Jan 27, 2011 20:34
Дачка радасна скакала пад бодрыя сьпевы Джоні Кэша а ў сьвядомасьці усплылі малюнкі далёкага дзяцінства...Калі мне было прыблізна столькі ж гадоў колькі ёй, з дзіцячай непасрэднасьцю і шчырасьцю рэагаваў на музыку Юрыя Антонава, якая лілася з бацькоўскага прайгравача вінілу, а па суботах па ТВ паказвалі "Утреннюю почту"... Усё ж добра, калі ёсьць выбар. Дрэнна калі людзям ён непатрэбны.
думка,
life,
kultura i sztuka