Pompeus Gemekker Over Muziek - Volume I

[bozedwergwerper]

Een krijger met lange manen en een imposante baard kijkt me woest aan. "AMON AMARTH - Die Wikinger sind wieder da!" Ik heb de hand weten te leggen op een Duitstalig exemplaar van Rock Hard. Met slechts twee jaar middelbare school Duits op zak kost het me vrij veel moeite door de interviews en recensies te ploeteren. "Nazischwein!" Het blad sprak dan ook vooral aan omdat er "PLUS CD!" op de cover staat. Samplers maken me blij, doch onzeker: mij lukt het nooit CD's met een dozijn sterk uiteenlopende nummers enigszins coherent over te laten komen. U moet weten dat ik bol sta van de zelfkritiek. Dergelijke eigen producties verdwijnen na een enkele luisterbeurt vaak al in de prullenbak of blijven maanden als gênante stofvangers dienst doen op mijn bureau. Onze Duitse vrienden hebben die hippe metalcore egotrippers Trivium en de hard rock fossielen Krokus samen op 'n schijfje gezet. Haha, dat zou ik mezelf bijvoorbeeld nooit vergeven! Wikipedia bevestigd dat onze oosterburen "viking" vreemd genoeg met een W schrijven. Ik neem een slok koffie en bekijk mijn WinAMP playlist. Ik kan weliswaar slecht tegen stilte, maar word nog chagrijniger van muziek die niet bij het moment past. Ik sta voor een moeilijke keuze. Na lang beredeneren kom ik op Curve uit. Shoegaze kan altijd. Uiterst moderne shoegaze met veel industrial invloeden, dat wel. Jammer dat Toni Halliday en Dean Garcia de band -- al dan niet tijdelijk -- in hebben laten slapen. In memoriam, een plaatje. De met viool en cello doorspekte ambient van Rena Jones is ook perfect op zulke momenten. Gaat dat allen horen, ze is nogal onbekend! Het nummer "Photosynthesis" moet in principe iedereen kunnen bekoren. De nieuwe plaat van de eerder vermelde vikingen, "With Oden On Our Side" getiteld, is trouwens ganz toll. Niet iets waar ik mijn zuurverdiende centen aan zal besteden, maar desondanks heel aardig voor wat het is. Ik ben er nog steeds niet uit of ik de hele viking gimmick eromheen lachwekkend of juist stoer moet vinden. Normaliter geloof ik niet in melodische death metal. In mijn tijd als overtuigd en gelauwerd metal fanaticus heb ik duizenden platen mogen beluisteren en in de praktijk blijkt het melodieuze aspect vaak plaatsvervangend te zijn voor wat ik van death metal verwacht: een snelle bak teringherrie. Een authentieke dood metaal band rost nu eenmaal meer dan 'ie riedelt, begrijpt u wel? Amon Amarth hebben na hun muzikale uitglijder in 2004 -- "Fate Of Norns" was een escapade, viking onwaardige In Flames worship -- echter weer de balans tussen melodie en decibel output hervonden. Bovendien ben ik vandaag de dag wat minder elitair ingesteld. Alle muziek is goed tot het tegendeel bewezen is. Mijn huidige playlist bestaat uit 5092 nummers en bevat meer roest dan metaal. En veel steen. Punk steen, alternatief steen, industrieel steen (Steenkool?), enzovoort. Jon Nödtveidt van Dissection is dood. Zijn extremistische opvattingen en betrokkenheid bij moord die daaruit voortvloeide even buiten beschouwing gelaten vind ik het een groot verlies. "Storm In The Light's Bane" blijft een heerlijk album en is nog altijd een van de weinige black metal werkstukken die ik serieus kan nemen. Doch, dit is wat hij wilde. Ik vind het tijd worden dat ik zelf weer eens een nummer in elkaar knutsel. Mocht ik geïnspireerd raken nihilistische teksten in de microfoon te brullen en te verdrinken van een desolaat soundscape dan laat ik het u weten.

Last.fm Charts 24 september 2006:



Totaal 1270 plays, dat komt ervan als je de hele week thuis zit!