МУЗЕЙ ВАЛУНОЎ (МІНСК)
Восень, цудоўная пара для вандровак. Але нажаль не вялікіх і доўгіх. І мы вырашылі скарыстацца крыху цяплейшым надвор’ем на выходныя, і з’ездзіць у куток Мінска, дзе яшчэ не былі з дзецьмі - Музей валуноў, які месціцца ва Уруччы. У прэсе апошнія месяцы так часта распавядаецца пра магчымую рэканструкцыю парка, што мы вырашылі зрабіць вылазку і паздымаць парк да рэкантрукцыі, каб пасля было з чым параўноўваць.
Парк-музей пачаў стварацца ў 1985 годзе, калі з усёй Беларусі былі прывезены валуны для стварэння самай арыгінальнай экпазіцыі на прасторах тагачаснага СССР. Задума пра стварэнне такога музея нарадзілася яшчэ ў 1974 годзе, але самі разумееце на ўсё трэба было знайсці грошы, падпісаць шмат паперак і да працы прытупілі толькі праз 6 год. У перыяд з 1980 па 1985 годы, з усёй Беларусі было для экпазіцы сабрана больш за 2000 камянёў. На тэрыторыі 6 га было выкладзена дакладная мапа Беларусі - 1 метр адпавядае 2 км рэальнай тэрыторыі.
Мяжой Беларусі з’яўляліся падстрыжаныя кусты, сцежкі з мелкімі каменнямі гэта рэкі краіны, блакітныя елкі ў колькасці тры штукі - абласныя цэнтры (не засталося ніводнай). Земляныя насыпы з каменнямі характэрызуюць узвышшы Беларусі.
(любыя каменні могуць падацца гарамі, файны вядаць фоткаць тут дзяцей зусім малых)
Цэнтр Беларусі знайсці на такой папе вельмі проста - шукайце самую вялікую насып, гэта і будзе Святая гара (ці Лысая гара) каля Дзяржынска. Канавы з цэмента, якія можна было б запоўніць якойсці вадой ці нават зрабіць мініфартанчыкі атаясамліваюцца ў архітэктараў музея з азёрамі - возерам Нарач і Заслаўскае вадасховішча. Мы знайшлі толькі адно.
(амаль па цэнтры тая самая Лысая гара)
Музею не хапае шыльдаў, гэта відавочна. Проста пахадзіць па музею і даць магчымасці дзецям залезці на каменні гэта адное, а пахадзіць з сэнсам гэта зусім іншае. На тэрыторыі парка размашчана вельмі шмат каменнёў-святынь, якім пакланяліся людзі, якія шанавалі нашыя продкі.
Звезеныя са сваіх мясцінаў, яны сталі простымі камянямі, пра гісторыю якіх тут не памятаюць. А нашыя продкі дарэчы прыхілялі калені перад імі, прасілі дапамогі і духі камянёў ім дапамагалі.
“Тут знаходзяцца знакамітыя «Барысавы камяні», на якіх высечаныя шасціканцовыя крыжы і надпісы. «Крыж Стэфана Баторыя», у якога, па паданні, абедаў кароль Вялікага княства Літоўскага ў час паходу на ўсход. Сюды таксама быў прывезены валун з назвай «Дзед», які да канца XIX стагоддзя знаходзіўся у цэнтры Мінску на старажытным паганскім капішчы.”
Гэта была вытрымка з Вікіпедыі. Можа калі ты тут гуляеш пастаянна і ведаеш усе каменні, то інтуітыўна можа і зразумееш, дзе які камень, але калі ты звычайны чалавек, які выпадкам ці не толькі выпадкам патрапіў у парк (як мы) то ШЫЛЬДЫ, ШЫЛЬДЫ і яшчэ раз ШЫЛЬДЫ дапамогуць турысту.
На зудума аўтараў праекта Музей складаецца з некалькіх частак.
3 - Цэнтральная экспазыцыя - мапа Беларусі.
(мяжа паміж абласцямі... акурат дзесьці паміж Мінскай і Гомельскай знаходзіцца Вераніка :-)
1 - Жыўляючыя правінцыі - “экспазыцыя займае паўночна-заходні кут музея, дзе ў цэнтры выраўненай пляцоўкі разьмешчана U-падобнай формы паглыбленне, якое імітуе Балтыскае мора з Фінскім залівамі” - гэта з аднаго з сайтаў. А простымі словамі скажу, што гэта частка музея знаходзіцца злевага боку, калі вы стаіце на “Святой гары”.
