Nara, de heilige herten.
Vandaag mijn laatste post over Japan met nieuwe foto's. Dit zal de laatste openbare post zijn, nadat ik merk dat genoeg mensen dit gelezen hebben, zet ik overal een lock op. Daarbij zal ik ook wel merken welke mensen me nou echt om mij geadd hebben, en welke mensen alleen foto's en feiten willen zien van Japan.
Nara was de hoofstad van Japan na Kyoto, na Nara werd het Edo, wat later dus Tokyo is gaan heten. In Nara is het grootste houten gebouw ter wereld. In deze tempel zit de grootste houten Boedha ter wereld.
Dit is een plek met tamme herten, die gewoon tussen de mensen staan, en zich laten aaien en voeren. Ze zijn natuurlijk niet altijd al tam geweest. Er was lang geleden hier, een priester en die ging gewoon naar de herten en verzorgde ze blijkbaar. Er kwamen door de jaren heen ook meer priesters bij, en zo langzaamaan werden de herten steeds tammer, en dat is dus al sinds honderden hjaren zo, volgens mij al sinds de bouw van deze tempel af was.
Als eerst kwamen we het station uitlopen waar we meteen tegen een fontein en een winkelcentrum aankeken, waar ik overigens een lolita spotte, en natuurlijk veel souveniers van herten. Toen we even wat hadden gegeten trokken we richting de tempels.
Een van de eerste dingen die je dan ook tegen kwam waren tamme herten die gewoon tussen de mensen in stonden, en natuurlijk de Sembe kraampjes. Sembe word gemaakt van wat rijst afgeeft tijdens het wassen, daar maken ze een soort van koeken van, en dat kan je voor 150 yen kopen en dan aan de herten geven.
Ze stonden dan ook gewoon rustig voor de kraampjes te wachten alsof ze zelf klanten waren.
Toen we wat verder ook de bossen introkken kwamen we natuurlijk herten tegen. Ik had nog kaki-gori gekregen, en ja toen kwam er een bok me half aanvallen waardoor ik bijna plat moest gaan liggen om te ontkomen aan zijn gewei XD.
En als ze zien dat je Sembe voor de hebt gaan ze buigen LOL! Dat is echt lief, en Jeffrey en ik deden ook sembe in onze mond, bij de bokken = niet slim, waar die herten dat dan gewoon aanpakten, maar we moesten knielen en onze hoofden naar achteren houden, anders werden we nog eens geknalt met hun geweiien o_O.
Een monumenten steen dat we het grootste houten gebouw ter wereld gingen betreden, ~mits 300 yen voor een toegangs kaartje natuurlijk~.
Dit zat voor de tempel. En daar achter zat nog zo eentje, maar daar kocht je dan kaartjes.
"Let me pump up teh holy Bambi?" o_O
Uiteraard, een wachter.
Hier moest je een trap op met treden van 50 cm hoog = erg hoog.
Een prachtige shot van de tempel. Probeer eens te kijken hoe klein die mensen daar zijn, MUHAHAHA. It was big.
Slechte touristen poses moet je altijd hebben natuurlijk.
Als je over hem wrijft en dan over jezelf, dan gaat iets, wat mis is met je, of je dwars zit, weg. En ik heb natuurlijk lang gewreven, en ook over mezelf.
Hier kan je goed zien hoe groot hij is vergeleken met een echt persoon. Deze tempel en deze Boedha waren een paar honderd jaar geleden gemaakt, dus zolang staat dat er al. De linkerhand van deze Boedha is zo groot, dat er 30 mensen in kunnen staan.
Ik ben de naam van de eerste helaas vergeten, maar de tweede is weer een wachter.
Die wachters houden dus geesten weg.
Dit is een miniatuur hoe deze tempel er volledig uitzag. Vroeger stonden er nog 2 torens naast, maar die waren natuurlijk kurkdroog, net als deze tempel. Waardoor ze allebij helaas afgebrand waren.
Dit zijn allebij weer anderen, maar die zitten dus aan de andere kant!
Alleen aan deze ene kleine tempel kon je zien, dat naast de grootste er nog honderden andere waren in deze omgeving.
Wat valt je op aan de volgende foto's?
