Liш nigdє pod zєmlɵj
Sєvodnя vpervyє za dolgoє vrєmя яj snova vstal na kovrik. Aшtanga ɵga, pєrvaя sєriя. Nєskolьko lєt nazad dєlal polovinu vtoroj poslєdovatєlьnosti i osvaival Karandavasanu. No samorozruшeniє togda vzяlo vvєrx: dva goda bєz rєgulяrnoj praktiki, podpitka ilюzij, utrata formy, vrєжdєniє umu. Bolь ɵgi жyvitєlьnaя - na mєrtvяшiє udovolьstviя.
Vчєra, okazavшysь na kirtanє, шto v tєsnotє moskovskova podvala, шto na zatєrяnnoj uloчkє (A єшɵ gdє moжet v etoj stranє praktika tєчь? Liш nigdє pod zєmlɵj), oxvatilo mєnя gadkoє чюstvo viny, prєd soboj i za vas. Жalь oчєnь, no яj nє s vami, vy - nє moɵ soobшєstvo. Svєtlym vaшym pєsnopєnьяm, ulybok dobru, mєnя blizkostяm duш uж nє sogrєtь, i vaшe nє manit k bogu vzyvaniє, kotorova nєt. Xlopki eti k чєmu v ladoшy? Vєdь my nє v tavernє, pravo.
Nєt svяtosti. Nєt otkrovєnij. Nєt boжestv. A v travє golosa - liш vєtra шorox nasmєшlivyj. Liki na nєbє - liш form igra bєzkonєчьnaя. Єstь tvєrdь. Єstь plotь. Єstь elєktriчєstvo v nєj, volю i razum tvorяшєє. I razum moj - v tєmnotє, tєlo moɵ ot svєta nє чєrpaєt, volя moя - sєrova monoxrom. Odnoю єj я privoжu sєbя v dviжeniє. Soчitєsь, krovь, mєxi, dyшytє, izgibov, tєlo, strannova prosi. Nє pobєdiv жelaю doigratь.