Дуда ў дзядзькі, здаецца, ня тая, што зьлева. Але падобная.
Дуда канца XIX ст. зь сяла Лынгмяны Сьвянцянскага павета Віленскай губерніі. Экспануецца ў Рускім Этнаграфічным музэі (Санкт-Пецербург) у балтыйскае залі (левае крыло). Разам з фоткай дудара. І там і там пазначана «Літоўцы». Тады пры чым тут беларусы? Ці правамерна казаць аб гэтай традыцыі як аб сваёй? Цалкам. Бо трэба мець на ўвеце некаторыя моманты:
- Гэта расейскі музэй ;)
- Горад Сьвянцяны (з 1917 года - Švenčionys) і адпаведна павет знаходзіцца проста на мяжы сучасных Літвы і Беларусі (блізка Паставаў і Мядзела)
- Межы этнакультурных рэгіёнаў (у дадзеным выпадку гэта Нальшанскія землі) не супадаюць і не павінны супадаць зь дзяржаўнымі межамі і пагатоў з пазьнейшымі падзеламі на «сваіх» і «чужых»
- Асноўную масу насельніцтва гэтага раёну напрыканцы XIX ст. складалі літоўцы і беларусы. Пры тым агулам па Віленскай губэрніі (згодна з перапісам 1897 года) беларусаў было 56% а літоўцаў (літувісаў) - 18% (нацыянальнасьць тады вызначалася па «роднай мове»)
Адзінае, чаго на маю думку трэба пазьбягаць - гэта боек і дзяльбы падобнае спадчыны з сучаснымі літоўцамі. Бо спадчына гэтая, як ні круці, агульная, як зрэшты і наша гісторыя. Такія справы, панове.
x-post to
dudarstva