kamp
Zo. Net terug van kamp en alweer opweg naar de volgende vakantie. Het is wel te hopen dat deze vakantie iets relaxter gaat verlopen, want crea, hoewel ontzettend bevredigend en leuk, was niet echt een vakantie waar ik opgemonterd vandaan ben gekomen. Misschien is 4 uur slaap gewoon te weinig om per nacht te hebben.
Ik weet eigenlijk niet goed wat ik allemaal moet vertellen.
Vrijdag: Nederland maakt kennis met een nieuw verschijnsel: een oude volvo 440 automaat met volgepakte aanhanger en 5 inzittenden. Na eerst Maaike, Noek en Eef te hebben opgehaald in Den Haag, waarna de aanhanger reeds aardig vol leek, liep de route de binnenlanden van Utrecht in. Met veel passen, meten, shorren en touw lukte het ons ook Wybren in te laden en kropen we met een overvolle auto richting leusden. Na alle spullen aldaar gedupt te halen en de gelederen versterkt te hebben met ons zesde staflid Sanne, gingen we onze hongerige magen vullen in een amersfoorts bistrootje genaamd "Het kannetje". Hierbij moet ik even uitleggen dat het kampeten in Leusden normalitair behoorlijk slecht is en dat we dus uitkeken naar iets fatsoenlijks voor we aan de week begonnen.
Zaterdag begon met een gezamelijk ontbijt, waarna er flink gebuffeld moest worden om alles klaargezet te krijgen. Grootste struikelblok bleek een weerbarstige versterker die op het laatste moment vervangen moest worden, maar daarna beschikten we ook over een gaaf geluidssetje: 2 cd-spelers, een high end versterker, mengpaneel en een computer. De eerste deelnemers druppelden om een uurtje of 3 reeds binnen. Veel oude bekenden zoals elk jaar, van wie enkelen voor de laatste keer kwamen ivm leeftijd. Een gezellig dagje met als enig minpunt de eerste wespensteek. Leuk zo'n plaag.
Zondag was eveneens een gezellige dag met vooral veel muziek en spelen. De workshops waren geweldig en de theatersporten werden goed opgepikt. Het avondspel bracht ook iets anders aan het licht: Joran, een van de deelnemers, reageerde wel heel vreemd op sommige grapjes. Later zou blijken dat de beste jongen een autist is. Toen daarover met mams contact werd opgenomen reageerde ze met: "Dat jullie dat is opgevallen. Vorig jaar helemaal niet. Heeft hij al een paniekaanval gehad?" Dit zijn natuurlijk gegevens die je niet op het inschrijfformulier zet. Waarom moet de staf nu weten dat je zoon paniekaanvallen kan krijgen? Vooral niet vertellen hoor.
Maandag werden de betere workshops gegeven en werd er een begin gemaakt met de musical: garfield is achtergelaten in het bos en moet naar huis. Hij komt daarbij in allerlij sprookjes. Garfield was een pop, die niet kon praten, niet kon bewegen, maar die wel de hoofdpersoon was. In vier groepen werd er vervolgens gewerkt, waarbij er werd gegrepen uit verscheidenen sprookjes: Peter Pan, De gelaarsde kat, Goudlokje, Hans en grietje, assepoester, shrek, roodkapje, doornroosje, sneeuwwitje, rapunzel en nog vele anderen.
Dinsdag was een lekker dagje aan het henschotermeer. Leuk detail was dat twee van onze dames op de terugweg twee jongens op de fiets bereid vonden om hun een eindje mee te nemen. Wat heet. Tot voor de tent. Waarna er afscheid werd genomen: "Bedankt. We gaan nu douchen. Doei." Wat een beteuterde koppen.
Woensdag bracht onze eerste botsing. Malefien, een AMA (alleenstaande minderjarige azielzoeker) die al eerder irritatie bij de leiding had opgewekt, dreef een conflict op de spits. Het zou niet de laatste keer blijken. Tevens verbaasde Joran ons met de opmerking: "We gaan naar Leusden toe toch? We moeten langs een kerk, want mijn horloge staat stil."