6 - Петраграфічная экспазыцыя - “экспазыцыя размешчана ў паўднёва-ўсходнім кутку музея і мае выгляд кола, акрэсленага сцежкай. У сваю чаргу кола раздзелена на 4 кругавыраза: паўночна-заходні, паўночна-ўсходні, паўднёва-заходні й паўднёва-ўсходні”.
(відаць гэта Заслаўскае вадасховішча, знаходзіцца ўнізе самага высокага насыпу)
2 - Форма Валуноў - “экспазыцыя прысвечана існуючай форме валуноў і размешчана ва ўсходняй частцы музея”. Размешчана экспазіцыя справа і ўяўляе сабой алею справага боку ад якой ідзе шэраг валуноў.
4 - Камень і Чалавек - гэта частка экспазіцыі размешчана на поўначы музея і ўяўляе сабой алею, з вырабамі з камня. Тут можна знайсці старыя жэрнавы.
5 - Прысада валуноў Экспазыцыя ўяўляе сабой ланцуг найбольш буйных ледавіковых глыбаў, выкладзеных усьцяж сьцежкі, якая злучае мікрараён Уручча-1 і Акадэмгарадок. Тут месьцяцца валуны, прывезеныя з усіх куткоў краіны.(Ланцуг ідзе уздоўж дарогі)
(на задумку аўтараў праэкта гэта рэкі Беларусі)
У пачатку 1990-х беларускія навукоўцы рабілі спробу рэанеміраваць стварэння музея-валуноў прапанаваўшы размесціць на тэрыторыі парка “каменны заапарк” - дзе павінны былі б размяшчацца жывёлы ледніковага перыяду.
Сярод валуноў павінны былі з’явіцца выявы маманта, вялікарогага аленя, шэрсцістага насарога, пячорнага мядзьведзя, тура, аўцэбыка, саблезубага тыгра. Але з-за развала СССР і эканамічнага крызіса які пачаўся пасля гэтага праэкт так і не быў ажыццяўлены. Дарэчы адна з версій якраз такі сённяшняга аднаўлення музея, прадугледжвае вяртанне да старых прапаноў, і ў тым ліку стварэнне заапарка.
(адзіны камень які мы знайшлі іскрэмзаны надпісамі)
Як кажуць “пажывем пабачым”.
Парк-музей пачаў стварацца ў 1985 годзе, калі з усёй Беларусі былі прывезены валуны для стварэння самай арыгінальнай экпазіцыі на прасторах тагачаснага СССР. Задума пра стварэнне такога музея нарадзілася яшчэ ў 1974 годзе, але самі разумееце на ўсё трэба было знайсці грошы, падпісаць шмат паперак і да працы прытупілі толькі праз 6 год. У перыяд з 1980 па 1985 годы, з усёй Беларусі было для экпазіцы сабрана больш за 2000 камянёў. На тэрыторыі 6 га было выкладзена дакладная мапа Беларусі - 1 метр адпавядае 2 км рэальнай тэрыторыі.
Мяжой Беларусі з’яўляліся падстрыжаныя кусты, сцежкі з мелкімі каменнямі гэта рэкі краіны, блакітныя елкі ў колькасці тры штукі - абласныя цэнтры (не засталося ніводнай). Земляныя насыпы з каменнямі характэрызуюць узвышшы Беларусі.
(любыя каменні могуць падацца гарамі, файны вядаць фоткаць тут дзяцей зусім малых)
Цэнтр Беларусі знайсці на такой папе вельмі проста - шукайце самую вялікую насып, гэта і будзе Святая гара (ці Лысая гара) каля Дзяржынска. Канавы з цэмента, якія можна было б запоўніць якойсці вадой ці нават зрабіць мініфартанчыкі атаясамліваюцца ў архітэктараў музея з азёрамі - возерам Нарач і Заслаўскае вадасховішча. Мы знайшлі толькі адно.
(амаль па цэнтры тая самая Лысая гара)
Музею не хапае шыльдаў, гэта відавочна. Проста пахадзіць па музею і даць магчымасці дзецям залезці на каменні гэта адное, а пахадзіць з сэнсам гэта зусім іншае. На тэрыторыі парка размашчана вельмі шмат каменнёў-святынь, якім пакланяліся людзі, якія шанавалі нашыя продкі.