Dit zijn dus allemaal lantaarns, met de namen van mensen die veel geld aan deze tempels gedoneerd hebben.
Ik dacht dat dit urnen waren
En een priester.
Nara was de hoofstad van Japan na Kyoto, na Nara werd het Edo, wat later dus Tokyo is gaan heten. In Nara is het grootste houten gebouw ter wereld. In deze tempel zit de grootste houten Boedha ter wereld.
Dit is een plek met tamme herten, die gewoon tussen de mensen staan, en zich laten aaien en voeren. Ze zijn natuurlijk niet altijd al tam geweest. Er was lang geleden hier, een priester en die ging gewoon naar de herten en verzorgde ze blijkbaar. Er kwamen door de jaren heen ook meer priesters bij, en zo langzaamaan werden de herten steeds tammer, en dat is dus al sinds honderden hjaren zo, volgens mij al sinds de bouw van deze tempel af was.
Als eerst kwamen we het station uitlopen waar we meteen tegen een fontein en een winkelcentrum aankeken, waar ik overigens een lolita spotte, en natuurlijk veel souveniers van herten. Toen we even wat hadden gegeten trokken we richting de tempels.
Een van de eerste dingen die je dan ook tegen kwam waren tamme herten die gewoon tussen de mensen in stonden, en natuurlijk de Sembe kraampjes. Sembe word gemaakt van wat rijst afgeeft tijdens het wassen, daar maken ze een soort van koeken van, en dat kan je voor 150 yen kopen en dan aan de herten geven.
Ze stonden dan ook gewoon rustig voor de kraampjes te wachten alsof ze zelf klanten waren.
Toen we wat verder ook de bossen introkken kwamen we natuurlijk herten tegen. Ik had nog kaki-gori gekregen, en ja toen kwam er een bok me half aanvallen waardoor ik bijna plat moest gaan liggen om te ontkomen aan zijn gewei XD.
En als ze zien dat je Sembe voor de hebt gaan ze buigen LOL! Dat is echt lief, en Jeffrey en ik deden ook sembe in onze mond, bij de bokken = niet slim, waar die herten dat dan gewoon aanpakten, maar we moesten knielen en onze hoofden naar achteren houden, anders werden we nog eens geknalt met hun geweiien o_O.
Een monumenten steen dat we het grootste houten gebouw ter wereld gingen betreden, ~mits 300 yen voor een toegangs kaartje natuurlijk~.
Dit zat voor de tempel. En daar achter zat nog zo eentje, maar daar kocht je dan kaartjes.
"Let me pump up teh holy Bambi?" o_O
Uiteraard, een wachter.
Hier moest je een trap op met treden van 50 cm hoog = erg hoog.
Een prachtige shot van de tempel. Probeer eens te kijken hoe klein die mensen daar zijn, MUHAHAHA. It was big.
Slechte touristen poses moet je altijd hebben natuurlijk.
Als je over hem wrijft en dan over jezelf, dan gaat iets, wat mis is met je, of je dwars zit, weg. En ik heb natuurlijk lang gewreven, en ook over mezelf.
Hier kan je goed zien hoe groot hij is vergeleken met een echt persoon. Deze tempel en deze Boedha waren een paar honderd jaar geleden gemaakt, dus zolang staat dat er al. De linkerhand van deze Boedha is zo groot, dat er 30 mensen in kunnen staan.
Ik ben de naam van de eerste helaas vergeten, maar de tweede is weer een wachter.
Die wachters houden dus geesten weg.
Dit is een miniatuur hoe deze tempel er volledig uitzag. Vroeger stonden er nog 2 torens naast, maar die waren natuurlijk kurkdroog, net als deze tempel. Waardoor ze allebij helaas afgebrand waren.
Dit zijn allebij weer anderen, maar die zitten dus aan de andere kant!
Alleen aan deze ene kleine tempel kon je zien, dat naast de grootste er nog honderden andere waren in deze omgeving.
Wat valt je op aan de volgende foto's?
Dit zijn dus allemaal lantaarns, met de namen van mensen die veel geld aan deze tempels gedoneerd hebben.
Ik dacht dat dit urnen waren
En een priester.