(no subject)
RESPECT BEGINT OP JE BORD
De meeste mensen staan niet stil bij wat ze eigenlijk eten. En dat heeft zo zijn
redenen. Ga maar eens na waar je voeding vandaan komt. De meeste mensen vinden
eigenlijk ook dat dieren een beter bestaan verdienen. De eenvoudigste manier om
daar wat aan te doen is door te beseffen wat je eigenlijk eet en om dat eetpatroon te veranderen.
BIEFSTUK:
Vleesrunderen worden tijdens de afmestingsperiode en buiten het weideseizoen uitsluitend binnen gehouden. Bovendien komen zij - net als alle andere landbouwdieren - voortijdig aan hun einde, na ongeveer 2 jaar. Hetzelfde geldt voor melkkoeien, die worden geslacht wanneer ze gemiddeld 4.5 jaar oud zijn, omdat tegen die tijd de melkproductie doorgaans onvoldoende is geworden of wegens vruchtbaarheids-, uier- of andere problemen van het dier.
Om de melkproductie op peil te houden is het nodig dat melkkoeien ongeveer elk jaar een kalfje krijgen. Dit kalfje wordt doorgaans onmiddellijk van z'n moeder gescheiden, en de mannetjes worden vaak opgefokt als 'kistkalf'. Dit is een vleeskalf dat zijn hele leven (ca. 26 weken) doorbrengt in een houten kist die zo klein is dat het dier er zich zelfs niet in kan omdraaien. Zo belet men dat het zijn spieren te veel zou ontwikkelen, en blijft het vlees mals. Omdat de consument wit-roze vlees verkiest, krijgt het dier een ijzerarm dieet, waardoor het bloedarmoede ontwikkelt. Wanneer het kalfje slachtrijp is, en naar het slachthuis wordt afgevoerd, kan het amper lopen.
HAMLAPPEN:
Praktisch alle mestvarkens leven in kale hokken met betonnen roostervloeren, en brengen het grootste deel van hun leven door in het duister. Castratie en het wegknippen van de hoektanden bij biggen gebeurt zonder verdoving. Omdat varkens uit verveling en frustratie hun soortgenoten vaak in de staart bijten, wordt deze grotendeels weggeknipt (ook zonder verdoving). Wanneer varkens na 6 maanden naar het slachthuis worden gevoerd, zien de meeste van hen voor het eerst daglicht. Ook zeugen worden voltijds binnengehouden, en kennen een leven dat louter bestaat uit achtereenvolgende cycli van drachtig worden en zogen. Bij de geboorte van haar jongen wordt de zeug in een ijzeren rek vastgezet om het zogen zo makkelijk en veilig mogelijk te maken. Instinctief probeert de zeug wanhopig een nest te maken, maar dit is onmogelijk geworden.
KIPPENBOUT:
Slachtkippen worden in grote, duistere stallen gehouden, waar ze met zo'n twintigtal op één m2 zitten. Ze worden vetgemest in een periode van ca. 6 weken, waarbij hun lichaamsgewicht met ongeveer 50 g per dag toeneemt. Gevolgen van dit hoge groeitempo zijn o.a. ademhalingsmoeilijkheden, hartkwalen, en vergroeiingen van de poten. De dieren worden in vrachtwagens naar het slachthuis gevoerd, op elkaar geduwd in houten kratten - vaak met botbreuken en ontwrichtingen tot gevolg. De kippen die uiteindelijk in de supermarkt terechtkomen, zijn in feite nog steeds kuikens.
Dus..
Eetse?
De meeste mensen staan niet stil bij wat ze eigenlijk eten. En dat heeft zo zijn
redenen. Ga maar eens na waar je voeding vandaan komt. De meeste mensen vinden
eigenlijk ook dat dieren een beter bestaan verdienen. De eenvoudigste manier om
daar wat aan te doen is door te beseffen wat je eigenlijk eet en om dat eetpatroon te veranderen.
BIEFSTUK:
Vleesrunderen worden tijdens de afmestingsperiode en buiten het weideseizoen uitsluitend binnen gehouden. Bovendien komen zij - net als alle andere landbouwdieren - voortijdig aan hun einde, na ongeveer 2 jaar. Hetzelfde geldt voor melkkoeien, die worden geslacht wanneer ze gemiddeld 4.5 jaar oud zijn, omdat tegen die tijd de melkproductie doorgaans onvoldoende is geworden of wegens vruchtbaarheids-, uier- of andere problemen van het dier.
Om de melkproductie op peil te houden is het nodig dat melkkoeien ongeveer elk jaar een kalfje krijgen. Dit kalfje wordt doorgaans onmiddellijk van z'n moeder gescheiden, en de mannetjes worden vaak opgefokt als 'kistkalf'. Dit is een vleeskalf dat zijn hele leven (ca. 26 weken) doorbrengt in een houten kist die zo klein is dat het dier er zich zelfs niet in kan omdraaien. Zo belet men dat het zijn spieren te veel zou ontwikkelen, en blijft het vlees mals. Omdat de consument wit-roze vlees verkiest, krijgt het dier een ijzerarm dieet, waardoor het bloedarmoede ontwikkelt. Wanneer het kalfje slachtrijp is, en naar het slachthuis wordt afgevoerd, kan het amper lopen.
HAMLAPPEN:
Praktisch alle mestvarkens leven in kale hokken met betonnen roostervloeren, en brengen het grootste deel van hun leven door in het duister. Castratie en het wegknippen van de hoektanden bij biggen gebeurt zonder verdoving. Omdat varkens uit verveling en frustratie hun soortgenoten vaak in de staart bijten, wordt deze grotendeels weggeknipt (ook zonder verdoving). Wanneer varkens na 6 maanden naar het slachthuis worden gevoerd, zien de meeste van hen voor het eerst daglicht. Ook zeugen worden voltijds binnengehouden, en kennen een leven dat louter bestaat uit achtereenvolgende cycli van drachtig worden en zogen. Bij de geboorte van haar jongen wordt de zeug in een ijzeren rek vastgezet om het zogen zo makkelijk en veilig mogelijk te maken. Instinctief probeert de zeug wanhopig een nest te maken, maar dit is onmogelijk geworden.
KIPPENBOUT:
Slachtkippen worden in grote, duistere stallen gehouden, waar ze met zo'n twintigtal op één m2 zitten. Ze worden vetgemest in een periode van ca. 6 weken, waarbij hun lichaamsgewicht met ongeveer 50 g per dag toeneemt. Gevolgen van dit hoge groeitempo zijn o.a. ademhalingsmoeilijkheden, hartkwalen, en vergroeiingen van de poten. De dieren worden in vrachtwagens naar het slachthuis gevoerd, op elkaar geduwd in houten kratten - vaak met botbreuken en ontwrichtingen tot gevolg. De kippen die uiteindelijk in de supermarkt terechtkomen, zijn in feite nog steeds kuikens.
Dus..
Eetse?