Звезеныя са сваіх мясцінаў, яны сталі простымі камянямі, пра гісторыю якіх тут не памятаюць. А нашыя продкі дарэчы прыхілялі калені перад імі, прасілі дапамогі і духі камянёў ім дапамагалі.
“Тут знаходзяцца знакамітыя «Барысавы камяні», на якіх высечаныя шасціканцовыя крыжы і надпісы. «Крыж Стэфана Баторыя», у якога, па паданні, абедаў кароль Вялікага княства Літоўскага ў час паходу на ўсход. Сюды таксама быў прывезены валун з назвай «Дзед», які да канца XIX стагоддзя знаходзіўся у цэнтры Мінску на старажытным паганскім капішчы.”
Гэта была вытрымка з Вікіпедыі. Можа калі ты тут гуляеш пастаянна і ведаеш усе каменні, то інтуітыўна можа і зразумееш, дзе які камень, але калі ты звычайны чалавек, які выпадкам ці не толькі выпадкам патрапіў у парк (як мы) то ШЫЛЬДЫ, ШЫЛЬДЫ і яшчэ раз ШЫЛЬДЫ дапамогуць турысту.
На зудума аўтараў праекта Музей складаецца з некалькіх частак.
3 - Цэнтральная экспазыцыя - мапа Беларусі.
(мяжа паміж абласцямі... акурат дзесьці паміж Мінскай і Гомельскай знаходзіцца Вераніка :-)
1 - Жыўляючыя правінцыі - “экспазыцыя займае паўночна-заходні кут музея, дзе ў цэнтры выраўненай пляцоўкі разьмешчана U-падобнай формы паглыбленне, якое імітуе Балтыскае мора з Фінскім залівамі” - гэта з аднаго з сайтаў. А простымі словамі скажу, што гэта частка музея знаходзіцца злевага боку, калі вы стаіце на “Святой гары”.
6 - Петраграфічная экспазыцыя - “экспазыцыя размешчана ў паўднёва-ўсходнім кутку музея і мае выгляд кола, акрэсленага сцежкай. У сваю чаргу кола раздзелена на 4 кругавыраза: паўночна-заходні, паўночна-ўсходні, паўднёва-заходні й паўднёва-ўсходні”.
(відаць гэта Заслаўскае вадасховішча, знаходзіцца ўнізе самага высокага насыпу)
2 - Форма Валуноў - “экспазыцыя прысвечана існуючай форме валуноў і размешчана ва ўсходняй частцы музея”. Размешчана экспазіцыя справа і ўяўляе сабой алею справага боку ад якой ідзе шэраг валуноў.
4 - Камень і Чалавек - гэта частка экспазіцыі размешчана на поўначы музея і ўяўляе сабой алею, з вырабамі з камня. Тут можна знайсці старыя жэрнавы.
5 - Прысада валуноў Экспазыцыя ўяўляе сабой ланцуг найбольш буйных ледавіковых глыбаў, выкладзеных усьцяж сьцежкі, якая злучае мікрараён Уручча-1 і Акадэмгарадок. Тут месьцяцца валуны, прывезеныя з усіх куткоў краіны.(Ланцуг ідзе уздоўж дарогі)
(на задумку аўтараў праэкта гэта рэкі Беларусі)
У пачатку 1990-х беларускія навукоўцы рабілі спробу рэанеміраваць стварэння музея-валуноў прапанаваўшы размесціць на тэрыторыі парка “каменны заапарк” - дзе павінны былі б размяшчацца жывёлы ледніковага перыяду.
Сярод валуноў павінны былі з’явіцца выявы маманта, вялікарогага аленя, шэрсцістага насарога, пячорнага мядзьведзя, тура, аўцэбыка, саблезубага тыгра. Але з-за развала СССР і эканамічнага крызіса які пачаўся пасля гэтага праэкт так і не быў ажыццяўлены. Дарэчы адна з версій якраз такі сённяшняга аднаўлення музея, прадугледжвае вяртанне да старых прапаноў, і ў тым ліку стварэнне заапарка.
(адзіны камень які мы знайшлі іскрэмзаны надпісамі)
Як кажуць “пажывем пабачым”.