขาต้องเขินจนหน้าร้อนขนาดนี้ด้วยเนี่ย แถม แถม ยังรู้สึกดีอีกต่างหาก
….
นับตั้งแต่นั้น
จียง:
“ผมมีแฟนมาก็หลายคน ผู้หญิงทุกคนนะครับ จูบเจิบก็หลายครั้ง มากกว่านั้น ก็ เอ่อ ก็ขอเป็นความลับได้มั้ยครับ แต่หลังจากถูกไอ้เตี้ยนี่จูบวันก่อน ก็ไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกตัวทีไร ก็เผลอมองหมอนั่นตลอด เฮ้อ ท่าทางจะทำงานหนักเกินไป ล่ะมั้ง”
ยองแบ:
“ผมไม่เคยมีแฟน ตอนนี้ก็ยังไม่มีแฟน จูบก็เพิ่งเคยจูบเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ไม่รู้ทำไมพักนี้รู้สึกตัวทีไรผมก็เห็นแต่หมอนั่นตลอด เฮ้อ แต่ที่ยิ่งกว่านั้น คือ ผมน่ะ ฝันถึงจูบนั่นทุกคืนเลย”
จบจ้า
^^
GDYB พวกเขาสองคนเจอกันครั้งแรกตอนป.6
ใครว่าเพื่อนแท้หายาก แต่ทั้งสองคนโชคดีที่หาเพื่อนคนสำคัญเจอนับตั้งแต่นั้น
พยายาม ลุกขึ้น ล้มลง ลุกขึ้นใหม่ มากมายนับครั้งไม่ถ้วน แต่ทั้งสองคนยังคงอยู่เคียงข้างกัน
“ตอนนี้ผมไม่เหงาแล้ว เพราะเราเป็น GDYB”
“ผมดีใจมากที่ได้ทำสิ่งต่างๆ กับจียงครับ”
การเริ่มต้นของ BIG BANG เพื่อนใหม่ ประสบการณ์ใหม่ และความรู้สึกใหม่ที่ทั้งสองค้นพบ.....
“หมอนี่ไม่เคยมีแฟนครับ”
“หมอนี่หน้าหม้อมากครับ”
เรื่องราวบทใหม่ของเขาทั้งคู่เริ่มต้นจากตอนนั้น
….
“จียง พรุ่งนี้ฉันต้องถ่ายฉากจูบด้วย ทำยังไงดี” เด็กหนุ่มเสียงดีถามเสียงเครียด
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายกำลังคิดอะไรทะลึ่งอยู่หรือไงยองแบ” เด็กหนุ่มอีกคนกลับแซวเสียงใส
“ไม่ใช่นะ คือ แบบว่า นายก็รู้ว่าฉันไม่เคยเรื่องแบบนี้” ยองแบก้มหน้าก้มตา เขาอายจียงไม่น้อยที่อ่อนประสบการณ์เรื่องสาวๆ
“หึ ไม่ต้องสั่นน่าไอ้น้อง เดี๋ยวพี่สอน” จียงตบอกตัวเองปุๆ โชว์เหนือ ยิ้มแป้นแก้มป่อง
“ขอบใจนะเพื่อน” ยองแบเงยหน้า มีความหวังที่เพื่อนรักจะช่วยอย่างจริงใจ ก่อนจะเริ่มยิงคำถามจนคนสอนต้องยกมือขึ้นกุมหัว “ว่าแต่เวลาจูบเนี่ยเราต้องทำยังไงบ้าง ต้องหลับตามั้ย แล้วต้องอ้าปากมั้ย ต้องขยับมั้ย แล้วลิ้นล่ะ แล้วมือล่ะ”
“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวก่อนวายบีเพื่อนรัก นายไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้ เวลาคนจูบกัน เค้าไม่คิดขนาดนั้นหรอก มันเป็นไปเองตามธรรมชาติ โห นายเล่นถามซะ เด็กๆ มันได้ยินคงต้องหาสมุดปากกามาจดขั้นตอนการจูบกันแล้วมั้ง” จียงเริ่มเหงื่อตก กังวลว่าเพื่อนรักเขาเป็นคนปกติเหรือเปล่า แล้วงานที่เขาคิดว่าง่ายๆ ก็ดูท่าจะไม่ง่ายเท่าไรแล้ว
“ก็คนมันไม่เคย ไม่เหมือนนายนี่นา จะรู้ได้ยังไง” ยองแบเริ่มจะน้อยใจอีกฝ่ายแล้ว
“หึหึหึ โทษทีๆ งั้นเอาไงดีอะ หรือจะลองจูบกับฉันดีเพื่อนรัก” จียงยังหาเรื่องแกล้งยองแบไม่เลิก
“ก็ดี” ยองแบตอบรับทันที เล่นเอาจียงหน้าเหวอไปเลย ก็เพื่อนรักของเขาทำหน้าจริงจังขนาดนั้น
“เฮ้ย ฉันล้อเล่น” จียงแก้ตัวเสียงหลง
“ไหนๆ นายก็เคยจูบมา ยังไงให้ฉันลอง นายจะได้แนะนำได้ไงว่า ดีไม่ดีนะ” ยองแบพูดอย่างจริงจัง เขาไม่ได้คิดแกล้งเพื่อนตัวดีจริงๆ นะ ไม่พูดเปล่าร่างหนายกมือประคองหน้าร่างบาง ดึงคนที่กำลังอ้าปากพูดเข้ามาหาตัวเองทันที
“อื้อ...”
ชั่วเวลาเพียงเสี้ยววินาทีกลับนานเหมือนชั่วโมง
“เป็นไงมั่งจียง” ยองแบถามหลังจากถอนริมฝีปากของตนเองออกมา จูบ มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ ดีมากๆ ถึงว่า คนอื่นถึงได้ชอบจูบกัน
“ยองแบ! นายจูบฉันได้ยังไง!” จียงโวยวายเสียงหลง ไอ้เตี้ยนี่เล่นไม่รู้เรื่อง แล้วทำไมเขาต้องเขินจนหน้าร้อนขนาดนี้ด้วยเนี่ย แถม แถม ยังรู้สึกดีอีกต่างหาก
….
นับตั้งแต่นั้น
จียง:
“ผมมีแฟนมาก็หลายคน ผู้หญิงทุกคนนะครับ จูบเจิบก็หลายครั้ง มากกว่านั้น ก็ เอ่อ ก็ขอเป็นความลับได้มั้ยครับ แต่หลังจากถูกไอ้เตี้ยนี่จูบวันก่อน ก็ไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกตัวทีไร ก็เผลอมองหมอนั่นตลอด เฮ้อ ท่าทางจะทำงานหนักเกินไป ล่ะมั้ง”
ยองแบ:
“ผมไม่เคยมีแฟน ตอนนี้ก็ยังไม่มีแฟน จูบก็เพิ่งเคยจูบเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ไม่รู้ทำไมพักนี้รู้สึกตัวทีไรผมก็เห็นแต่หมอนั่นตลอด เฮ้อ แต่ที่ยิ่งกว่านั้น คือ ผมน่ะ ฝันถึงจูบนั่นทุกคืนเลย”
จบจ้า
^^