"Joran, Ik heb de tijd ook voor je."
"Ja, maar we moeten wel langs de kerk hoor."
"Ja maar Joran.... Ik heb hier een horloge met de juiste tijd. Zal ik hem goed zetten?"
"We moeten morgen wel even langs de kerk, want mijn horloge staat stil."
"Joran, er is geen kerktoren in Leusden."
"Als we er dan maar langs gaan."
"Uhm.. Okee.. Is goed."
Tot op heden ben ik er niet uit waar nu precies de naam van het avondspel vandaan komt: het goois matrassenspel. het werkt als volgt:
Batavieren vullen hun leven met zuipen, knokken, beren meppen en natuurlijk vrouwen slingeren. Een echte Batavier heeft dan ook een grote Bierbuik en massa's spieren. In dit spel heeft elk kind een bierbuik en een aantal kilo spieren en wat gemepte beren op zak. Het kind dat aan het einde van het spel de grootste bierbuik heeft, wint het spel. Posten: Kroeg: de kroegbaas ruilt graag verse beren voor bier. Resultaat: een beer levert een kwab voor je bierbuik op Vrouw slingeren: hier kun je je spieren trainen, maar dat gaat helaas ten koste van je bierbuik. Resultaat: een kwab van je bierbuik levert je een kilo spieren op Noodlot: loopt rond door het bos. Als hij je tikt, moet je 'n kaartje uit zijn hand trekken, vol vervelende aandoeningen voor je bierbuik, spiermassa, of voorraad beren. De beren zijn kaartjes die in het bos verstopt liggen. Als je een beer vind is 't ie voor jou. Onderling vechten de Batavieren om beren. Als de ene Batavier de andere tikt, dan wint de gene met de grootste spiermassa. Die krijgt dus alle beren van de verliezer.
Alleen hadden wij geen batavieren, maar vrouwen, waren de beren vervangen door rijke mannen van wie je kon scheiden voor geld en kon je bij de plastisch chirurg je borsten laten vergroten met siliconen om zo mannen af te kunnen pakken van andere vrouwen. Tevens hadden we een stoephoer om je mannen af te pakken en een papparazzi om je reputatie te verknoeien (waarbij je dus je siliconen, geld of mannen moest inleveren).
Het spel was een enorm succes
Donderdag was een breekdag. Iedereen zat er doorheen en het geval manifing werd een echt probleem. Ze wilde niet mee gaan winkelen omdat ze dan moest lopen. Uiteindelijk is ze meegereden met de auto. Terug moest ze echter weer lopen, iets dat haar niet zinde. Ze had onderweg met haar begeleidster gebeld over hoe schandalig ze behandeld werd. Helaas voor haar herkende haar begeleidster maar al te snel de karaktereigenschappen die wij schetsten. Nu waren wij niet van plan haar zo vlak voor het eind naar huis te sturen, maar toen ze 's avonds weigerde om haar medicijnen (die van levensbelang waren) in te nemen om ons zo onder druk te zetten. hebben we haar naar huis gestuurd. Haar vriend is haar komen ophalen en ook hij was niet echt blij.
De disco die avond bleek een groot succes.
Vrijdag was bikkelen om de voorstelling af te maken. Petje af voor alle guppen, want het ding zet toch maar mooi in elkaar.
de Bonte avond was een van de leukste die ik ooit heb meegemaakt.
Zaterdag bestond uit drie delen:
Stressen want er moest een voorstelling uitgepoept gaan worden. Gelukkig is alles wonderlijk goed gegaan.
Afscheid nemen. Tranen kwamen af en aan. Niemand wilde naar huis en toch ook weer wel. Ik mis ze allemaal die guppen.
Naar huis zien te komen. Alles weer op de aanhanger, snel alles in zakken proppen en gaan met die banaan.. Uhm.. volvo.
Nu nog een weekje belgie.
toedels