(no subject)

Jun 24, 2007 09:03

Soms irriteer ik me zo verschrikkelijk aan mezelf... Aan mijn eigen lafheid, het niet altijd voor mezelf opkomen, omdat het nu eenmaal volwassener is om mijn handen niet vuil te maken aan dat soort gedrag. Terwijl ik alleen maar zo graag zou willen zeggen waar het op staat.

Dat ik t verschrikkelijk vind dat je je zo door je eigen gekke ideeen laat meeslepen dat anderen daar het slachtoffer van worden. Dat je blijkbaar zo onzeker bent dat je eigen vermogen tot helder denken gewoon verdwijnt. Dat dit niet de oplossing is maar een illusie. Dat je je zou moeten schamen, heel heel diep, dat je zo ver durft te gaan, zonder enige reden, heb ik je die ooit gegeven? Anderen wel, maar daar heb jij geen weet van, maar ik ben altijd zo keurig geweest, en had niet anders gewild, been there, done that, weet je wel.
Ik was de verkeerde waar jij je zorgen over maakte, maar dat maakt nu niet meer uit.
Weet wel, dat je los moet durven laten, want te strak vast houden maakt uiteindelijk meer kapot. Maar diep in je hart weet jij dat ook wel...

T is nu goed zoals het is, uiteindelijk neem ik jou niet eens echt iets kwalijk, het is de andere kant die zo stom is zich te laten meeslepen door jou idioterie, die zich laat bespelen, zichzelf wegcijfert. En dat is sneu... En ik kan zeggen dat ik dat nooit zou doen, want heb dat destijds ook niet gedaan...

Het is slechts de tijd...
Previous post Next post
Up