Кожны год, перад днём машынабудаўніка, на жодзенскім заводзе дзе выпускаюць такую вялікія самасвалы праходзіць дзень дзвярэй. А так як мае хлопцы дужа любяць тэхніку, туды мы на выходныя і накіраваліся.
Было такое ўражанне, што ўсе ў горадзе ў гэты дзень проста абавязаны пабываць на заводзе. Бо бясконцыя вераніцы людзей ішлі і ішлі да прахадной завода.
Цэнтральны корпус БелАЗа (адміністрацыйная частка)
Прахадная
Унутраны двор завода
Былі адчынены і цэха, дзе можна было паглядзець на якіх этапах як збіраецца тэхніка.
Мае былі ў захапленні ад памераў гаяк і балтоў.
Каля прахадной быў арганізаваны і гандаль дзіцячымі самасваламі БелАЗ розных памераў (дарэчы іх таксама вырабляюць на заводзе), а таксама прадавалі цукеркі з лагатыпам вядомай тэхнікі.
Але самае цікавае было на перадзе. Гэта пляцоўка дзе шэрагамі стаялі самыя буйныя машыны ў нашай краіне.
Калі стаіш каля такой махіны... то гэта ўражвае.
Вядома дзеці палезлі на колы фоткацца, а так як я пабачыла як здымаюцца ўсе каму непопадзя каля кола і кожны патрапляе ў кадр, была вымушана зарганізаваць чаргу для фотасесій. Дзіва што да мяне ніхто не дадумаўся да гэтага.
Вось яна - самая буйная машына БелАЗа. Можа падымаць да 360 тон.
Памеры самасвалаў уражваюць.
І якім дзіцячым выглядае амаль звычайны самасвал
Дзеці задаволеныя і ўражаныя засталіся ад вандроўкі. Таму... калі ёсць жаданне, то ў наступным годзе абавязкова з'ездзіце на БелАЗ, каб паглядзець гэта ў вачавідку.
А наадваротным шляху, калі ў наступным годзе будзе вам надвор'е спрыяць можыце заехаць на Курган Славы, падлічыць прыступкі, пастаяць на вышыні каб вецер пайграў з вашымі валасамі і пасля вярнуцца ў Мінск.
Дарэчы пра Курган Славы я ўжо пісала і каму цікава то паглядзіце ў тэге "Вандроўкі Беларусь" бо ўжо пяты раз спрабую паставіць спасылку, а яна не ставіцца.