Briancon, 7 juli 2005
raaklijnen, kruisende wegen en gesprekken als stortende lawines.
een heelal dat net groot genoeg was voor ons vieren, precies zoals het moest zijn. "ik geloof dat ik ga barsten van liefde en geluk" zei jij en wij lachten. we voelden het allemaal, iets dat groter was dan paste. de tijd stond even stil (zes uur) maar ik wist dat het altijd door zou gaan.
(als ik kon was ik daar nog / weer. parijs, briancon, rome, asissi, florence. 14 heerlijke dagen en dit was er nog maar een van. later meer, misschien).